Wednesday, December 30, 2020

... అయినా సరే.... స్వాగతిద్దాం...

అదిగో, మిగిలాయి 
 మరికొన్ని గంటలు మాత్రం !
 వచ్చేస్తోంది నూతన సంవత్సరం!
 అయితే ఏమిటి? 
 తోరణాలు కట్టాలా? 
 బాజాభజంత్రీలు సిద్ధం చేయాలా? 
 గతానికి వీడ్కోలంటూ 
 పలకలా స్వాగతం!
 ఎందుకని? ఏమున్నది గర్వకారణం? 
 ఆసాంతం వ్యధా పూరితం! అంతే కదా!
 ఎవరికి మిగిలింది సంతోషం? 
 ఎవరికి దక్కింది ప్రశాంతత? 
 ఎవరున్నారు నిశ్చింతగా? 
 మరి ఏమని పలకాలి స్వాగతం!
 రెండువేల పంతొమ్మిది పోతూ పోతూ
 వదిలి వెళ్ళింది అంతుబట్టని 
 అంటువ్యాధి నొకదాన్ని!
 అదేమో --
ఒక ప్రాంతం కాదు ఒక దేశం కాదు
 ఆక్రమించి యావత్ప్రపంచాన్నీ 
 అతలాకుతలం చేస్తూ అడ్డుఅదుపూ లేక 
 విహరిస్తోంది విజృంభిస్తూ విలయ తాండవం చేస్తూ
 అంతం కాబోతోంది రెండువేల ఇరవై 
అయినా  --
 ఎంతకీ దాహం తీరక దారుణాలు సృష్టిస్తూ
 మనుషుల ప్రాణాల్తో ఆడుతోంది దాగుడుమూతలు!
 ఎన్నో ఉత్పాతాలు చూశాం 
 మరెన్నో వ్యాధుల్ని కట్టడి చేశాం 
 కనీవినీ ఎరగని ' కరోనా'ను మాత్రం
 మట్టుబెట్టలేకున్నాం !
 తరిమికొట్టలేకున్నాం !
 మరి ఏమని పలకాలి స్వాగతం!
 ఎందుకని పలకాలి స్వాగతం!
 అంతేనా ! ఓ పక్క  --
 మండుటెండల్తో మండిన గుండెలు !
మరోపక్క --
 అతివృష్టితో అణగారిన రైతన్నల ఆశలు!
 ఇంకా --
 వరద బీభత్సాలు ! రోడ్డున బడ్డ కుటుంబాలు !
 అదుపుతప్పిన ధరలతో బెంబేలెత్తిన జనాలు !
 కుదేలైన ఆర్థిక వ్యవస్థ! సంక్షోభంలో విద్యా వ్యవస్థ !
 కూటికోసం కోటి తిప్పలతో యువత !
 బడులు మూతబడి ప్రశ్నార్థక మైన
 బాలల బంగరు భవిత !
 రోగాల పాలై రొప్పుతూ రోజుతూ 
 అలమటించే జనం !
 మరి ఏమని పలకాలి స్వాగతం? 

పలకాలి నేస్తం, పలకాలి!
 ఎందుకోసమంటే --
 మనం మానవులం ఆశా జీవులం
 మొక్కవోని ఆత్మస్థైర్యానికి ప్రతీకలం !
 అడుగేయాలి ధైర్యం కూడగట్టుకొని
 అడుగేస్తూ కదలాలి ముందుకు
మనపై మనం నమ్మకముంచుకుని !
 గతం గతః అనుకుందాం ఊరట పొందుదాం!
 వర్తమానం వ్యర్థం చేసుకుంటే మరింత అనర్థం!
 ఆశావహ దృక్పథంతో రేపటి దినం
 కావాలి తేజోమయం !
 అందుకోసమైనా --
 చేదును దిగమింగి స్వాగతిద్దాం
 మౌనంగానే నూతన సంవత్సరాన్ని  💐
 చీకట్లు తొలగి వెలుగులు నిండాలని
 చేద్దాం ప్రార్థనలు అందరం కూడి
 సంతోషం, ప్రశాంతత, నిశ్చింత 🙂
 అన్నీ అవుతాయి మన సొంతం  
 అందుకే --
 నూతన సంవత్సరమా ! 
 ఇదిగో నీకిదే మా స్వాగతం! 💐💐💐

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
                    భువి భావనలు 
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

Tuesday, December 22, 2020

చట్టాలను చేసి లాభమేమి....?

 చట్టం తీసుకొచ్చాం
 ఇక నిశ్చింత మీ సొంతం
 అన్నది ప్రభుత్వం ఇచ్చిన వాగ్దానం!
 వరకట్నం పుచ్చుకుంటే నేరం 
 ఇచ్చుకుంటే అంతకన్నా నేరం !
 అంటూ చేసేశారు చట్టం
 ఆగిందా? ఇస్తూనే ఉన్నారు
 పుచ్చుకుంటూనే ఉన్నారు!
 అంతా చాటుమాటు వ్యవహారం!
 వరకట్న హత్యలు, ఆత్మహత్యలు
 అదనపు కట్నమంటూ గృహహింసలు !
 ఎన్నో ఎన్నెన్నో ఘోరాలు !
 నిత్యం జరుగుతున్నా 
 ఏదీ? ఎక్కడ? చట్టం? 

 నిర్భయ చట్టం, దిశ చట్టం!
 ఆడపిల్లలపై అత్యాచారాలు 
హత్యచారాలు ఆగడానికట  !
 ఆగిపోయాయా? లేదే? 
 ఏదీ?  ఎక్కడ? చట్టం? 
 దినం దినం దినపత్రికల్లో దర్శనమిచ్చే
 వివిధ ఘటనల సమాహారమే ప్రత్యక్ష సాక్ష్యం !

 ఉరిశిక్షలు, జీవిత ఖైదులు 
 బహిరంగ మరణ శిక్షలు, ఎన్  కౌంటర్లు !
 పరిష్కారమంటూ ఘోషిస్తున్నారంతా !
 సత్వర న్యాయం జరగాలంటూ 
 ఉద్యమిస్తున్నాయి మహిళా సంఘాలన్నీ!
 మరోపక్క -- 
 బాధితులకు పరిహారమంటూ రాజకీయాలు!
 ఇవన్నీ తాత్కాలిక ఊరడింపు ప్రయత్నాలు
 కంటి తుడుపు చర్యలూ మాత్రమే నన్నది
 జగమెరిగిన సత్యం !
 మనిషి' మైండ్ సెట్ ' మారితే గానీ 
 సమాజం మారదన్న కఠోరసత్యం గ్రహించాలి గానీ 
 చట్టాల వల్ల జరిగేదీ ఒరిగేదీ 
 ఏమీ లేదన్నది గత చరిత్ర
 చేస్తూనే ఉన్నది తేటతెల్లం మరి!
 అయినా --
 మృగం లాంటి మనిషికి మనసొకటా? 
 అది మారి సరైన దారిని ఆలోచించడమా ? 

**************************************
                * భువి భావనలు *
**************************************

Tuesday, December 8, 2020

ఇలాంటి వాళ్ళకి ఎలాంటి శిక్షలు విధించాలి?

      నిర్భయ చట్టం వచ్చింది. దిశ చట్టం వచ్చింది. స్త్రీలపై అకృత్యాలు ఆగిపోయాయా? నిర్భయ ఘటన లో నేరస్తులకు ఉరి శిక్షలు విధించారు. దిశకు జరిగిన అన్యాయానికి పోలీసులే ఎన్కౌంటర్ చేసి దోషుల్ని హతమార్చారు. అయినా భయపడుతున్నారా? లేదే! ఏం చేస్తే ఈ దారుణకాండలకు అడ్డుకట్ట పడుతుంది? ఇదిలా ఉంచితే -- ఇటీవల జరిగిన అమానవీయ అకృత్యం ఒళ్ళు జలదరించేలా చేసేసిందందర్నీ !

   నవంబరు14, శనివారం. దీపావళి పర్వదినం. జనమంతా సంబరాల్లో మునిగితేలుతున్న శుభ ఘడియల్లో జరిగిన హీనాతి హీనమైన దుస్సంఘటన! ఉత్తరప్రదేశ్ లో కాన్పూర్ కు సమీపాన ఘటంపూర్ అనే చోట--- ఓ ఏడేళ్ల బాలిక హత్యకు గురయింది. దాని పూర్వాపరాలు --- పరశురాం, సునయన దంపతులకు ఇరవై ఒక్క సంవత్సరాల క్రితం పెళ్లి అయిందట. కానీ సంతానం లేదు. ఓ బాలిక గుండె, కాలేయం తింటే పిల్లలు పుడతారని ఓ తాంత్రికుడు చెప్తే ఆ పని కోసం 20 సంవత్సరాల వయస్సున్న వాళ్ళ బంధువుల అబ్బాయిని కేవలం వెయ్యి రూపాయలు ఇచ్చి పురమాయించారట ! అతను మరో స్నేహితున్ని  ( 30 సంవత్సరాలు ) తోడు తీసుకుని ఏడు సంవత్సరాల వయసున్న ఆ దంపతుల పక్కింటి పాపను చాక్లెట్ల ఆశ చూపించి నిర్మానుష్య ప్రదేశానికి తీసుకెళ్లి, ఇద్దరూ కలిసి కత్తితో గొంతు కోసి చంపేసారట ! దానికి ముందు ఆ నీచులు ఆ పసి దానిపై అత్యాచారం కూడా చేశారట! ఆ తర్వాత అవయవాలు కత్తితో పెకలించి, గుండె, కాలేయం పాలితిన్ కవర్లలో ఉంచి, మిగతా వాటిని అక్కడే పొలంలో కుక్కల కోసం విసిరేశారంట ! ఈ దారుణ కృత్యానికి ముందు అక్కడున్నఓ కాళీ మందిరం వద్ద తాంత్రిక పూజలు నిర్వహించారని వార్త ! అటు పిమ్మట గుండె, కాలేయం ఆ దంపతులకిస్తే వాళ్లు తిన్నారట ! 

    ఎంత హేయమైన చర్య! అసలు మనుషులా వీళ్ళు? ప్రతిరోజు తమ ఇంటి ముందు అమాయకంగా ఆట్లాడుకునే ఓ పసిపిల్లను హతమార్చడానికి వీళ్ళ మనసెలా ఒప్పింది? అలా చేసి సంతానం పొందితే రేపు ఆ పిల్లకు ఇదే గతి పడ్తే.... అన్న ఆలోచన ఆ అధములకు తట్టలేదా? వాళ్లు చెప్తే మాత్రం -- ఏమాత్రం సంకోచించక సమ్మతించారంటే -- ఎలాంటి కిరాతకులు వాళ్ళు ! ఎటువంటి చోట పుట్టి, ఎలాంటి వాతావరణంలో పెరిగి ఇలా తయారయ్యి ఉంటారు! 

  ఈ దుష్ట కార్యానికి నాంది పలికిన అతన్ని, అవయవాలు తిన్న వారిని, హంతకులు ఇద్దర్నీ అదుపులోకి తీసుకున్నారట. ఎందుకు? ఏళ్లకు ఏళ్లే పడుతుంది విచారణకు!

   ఇలాంటి హంతకులు ఒకటి ఆలోచించాలి. ఈ దుస్థితి తమ ఇంట్లో తమ తల్లికీ, చెల్లికి, భార్యకు ఇంకా కూతురికీ వస్తే తమ మానసిక స్థితి ఎలా ఉంటుంది? అన్న ప్రశ్న తమకు తాము వేసుకుంటే కాస్తయినా వెనుకాడుతారేమో? అయినా మన పిచ్చి గానీ -- అంతటి విజ్ఞత, విలువలతో కూడిన జీవనశైలి వాళ్లకు ఉంటే ఇంతటి ఘోరాలు ఎందుకు జరుగుతాయి? 

  ఇంతకీ--- ఇలాంటి నరాధములకు ఎలాంటి శిక్షలు వేయాలి? ఏం చేస్తే ఆ తల్లిదండ్రుల కడుపుకోత, బాధ తీరుతాయి? 

*************************************************

                    🌷భువి భావనలు 🌷

*************************************************      

     

 

Monday, November 30, 2020

వర్షం ఆగింది

             ఫెళఫెళమంటూ ఉరుము ఉరిమిన శబ్దం. ఎక్కడో పిడుగు పడినట్టుంది. ఆకాశం విరిగి మీద పడుతుందా అన్నట్లు అనిపించి ఒక్క ఉదుటున లేచి కూర్చుంది కమల. 

  వారం నుండీ ఎడతెరిపిలేని వర్షం! అదో పాత ఇల్లు. రెండు గదులు ఉంటుంది. చిన్న వంటిల్లు, ముందు ఓ చిన్న వరండా. అందులోనే ఓ పక్క టాయిలెట్స్. వంటగది రెండు చోట్ల, రెండోది ఓవేపున, ఇంకా వరండా అంతా కారుతూనే ఉంది. ఇల్లంతా ఒకలాంటి బూజు వాసన! బొట్లు బొట్లుగా కారుతున్న చోట సత్తు గిన్నెలు పెట్టేసింది కమల. గదిలో కారనివేపు మంచం మీద పిల్లలిద్దర్నీ పడుకోబెట్టి, అక్కడే వారగా కింద దంపతులిద్దరూ సర్దుకున్నారు. 

     పడుకున్న కృష్ణమూర్తికి నిద్రన్నది పట్టడం లేదు. ఆరు సంవత్సరాలుగా ఆ ఇంట్లో ఉంటున్నారు. అద్దె పన్నెండు వందలు. ఓనరు మంచివాడే! అద్దె పెంచమని అడగట్లేదు. అన్నింటికీ అనువుగా ఉంది. అతనా చిరుద్యోగి. చేతికొచ్చే ఎనిమిది వేల తోనే అన్నీ సరిపుచ్చాలి. పెరుగుతున్న పిల్లలు, అంతకంటే వేగంగా పెరిగే ధరలు-- ఇవన్నీ ఆలోచించి ఇల్లు మారే ఆలోచన చేయటం లేదు కమలా, తనూ. కానీ రెండు సంవత్సరాలుగా వర్షాకాలం వచ్చిందంటే చాలు, ఈ చికాకు భరించడం శక్యం కావడం లేదు. పోనీ మరో మంచి ఇంటికి మారి పోదామా అంటే బొటాబొటిగా సరిపోయే జీతం వెక్కిరిస్తోంది. కానీ పరిస్థితి చూస్తుంటే ఇక్కడ ఉండలేమనిపిస్తోంది. ఆలోచనలతో తలమున్కలౌతూన్నాడతను. 

   ఇవతల కమల ఆలోచనలు మరో విధంగా ఉన్నాయి. వెనక వీధిలోని ఇళ్లు ఎంత అందంగా ఉంటాయి! చూడచక్కటి రంగులతో, ఇంటి ముందు పూల మొక్కలతో ఎంత బాగుంటుందా వీధంతా! నిజంగా అలాంటి ఇంట్లో ఎప్పటికైనా తాము ఉండగలరా? వెంటనే ఆమెకు భర్త సంపాదన గుర్తొచ్చి నీరసం కమ్ముకు వచ్చేసింది. రెండేళ్లుగా కలలు కంటూ ఉంది అలాంటి ఇంట్లో ఉండాలని. కానీ సాధ్యమా! ఈసారి విపరీతమైన వానలతో ఈ ఇల్లు మరీ పాడైపోయింది. ఇంటి ముందు మట్టిరోడ్డు అంతా బురదమయం. నడవాలంటేనే జారి పడే పరిస్థితి! ఎలాగైనా భర్త నొప్పించి కాస్త అద్దె ఎక్కువైనా దీని కన్నా మెరుగ్గా ఉండే ఇంట్లోకి మారితే బావుంటుంది. ఇలా  -- నిద్రకు దూరమైపోయి ఆ ఇద్దరి ఆలోచనలూ ఓ పట్టాన తెగడం లేదు. 

                       ********************

    తెల్లారింది. వర్షం సన్నగా కురుస్తూనే ఉంది. పిల్లలింకా నిద్ర లేవ లేదు. కమల కూడా రాత్రంతా నిద్ర లేక అలసి పోయిందేమో, పడుకునే ఉంది. పైగా రోజు ఆదివారం. కృష్ణమూర్తే ముందుగా లేచాడు. 

" కమలా, లే, లేచి త్వరగా కానివ్వు. మా ఫ్యాక్టరీ కి దగ్గర్లో ఏమైనా అద్దె ఇళ్ళు ఉన్నాయేమో చూసొద్దాం...... " 

 ఒక్కసారిగా నిద్ర మత్తు వదిలి సంభ్రమంగా లేచి కూర్చుంది కమల. రోగి పాలే కోరాడు, డాక్టరూ పాలే తాగమన్నాడు అన్నట్లుగా ఆమె మనసంతా సంతోషం అలుముకుంది. లేచి, గబగబా పనుల్లో జొరబడింది. పదింటికల్లా వంట పూర్తి చేసుకుని, పిల్లలకు జాగ్రత్తలు చెప్పి బయట పడ్డారిద్దరూ. ఆ టైంలో బురద రోడ్డు మరింత దరిద్రంగా తోచింది ఇద్దరికీ. ఎలాగోలా నడిచి, రోడ్డెక్కి ఆటోలో కూర్చున్నారు. కృష్ణమూర్తి ఫ్యాక్టరీ కి దగ్గర్లో ఉన్న మూడు వీధులూ మధ్యాహ్నం దాకా తెగ తిరిగితే, రెండిళ్ళు అద్దెకున్నాయని తెలిసింది. ఒకటి మూడు వేలు చెప్పారు. వెంటనే వద్దనుకుని వెనుదిరిగారు. మరోటిరెండువేల మూడు వందలు చెప్పారు. కరెంటుతో కలిపి రెండు వేల అయిదు వందల దాకా అవుతుంది. తమకు భారమే. కానీ ఇల్లు నీట్ గా, సౌకర్యంగా ఉంది. పిల్లలను చేర్చడానికి ఇంకో స్కూల్ కూడా దగ్గర్లోనే ఉన్నట్టుంది. తను కాస్త ఓవర్ టైం చేస్తే సరిపోతుంది. ఈ వానాకాలం బాధలన్నీ ఇకమీదట ఉండవు, అనుకుంటూ కమలకూ అదే చెప్పాడు. అప్పుడే కమల ఊహల్లో తేలి పోసాగింది. వెంటనే నిర్ణయం తీసుకుని, అంతో ఇంతో అడ్వాన్స్ ఇచ్చేద్దామనుకుని ఓనర్ కోసం అడిగారు. ఓనర్ ఊరికి వెళ్ళాడని, రేపు వస్తాడనీ, తాళం చెవి ఇచ్చి ఎవరైనా వస్తే చూపించమని చెప్పారని పక్క పోర్షన్ వాళ్ళు చెప్పారు. సరే, రేపు ఉదయం వచ్చి మాట్లాడతానని చెప్పి, కృష్ణమూర్తి కమల తో పాటు తిరుగు ముఖం పట్టాడు. 

   వాన వెలిసింది. రోడ్డు దాకా నడిచి రావడానికి పది నిమిషాలు పైనే పట్టింది వాళ్లకి. ఆటో కోసం నిలబడ్డారిద్దరూ. పావుగంట గడిచినా ఒకటీ రాలేదు. తర్వాత ఒకటి వచ్చి నిలబడింది. కానీ అతనడిగింది చూస్తే తల తిరిగింది ఇద్దరికీ. మరో పావుగంట వేచి చూసి, ఎలాగోలా ఓ ఆటో ఎక్కేశారు. అమ్మో! ఇక్కడ ఆటో సౌకర్యం అంతంత మాత్రమే నన్నమాట! అదీ ఎంతెంత అడుగుతున్నారు! అలా పోతూ పోతూ ఉంటే ఓవైపు ఓ స్కూలు కనబడింది. ఆరోజు ఆదివారమైనా కాంపౌండ్ లోపల యూనిఫాం తో ఉన్న కొందరు పిల్లలుఅట్లాడుకుంటూ ఉన్నారు. పెద్ద బిల్డింగ్, చుట్టూ పెద్ద కాంపౌండ్, అందంగా కనిపించే చెట్లు. కచ్చితంగా గవర్నమెంటు బడి అయితే కాదు. ఫ్యాక్టరీకి దగ్గర్లోనే స్కూల్ ఒకటుందని విన్నాడు కానీ ఎప్పుడూ చూడలేదు. ఇదేనన్నమాట! దీంట్లో తన పిల్లల్ని చేరిస్తే ఫీజులు, డ్రెస్సులు, ఇతర ఖర్చులు తడిసి మోపెడై తన నడుం విరగడం ఖాయం. ఇంటద్దె ఓ వెయ్యి ఎక్కువ అవుతుంది లే అనుకున్నాడు గానీ ఈ లెక్కన మూడు వేలకు తక్కువ కాదు. కృష్ణమూర్తికి గాభరా మొదలైంది. అవతల కమల పరిస్థితి అందుకు భిన్నంగా ఏమీ లేదు. ఏదో కొత్త ఇంటికి మారదాం లే అన్న ఆనందం ఆమెలో నెమ్మదిగా ఆవిరై పోసాగింది. తన కోరిక తీర్చుకోవడానికి భర్త ఆరోగ్యం ఫణంగా పెట్టాలా? ఆమె గుండె బరువెక్కుతూ ఉంది. ఇదేమీ పట్టని ఆటో దూసుకు పోతోంది. ఆలోచనల్లో పడి ఇద్దరూ గమనించలేదు గానీ తగ్గిపోయిన వర్షం ఎప్పుడు మొదలైందో మరి మళ్లీ మెల్లిగా విజృంభించడం ఆరంభించింది. ఆటో వెళ్తూ వెళ్తూ రద్దీగా ఉన్న ఓ చోట ఆగింది. వర్షం నీళ్లతో రోడ్డంతా ప్రవాహంలా ఉండి, వాహనాలన్నీ మెల్లిగా కదుల్తూ ట్రాఫిక్ స్తంభించిపోయిఉంది. అనుకోకుండా వారి దృష్టి అటుపక్కగా రోడ్డు కింది భాగాన ఉన్న గుడిసెల మీద పడింది. వచ్చేటప్పుడు గమనించలేదు గానీ, ఆచివర నుండి ఈ చివర వరకూ పూరి గుడిసెలే ! పూర్తిగా తడిసిపోయి ఉన్నాయి ! వాటి ముందు బురద నీరు ప్రవహిస్తూ ఉంది. కొందరు ఆడా మగా గుడిసెల ముందు నిలబడి ఉన్నారు. పిల్లలు మాసిన బట్టలతో, చింపిరి జుట్లతో ఆ నీళ్లలోనే ఉల్లాసంగా ఆడుతున్నారు. ఆ దృశ్యం చూసేసరికి ఇద్దరికీ మతులు పోయినట్లయింది. దేవుడా ! ఇలాంటి చోట్ల, ఈ గుడిసెల్లో, ఈ వర్షంలో ఈ మనుషులు ఎలా ఉండగలుగుతున్నారు?  హఠాత్తుగా కమల లో ఏదో అలజడి ! తాముంటున్న ఇల్లు గుర్తొచ్చి, వీళ్ల కన్నా తామెంత మెరుగ్గా జీవిస్తున్నారు! వర్షాకాలం కొద్దిరోజులు మాత్రమే ఇబ్బంది. తర్వాత అంతా మామూలే. మూడు పూట్లా తిండికి లోటు లేదు, పిల్లల్ని ఎంచక్కా చదివించు కుంటున్నారు. ఇంతకన్నా కావలసిందేముంది? అనవసరంగా స్థాయికి మించిన కోరికలతో మనసంతా పాడు చేసుకుంటున్నాను గానీ --- అనుకుంటూ భర్త వైపు చూసింది. అతనూ తదేకంగా అటే చూస్తున్నాడు. వర్షం జోరు కాస్త తగ్గినట్లుంది, ఆటో మెల్లగా దారి చేసుకుంటా కదిలి కాసేపట్లో ఇంటి దరిదాపుల్లోకి వచ్చేసింది. చిత్రంగా అక్కడ వర్షం జాడ లేనే లేదు. ఉదయం బురదగా ఉన్న దారంతా ఆరిపోయి నడవడానికి వీలుగా తయారయింది. ఇద్దరూ ఆటో దిగి, ఆ దారెంట నడుచుకుంటూ ఇల్లు సమీపించారు. ఉదయం బయలుదేరేటప్పుడు ఎంతో దరిద్రంగా అనిపించిన ఈ మట్టి రోడ్డు ఇప్పుడు పర్వాలేదు, సౌకర్యం గానే ఉందనిపించింది వాళ్లకి! ఇంటి బయటే బాబు, పాప ఇద్దరూ చుట్టుపక్కల పిల్లలతో ఆడుకుంటున్నారు. అమ్మ నాన్నల్ని చూడగానే పరిగెత్తుకుంటూ ఎదురొచ్చారు. 

   లోపలకి వెళ్లి ఇల్లంతా శుభ్రంగా తుడిచేసింది కమల. ఇల్లు ఇప్పుడెంతో ఆహ్లాదంగా కనిపించిందామెకు. సాయంత్రం వరండాలో ఎదురెదురుగా కూర్చున్నారిద్దరూ. పిల్లలు పుస్తకాల సంచులు ముందేసుకుని కబుర్లాడుకుంటున్నారు. 

" నాన్నా, నిన్న ప్రోగ్రెస్ కార్డ్ ఇచ్చారు. నేనే క్లాస్ ఫస్ట్. మా టీచర్లంతా నన్నెంత మెచ్చుకున్నారో తెలుసా!... " బాబు చాలా ఆనందంగా చెప్పాడు. 

" అమ్మా, నేను రన్నింగ్ రేస్ లో, స్కిప్పింగ్ లో ఫస్ట్ వచ్చా. రిపబ్లిక్ డే రోజు నాకు బోలెడు ప్రైజులొస్తాయి, అన్న కంటే కూడా.. "  పాప మరింత సంతోషంగా చెప్తూ అమ్మ పక్కలో కొచ్చి కూర్చుంది. 

" అమ్మా, మా టీచర్లంతా ఎంత మంచివాళ్ళో తెలుసా?.. " బాబు రెట్టించిన ఉత్సాహంతో చెప్పాడు. వాళ్ల సంతోషం అవధులు దాటుతోంది. కమలా, కృష్ణమూర్తి -- ఇద్దరూ ముచ్చటగా పిల్లలిద్దరినీ చూస్తూ ఉండిపోయారు. 

" గవర్నమెంటు స్కూళ్లలో చదువు రాదన్నదెవరు? వేలకు వేలు గుమ్మరిస్తేనే మంచి చదువొస్తుందా? పిల్లల బుర్రల్లో 'స్టఫ్ ' అన్నదుండాలి గానీ " అనిపించిందిద్దరికీ. ఇద్దరూ ఓ విధమైన భావోద్వేగంతో పిల్లలిద్దర్నీ అక్కున చేర్చుకున్నారు. 

   ఇందాక చూసొచ్చిన ఇల్లు, ఇల్లు మాత్రమే బాగుంది, మిగతా సౌకర్యాలన్నీ అంతంత మాత్రమే. ఖర్చు కూడా తమ స్థాయికి చాలా ఎక్కువ! ఇక్కడ -- ఇల్లొక్కటే అసౌకర్యం! తతిమ్మావన్నీ తమకు అందుబాటులో ఉన్నాయి. 

 అరగంట తర్వాత బయటికి వచ్చి,  " కమలా, నేనలా వెళ్లి మన ఇంటి ఓనర్ ను కలిసి వస్తాను. ఇంటికి కొన్ని మరమ్మతులు చేయించమని రిక్వెస్ట్ చేస్తాను. కావాలంటే ఖర్చు మనమే పెట్టుకుందాం. ఆపాటి దానికి ఇల్లు మారడం దేనికి? ఇక్కడ మనకు అన్నిటికీ సౌకర్యంగా ఉంది.... " అన్నాడు కృష్ణమూర్తి. 

 కమల వదనం లో చిరు దరహాసం! ఆమె అభిప్రాయమూ అదే మరి! ఇప్పుడామెకు వెనక వీధిలోని పెద్ద పెద్ద బిల్డింగులు గుర్తుకు రావడం లేదు. ఇందాక వస్తూ వస్తూ చూసిన గుడిసె వాసులే కనిపిస్తున్నారామె కళ్ళముందు! 

" ఎప్పుడైనా సరే మన స్థితిగతుల్ని మనకంటే తక్కువ స్థాయి వారితోనే పోల్చి చూసుకోవాలి " అన్న సత్యం ఇందాకే ఆమెకు బోధపడింది.

" మన స్థాయిని బట్టి మన మానసిక స్థితి కూడా మారుతూ దానికి తగ్గ మనస్తత్వం అలవరచుకుంటే మనశ్శాంతికి కొదవ ఉండదు కదా! ",  అన్న ఆలోచన ఆమెలో పొడసూపి ఎంతో తృప్తిగా నిట్టూర్చింది. 

  లేచి బయటకు నడిచింది కమల. కృష్ణమూర్తి రోడ్డు దాకా నడిచి వెళ్లడం, వెంటనే వచ్చిన ఆటో ఎక్కడం చూసి వెనుదిరుగుతూ ఎందుకో పైకి చూసింది. ఆకాశం నిర్మలంగా ఉంది. వర్షం పూర్తిగా తగ్గిపోయింది. 

*************************************************

                        🌷భువి భావనలు 🌷

*************************************************

Friday, November 6, 2020

చెడును ప్రచారం చేయకండి, ప్లీజ్.... ఓ కథ కాని కథ

       మధ్యాహ్నం మూడవుతోంది. గేటు చప్పుడు విని పడుకోబోతున్నదల్లా బయటకొచ్చింది జాహ్నవి. కల్పన లోనికొస్తూ కనిపించింది. కల్పన, జాహ్నవి రెండేళ్ల క్రితం పక్కపక్క ఇళ్లలో ఉండేవారు. కల్పన ఓ స్కూల్లో, జాహ్నవి ఓ ఆఫీసులో పనిచేస్తుండేవాళ్లు. ఆర్నెళ్ల క్రితం జాహ్నవి వాళ్ళు ఇల్లు మారిపోయారు. పూర్వ పరిచయం తో ఇలా అప్పుడప్పుడూ ఇంటికి వస్తూ ఉంటుంది కల్పన. 

" రా, ఏమిటీ, ఈ టైం లో. స్కూలు కెళ్లలేదా?.... " లోనికి దారితీస్తూ అడిగింది జాహ్నవి. 

" స్కూలు నుండే, కాస్త తలనొప్పిగా ఉంటే పర్మిషన్ పెట్టి వచ్చా... " జవాబుగా అంది కల్పన. 

 ఏదో విషయం ఉందన్నమాట, అనుకుంటూ, " అలాగా... కూర్చో, వేడివేడిగా టీ తెస్తా.. " అంటూ వంటింట్లోకి నడిచింది జాహ్నవి. పది నిమిషాల్లో పొగలు గక్కుతున్న టీ తీసుకొచ్చి కల్పన చేతికిచ్చి, ఎదురుగా కూర్చుంది. 

   వారం రోజులుగా ఆఫీసులో పని వత్తిడి ఎక్కువగా ఉండి నిన్ననే కాస్త రిలాక్స్ అయ్యారంతా. బాగా అలసిపోయిందేమో రెస్ట్ తీసుకుందామని ఈరోజు శెలవు పెట్టేసి ఇంట్లోనే ఉండిపోయింది. ఎలా కనిపెడుతుందోఏమో తను ఇంట్లో ఉన్న సంగతి మరి ! ఇలా వచ్చేసింది. లోలోపల విసుగ్గా ఉన్నా తప్పనిసరై కూర్చుండిపోయింది జాహ్నవి. 

టీ చప్పరిస్తూ, " జాహ్నవీ, నీకు మా కొలీగ్ అనంత తెలుసు గదా.... "

" ఊ.. మొదలెట్టింది..... " అనుకుంటూ తలూపింది జాహ్నవి. 

".... తన కూతురు డిగ్రీ చదువుతోంది. ఎవరో కులం గాని అబ్బాయితో వెళ్లిపోయిందట పాపం ! నాల్గు రోజుల నుండీ స్కూలుకు రాకపోతే మా స్టాఫ్ నలుగురం కలిసి ఇంటికెళ్తే విషయం తెలిసింది. ఒకటే ఏడుపనుకో...... "

" ఊ.. అదన్నమాట సంగతి! ఈ వార్త చేరవేయటానికి తల నొప్పంటూ పర్మిషన్ తీసుకొని మరీ నా ఇంటికొచ్చింది. ఆవిడ అంత బాధలో ఉంటే వీళ్ళు వెళ్ళింది ఓదార్చడానికి కాదు, కూపీ లాగటానికి. సరే, లాగినవాళ్ళు అంతటితో ఊరుకోవచ్చు గదా, ఆ లాగింది అందరికీ ఇలా మోసెయ్యటం ! కొలీగ్ కెదురైన బాధకు ఏమాత్రం సానుభూతి లేదు సరి కదా ఇలా ప్రచారాలు చేస్తూ ఆమె బాధ మరింత పెంచడంలో వీళ్లు పొందే ఆనందం మాత్రం వర్ణనాతీతం!

   కల్పన నైజం జాహ్నవికి బాగా తెలుసు. పక్కపక్కనే ఉన్నారు గదా కొంతకాలం. ఎదురింట్లో, పక్కింట్లో, బంధుగణాల్లో, ఇంకా చెప్పాలంటే ముక్కు మొహం తెలియనివాళ్లిల్లలో జరిగిన బాధాకర సంఘటనలు అన్నీ పూసగుచ్చినట్లు అడిగినవారికీ, అడగని వారికీ అందరికీ చేరవేసే బాపతు. చిత్రమేంటంటే ఇదంతా చెడు విషయాలు చేరవేయడం వరకే. మంచి ఏదైనా జరిగితే మాత్రం ఎవరి దగ్గరా నోరు విప్పదు. 

   మూణ్ణెల్ల క్రితం ఓ షాపింగ్ మాల్ లో జాహ్నవి కి అనుకోకుండా తటస్థ పడింది ఈ కల్పన. అంతే! బరబరా పక్కనే ఉన్న క్యాంటీన్ కు లాక్కెళ్లి కూర్చోబెట్టి, టీ తాగుతూ మొదలెట్టింది. 

" జాహ్నవి, మా ఎదురింటాయన రంగనాథం గారని.... నీకు తెలీదులే.... ఆయన కూతురు రెండు నెలల క్రితం కనిపించకుండా పోయిందట! అంతటా వెతికారు పాపం. తర్వాత తెలిసింది, ఎవర్నో పెళ్లి చేసుకుందని! ఇంతలో ఏమైందో ఏమో మొన్న రాత్రి ఆత్మహత్య చేసుకుంది. అసలు విషయం ఏంటంటే, అతను ఆల్రెడీ పెళ్లయిన వాడట !.... "

 అదిరిపడింది జాహ్నవి ఆ తల్లిదండ్రులకెదురైన విపత్తు సామాన్యమైంది కాదు. వాళ్ళ బాధలో వాళ్ళుంటే ఇలా అందరికీ తెలిసేలా చేస్తూ.... ఏమిటిది? అసలా రంగనాథం గారు ఎవరో, వాళ్ళ అమ్మాయి ఎవరో ఏమిటో ఏ మాత్రం ఎరగని తనకు ఈ విషాదం చెప్పడం అవసరమా ఈ కల్పనకు !... "

 జాహ్నవి ఆలోచనలు అలా ఉన్నాయి. చాలాసార్లు కల్పనకు చెప్పాలనుకుంది,  ఇలాంటి వార్తలు దయచేసి స్ప్రెడ్ చేయొద్దని.... కానీపెదవి దాకా వచ్చిన మాటలు అక్కడే ఆగిపోయేవి. ఎందుకో ఈరోజు అలా ఊరుకోబుద్ధి కావడం లేదు జాహ్నవి కి. 

"... అనంత గారు ఎంతో బాధలో ఉండి ఉంటారు, చేతనైతే ఓ కొలీగ్ గా ఆమె బాధ తగ్గించే పని చేయాలి గానీ ఇదేమిటి కల్పనా ఇలా అనవసరంగా నాకు చెప్తున్నావు? ఆమె నీ కొలీగ్, మీ ఫ్రెండ్. తన బాధ నీతో పంచుకుంటే ఆ రహస్యం నీ గుండెల్లో దాచుకోవాలే గానీ ఇలా అందరి వద్దా ప్రస్తావించడం సబబా?... "

 జాహ్నవి నుండి ఊహించని ఈ మాటలకు ఠక్కున టీ తాగడం ఆపింది కల్పన. 

".... మీ పక్కింటి వాళ్ళ అమ్మాయికి మెడిసిన్లో సీటు వచ్చిందని చెప్పు, మీ బంధువుల అబ్బాయికి మంచి కంపెనీలో జాబ్ వచ్చిందని చెప్పు, ఫలానా వాళ్ళ అమ్మాయి కి మంచి సంబంధం కుదిరిందని చెప్పు అందరికీ. ఆ కుటుంబాలు ఎంతో సంతోషిస్తాయి. అప్పుడు నీకూ సంతోషమే కలుగుతుంది. అది స్వయానా అనుభవిస్తే నీకు తెలుస్తుంది. కానీ ఇలా జరిగిన చెడును మాత్రమే అందరికీ ప్రచారం చేస్తే అసలే బాధలో ఉన్న వాళ్ళు ఇంకెంతగా కుమిలిపోతారో నీకు పట్టదా?.. "

 జాహ్నవి నుండి ఈ ప్రతిఘటన ఊహించని కల్పన అలాగే గుడ్లప్పగించి చూస్తూ ఉండి పోయింది. జాహ్నవి మళ్లీ అందుకుంది,

" ఇదే మన ఇంట్లో మనకే జరిగితే.... నీకో కూతురుంది, నాకో కూతురుంది. మన పిల్లలే అలాంటి పనులు చేస్తే.. "

"...ఛఛ ! మన పిల్లలెలా చేస్తారు?..... " అడ్డుకుంది కల్పన. 

"  ఎందుకు చేయరు?.. " తూటాలా జాహ్నవి నుండి వచ్చిన మాటకు అవాక్కయింది కల్పన. 

"...మన పిల్లలేమయినా ప్రత్యేకమా? అంత నమ్మకమా వాళ్ళ మీద !ఏ క్షణం ఎవరి బుర్ర లో ఏ బుద్ధి పుడుతుందో చెప్పలేని రోజులివి. సరే, చేయరనే అనుకుందాం. మన పిల్లలు ఎంత పద్ధతిగా ఉన్నా బయట అంతా అంతే పద్ధతిగా ఉంటారన్న గ్యారంటీ ఉందా?  నిర్భయ, దిశ సంఘటనలు గుర్తు లేదా?  వాళ్లంతా మంచి అమ్మాయిలే... కానీ జరిగిందేమిటి?  ఒక్కసారి ఊహించుకో... అలాంటిది మనకే జరిగితే.... అందరూ మన గురించి చెవులు కొరుక్కుంటుంటే మన పరిస్థితి ఎలా ఉంటుందో !...."

రెండు చెవులూ మూసేసుకుంది కల్పన. 

"....కదా ! వినటానికే అంత కర్కశంగా అనిపిస్తోంది నీకు. మరి స్వయానా ఆ బాధ అనుభవించే వాళ్ళ కేలాగుంటుందో ఆలోచించు... "

నోట మాట రాక అచేతనంగా ఉండిపోయింది కల్పన. 

"...ఇలా జరగాలనీ, జరుగుతుందనీ కాదు నేను చెప్పేది, ఏ బాధైనా మనదాకా వస్తేనే గానీ దాని తీవ్రత తెలియదు. మనకు జరగలేదు కదా అని వాళ్ళ బాధని అవహేళన చేయడం తగదు.... ఏమో ఎవరు చెప్పొచ్చారు?  ఎందర్ని చూడ్డంలేదు ఈరోజెంతో సంతోషంగా ఉన్న కుటుంబాలు రేపటికి ఊహించని విధంగా దుఃఖంలో మునిగిపోతున్నాయి. నవ్విన కళ్ళే చెమ్మగిల్లొచ్చు, అలాగే వాడిన బ్రతుకులు పచ్చగానూ అవొచ్చు. వినలేదా కల్పనా.... నీతిబోధ చేస్తోంది అని మాత్రం అనుకోకు.. నిన్ను బాధ పెడితే సారీ..... "

ఏమంటుంది కల్పన? అప్పటికే మ్రాన్పడిపోయింది. కప్పు టీ పాయ్ మీద పెట్టి మెల్లిగా లేచి 

" ఏదో మంచీ చెడూ అని.... " అంటూ బయటకు నడిచింది వెళ్తున్నానని కూడా చెప్పకుండా. 

".. బాధపడిందా తన మాటలకు ! అయినా పరవాలేదు, కాస్త ఆలోచనలో మాత్రం పడి తీరుతుంది. తానేదో గొప్ప పని చేసిందని కాదు గానీ కనీసం తన వద్ద అయినా ఇలాంటివి ఇక ఎప్పుడూ చెప్పదు. బహుశా మునుపటిలా తనతో మాట్లాడకపోనూ వచ్చు, అయినా సరే. స్నేహం మంచిదే. కానీ ఇలాంటి స్నేహం అభిలషణీయం కాదు. రేపు తన ఇంట్లో జరక్కూడనిదేదైనా జరిగినా ఇలాగే ప్రచారాలు చేయడానికి వెనుకాడరిలాంటి వాళ్ళు..."

తనకు తానే సర్ది చెప్పుకుంది జాహ్నవి. కల్పన గేటు దాటి వెళ్లిపోయింది. జాహ్నవి మనసు కుదుటపడింది. 

                        ***********

[ చెడు వార్తలు వ్యాప్తిచెందినంత శీఘ్రంగా మంచి వార్తలు వ్యాపించవు. కారణం? చెడు రుచించినంతగా మంచి రుచించదు జనాలకు !!   ]

++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                  *  భువి భావనలు  *

++++++++++++++++++++++++++++++++++++




.


Thursday, October 29, 2020

మానవుడా ! మర్మమెరిగి మసలుకో !

 😊🙂🙂😊

 ఈ దినం నాదీ నాదనుకుంటున్నది 

 రేపటికి మరొకరి సొంతం అన్నది ఎరుగక

 ఓ వెర్రి మానవుడా, ఎందుకంత ఆరాటం? 

 ఏదో కావాలనుకుంటావు 

 మరేదో అయిపోవాలనుకుంటావు 

 కానీ ---

 ఇంకేదో అయిపోయి 

 డీలా పడిపోతావు 

 తల్లి గర్భాన కన్ను తెరిచి

 భూగర్భాన మన్నుగ మారి 

 కనుమరుగై పోయేదాక

విధి మున్ముందే రాసేసిన 

నీ నుదుటిరాత తిరిగి 

ఆ విధాత  సైతం మార్చలేడన్న 

చేదు నిజం ఎరుగక 

ఓ పిచ్చి మానవుడా 

ఎందుకా పరుగులు? 

ఏమందుకోవాలనీ వృథాప్రయాసలు  😔😔

ఉన్నది చాలు, కడుపు నిండా తిను 

మిగులుతుందీ అనుకుంటే 

మరొకరి కడుపు నింపు 

దీవిస్తారు 🙋‍💐🌷

ఆ దీవెనలే నీకు సదా రక్ష 

వారి మదిలో నీవో 

చెరగని ముద్ర ! 👃👃

నీవు లేకున్నా నిత్యం 

కదలాడే నీ తీపి తలపులే 

ఇలపై నిను నిలిపే ఎనలేని 

కీర్తిప్రతిష్ఠలు !! 😇😊

అందుకే  ---

ఓయి వెర్రి మానవుడా, మేలుకో !

మర్మమెరిగి మసలుకో  !! 🙂🙂🙂

**********************************************

                       🌷 భువి భావనలు 🌷

**********************************************

కదలాడే నీ తీపి thalapule

Sunday, October 25, 2020

తెలుగు సినిమాల్లో క్యారెక్టర్ రోల్స్ లో నటులు నాడు... నేడు

     అలనాటి నుండీ నేటి వరకూ తెలుగు సినిమాల్ని గమనిస్తే కథకు మూలం కథానాయకుడూ, నాయికే గాదు, కథను నడిపించడంలో ప్రధాన పాత్ర వహించే సహాయ పాత్రలూ అత్యంత ప్రధానమన్న విషయం ద్యోతకమౌతుంది. ఆ పాత్రల్ని పోషించేవారే క్యారెక్టర్ ఆర్టిస్టులు. వీటిల్లో విలన్ పాత్రలు, కుటుంబ పెద్ద పాత్రలు ఇంకా ముఖ్యంగా చెప్పుకోదగ్గవి తండ్రి పాత్రలు. అలాంటి పాత్రల్లో జీవించి ఆయా పాత్రలకే వన్నెతెచ్చిన నటులు ఆనాడూ, ఈనాడూ ----

* ఎస్. వి. రంగారావుగారు. చిన్నతనంలో ఆయన పేరు తెలిసేది కాదు గానీ పోషించిన పాత్ర మాత్రం బాగా గుర్తుండేది.'  నర్తనశాల' చిత్రంలో కీచకునిపాత్ర పోషించిన నటుడు చాలా బాగా చేసాడని అందరూ అనుకునేవాళ్లు. కానీ ఆ నటుని పేరైతే అప్పట్లో తెలియదు నాకు. క్రమంగా పేరుతో బాటు వారియొక్క నటనా వైదుష్యం ఆకట్టుకొంది. పౌరాణిక పాత్రల్లో నందమూరి తారక రామారావు గారికి దీటుగా నటించగలిగిన ప్రతిభగల గొప్ప నట దిగ్గజం ఎస్. వి. ఆర్. దుర్యోధనుడిగా, కంసుడి గా ఆయన పోషించిన పాత్రలు అనితర సాధ్యం. భక్త ప్రహ్లాద చిత్రంలో హిరణ్యకశిపుడిగా, పాతాళ భైరవి లో మాంత్రికుడుగా ఆయన నటన మరచిపోలేము. సాంఘికాల్లోనూ ఆయన సత్తా చాటారు. మంచి మనసులు చిత్రంలో తండ్రి పాత్రలో ఆయన హావభావాలు, మానసిక సంఘర్షణ అమోఘం. పండంటి కాపురం, బాంధవ్యాలు--- చిత్రాల్లో అన్నయ్యగా హృద్యమైన నటన ప్రదర్శించారు. లక్ష్మీ నివాసం చిత్రంలో ఉదాత్తమైన తండ్రి పాత్రలో హుందాగా కనిపించారు. సాత్విక పాత్రలూ, గాంభీర్యం ఉట్టి పడే మాత్రమేగాక క్రూరత్వం ప్రతిబింబించే పాత్రలూ చేసిన ఘనత వీరిది. తెలుగు ప్రేక్షకుల మదిలో చిరస్థాయిగా నిలిచిపోయిన మహానటుడు ఎస్. వి. ఆర్

* ఉదాత్తమైన తండ్రి పాత్రలకూ, సౌమ్యంగా కనిపిస్తూ గౌరవభావం కలిగించే పాత్రలకూ పెట్టింది పేరు' గుమ్మడి'గా అందరికీ సుపరిచితులైన గుమ్మడి వెంకటేశ్వర రావు గారు. ఆడపిల్ల తండ్రి పాత్ర అంటే గుమ్మడే అనేంతగా ఆ పాత్రలో ఒదిగి పోయే వారాయన. కొన్ని సన్నివేశాల్లో హఠాత్తుగా గుండె పట్టుకుని కూలిపోయే నటనలో అది సహజత్వం ప్రదర్శించే సహజనటన వారి సొంతం. మహామంత్రి తిమ్మరుసు చిత్రం లోని అప్పాజీ పాత్ర ఆయన నట జీవితంలో నే కలికితురాయి. మర్మయోగి, కథానాయిక మొల్ల, పూలరంగడు, భలే రంగడు, మరో మలుపు, లక్షాధికారి, అర్థాంగి-- చిత్రాల్లో ఆయన పోషించిన పాత్రలు మర్చిపోలేనివి. ఇంకా-- పౌరాణికాల కొస్తే--- దశరథుడు, బలరాముడు, ధర్మరాజు, పరశురాముడు, దుర్వాసుడు, ద్రోణుడు-- ఇలాగే ఉంటారేమో అనిపించేలా ఉంటుంది ఆయన నటనా ప్రతిభ! కేవలం సానుభూతి పొందే పాత్రలే గాక సాఫ్ట్ విలన్ గా తేనె పూసిన కత్తి లాంటి పాత్రల్లో కూడా ఆయన జీవించారు. 

* ' అల్లో అల్లో అల్లో ' " మడిసన్నాక కుసింత కలా పోసనుండాలి " --- ముత్యాల ముగ్గు సినిమాలో ఈ డైలాగులతో ప్రభంజనంలా దూసుకొచ్చి అందర్నీ ఒక్కసారిగా తనవైపు తిప్పుకున్న విలక్షణ నటుడు రావు గోపాలరావు గారు. ఒకటా, రెండా ! ఎన్నని ఉటంకించాలి ఆయన ధరించి మెప్పించిన పాత్రలు! క్రూరత్వం, సాధు తత్వం, మేక వన్నె పులి పాత్రలు -- వీటితో పాటు ఉదాత్తత ఉట్టి పడే పాత్రలూ ఈయన్ని వెతుక్కుంటూ వచ్చాయి. ఎన్. టీ. ఆర్  నటించిన వేటగాడు సినిమా లో అతి క్లిష్ట సమాస భూయిష్టమైన డైలాగులతో అదరగొట్టి ప్రేక్షకుల్ని కడుపుబ్బా నవ్వించి సమ్మోహన పరిచడం ఆయనకే చెల్లింది. చాలెంజ్, అల్లరి అల్లుడు, ఘరానా మొగుడు--- ఇత్యాది చిత్రాల్లో ఆయన పోషించిన తండ్రి పాత్రలు ఎప్పటికీ గుర్తే. 

* అలనాటి నటుల్లో అత్యున్నత స్థాయి jఅందుకున్న నటుల్లో కైకాల సత్యనారాయణ కూడా ఒకరు.  ప్రతినాయక పాత్ర పోషణలో ఆయనకు ఆయనే సాటి అన్న విధంగా  ఉంటుంది ఆయన నటన! ఇప్పటికీ ఎనభై ఐదేళ్ల వయసులోనూ అడపాదడపా తెరమీద కనిపిస్తూ ఉండడమే ఆయన నటనా వైదుష్యానికి గొప్ప నిదర్శనం. పౌరాణిక పాత్రలకు జీవం పోసిన అద్భుత నటనా చాతుర్యం ఆయన సొంతం. దుర్యోధనుడు, యముడు, ఘటోత్కచుడు--- ఇవి కొన్ని ఉదాహరణలు మాత్రమే. జానపద చిత్రాలలోనూ ఆయన పోషించిన పాత్రలు తక్కువేం కాదు. సాంఘికాల్లో--- తాతా మనవడు, నిప్పులాంటిమనిషి, శుభాకాంక్షలు--- ఇవి కొన్ని మచ్చుతునకలు మాత్రమే. మురారి, అరుంధతి చిత్రాలు పోషించిన తాతయ్య పాత్రలూ చెప్పుకోదగ్గవే ! ఈ అద్భుత నటుడు మరిన్ని చిత్రాల్లో నటిస్తూ అందర్నీ అలరించాలని కోరుకుందాం. 

* కోట శ్రీనివాసరావు--- కామెడీ విలన్ పాత్రలకు పెట్టింది పేరు. నటనకు చిరునామా లాంటివాడు. నవ్విస్తూనే క్రూరత్వాన్ని అలవోకగా ప్రదర్శించడం ఈయనకు వెన్నతో పెట్టిన విద్యేమో అనిపించేలా ఉంటుంది నటన! అహ నా పెళ్ళంట, ఆమె, ప్రతిఘటన, బావ- బావమరిది---ఇలా చాలా ఉన్నాయి వీరి ప్రతిభకు పట్టం కట్టేవి. 

* పరభాషా నటులైనా ప్రభంజనంలా దూసుకు వచ్చి తెలుగు చిత్రసీమను కూడా ప్రస్తుతం ఏలుతున్న నటులు--- నాజర్, ప్రకాష్ రాజ్, సత్య రాజ్

 క్యారెక్టర్ నటుడిగా నాజర్ అందుకున్న స్థానం తక్కువేమీ కాదు. పోషించిన పాత్రలూ కోకొల్లలు ! హీరోయిన్ తండ్రిగా, ప్రతినాయకుడిగా ఇంకా ఇతర ప్రాధాన్యం కలిగిన సహాయ పాత్రలకు ఈయన ప్రాణం పోశారు. జీన్స్ చిత్రంలో అన్నదమ్ములుగా ద్విపాత్రాభినయం ఎప్పటికీ మర్చిపోలేము. కొంచెం ఇష్టం కొంచెం కష్టం చిత్రంలో పోషించిన తండ్రి పాత్ర అద్భుతం. అన్నింటినీ మించి' బాహుబలి' లో బిజ్జల దేవా పాత్ర ఆయన నట జీవితంలో నే అత్యద్భుతమైన పాత్ర !

* మొదట్లో డబ్బింగ్ వాయిస్ మీద ఆధారపడ్డా అతి త్వరగా సొంత గొంతు వినిపించిన విలక్షణ నటుడు ప్రకాష్ రాజ్! విలనీ పోషించడం ఈయనకు కొట్టినపిండే ! అంతేనా! క్రమంగా తండ్రి పాత్రలకు కేరాఫ్ అడ్రస్ గా మారిపోయిన ఈ అద్వితీయ నటుడు పోషించిన పాత్రలు లెక్కపెట్టలేనన్ని ! అలాగే విలన్ పాత్రలూ. నువ్వు నాకు నచ్చావ్, నువ్వే నువ్వే, సోలో--- ఇలాంటి చాలా చిత్రాల్లో కూతురి కోసం ఆరాటపడే తండ్రిగా ఆయన నటన అనితర సాధ్యం.' అంతఃపురం చిత్రం లో విభిన్నషేడ్స్ కలిగిన పాత్ర చెప్పుకోదగినది. 

* తర్వాతి స్థానం సత్యరాజ్ దే ! ఈయన పోషించిన తండ్రి పాత్రలకూ కొదువేం లేదు. రాజా రాణి, బ్రహ్మోత్సవం, ప్రతి రోజు పండగే---  ఇవి ఇటీవల వచ్చిన కొన్ని చిత్రాలు. గతంలో మరెన్నో చిత్రాల్లో పోషించిన పాత్రలు వారి నటనకు అద్దం పట్టేవే!  ఈ నటుడు పోషించిన పాత్రలన్నీ ఒకెత్తు,' బాహుబలి' చిత్రంలో పోషించిన కట్టప్ప పాత్ర ఒక ఎత్తు. అంతగా గుర్తింపు తెచ్చి పెట్టిన గొప్ప పాత్ర !

ఇలా పలురకాల పాత్రల్లో పరకాయ ప్రవేశం చేసి ప్రాణప్రతిష్ఠ చేసిన నటులు అలనాడే కాదు ఈనాడూ అద్వితీయంగా వెలుగొందుతున్నారు !! 

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

                      🌹 భువి భావనలు 🌹

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

Wednesday, October 21, 2020

వర్ణశోభితం

 

నల్లనల్లని మూలాలు పుడమి కడుపున

దాగెనే చల్ల చల్లగా

 ఆపైని అలరించే కొమ్మలు రెమ్మలు

 చుట్టూ విస్తరించగా

 పచ్చపచ్చగా విచ్చిన పత్ర దళాల

 చీర చుట్టుకుని నడుమ

 నిలబడింది చూడు కాండం

 ఠీవిగా గోధుమ వర్ణాన !

 అంతేనా--

అటు చూడు చూడు🌺🌹

 ఎన్ని మొక్కలు 🙂

 ఎన్నెన్ని రంగులు !

 మరెన్నెన్ని ఆకృతులు !

 పసిడి కాంతులు వెదజల్లుతూ

 పరిమళాలు విరజిమ్ముతూ

 పలు వర్ణాల సమ్మిళితమై విరాజిల్లుతూ

 తల్లి కొంగు చాటు నుండి

 తొంగి చూస్తున్న బుజ్జి పాపల్లా 

 సుమబాలలవిగో 🌹🌷🌺😊🙂

 ఎంత వర్ణ శోభితం!

మరెంత అబ్బురం !

 రవంత విత్తనమే!

 కొండంత విషయం దాచుకున్నదే !

 తరచి తరచి చూసే

 కళ్ళుండాలే గానీ 

 జగతి నిండా నలుమూలలా

 అందమే అందం 🙋

 ఆహా! ప్రకృతి ఎంత రమణీయం !

 వెరసి ఈ సృష్టియే అద్భుతం!

 మహాద్భుతం !!🙏🙏

**********************************************

                   🌷భువి భావనలు 🌷

**********************************************


Tuesday, October 20, 2020

ఆదివారం ఎంతో ఇష్టం.. ఎందుకంత ఇష్టం?

    ఆదివారం అంటే అందరికీ ఎంతో ఇష్టం. ఎందుకని? వారంలో ఏ రోజుకూ లేని ప్రత్యేకత ఆదివారానికే ఉంది గనక! వయసుతో సంబంధం లేకుండా చిన్న పిల్లల దగ్గర నుండీ పెద్దల దాకా ఎంతగానో ఎదురు చూస్తుంటారు ఈ రోజు కోసం. ఆరు రోజుల శ్రమ అనంతరం దొరికే ఆటవిడుపు కదా! ఇంతకీ అందరూ ఎరిగినదే అయినా ఆదివారం అన్నది ఎవరెవరికి ఎలా ఇష్టమైనదో చూద్దాం. 

* పిల్లలకు-- ప్రతీ ఉదయం నిద్రమత్తు వీడకనే త్వరగా లేవాలి. తయారవ్వాలి. బోలెడు పుస్తకాల మోత. హడావుడిగా తినడం. పరుగులు తీయడం. అక్కడేమో వరుసగా పాఠాల మోత. బుర్ర కెక్కినా ఎక్కక పోయినా క్లాసులో కూర్చోవడం అయితే తప్పనిసరి! అంతేనా! టీచర్లతో చీవాట్లు, అప్పుడప్పుడు తన్నులు, ఇంకా హోం వర్క్ లు ! తలబొప్పి కడుతుంది. ఆరు రోజుల ఈ కష్టానికి ఒకరోజు బ్రేక్! అదే ఆదివారం! ఎంచక్కా నిదానంగా నిద్రలే వచ్చు. తీరిగ్గా స్నానపానాదులు. టీవీలో ఇష్టమైనవి చూడడాలూ. వీడియో గేమ్స్ ఆట్లాడుకోడాలు. ఫ్రెండ్స్ తో ఆటలు ! ఇవన్నీ ఉంటాయి కాబట్టే మరి పిల్లలకు ఆదివారం వస్తోందంటే అంత హుషార్!  అంతటి హుషారూ సోమవారం ఉదయానికి నీరు గారి పోతుంది అనుకోండి, అది వేరే సంగతి! 

* ఇక-- ఇంట్లో ఇల్లాళ్లకు. ఇంట్లో ఉంటారన్న మాటే గానీ వాళ్లకు తీరికనేది ఉండేది ఎక్కడ? తెల్లారగట్ల లేవాలి, భర్తకూ, పిల్లలకు టిఫిన్లు, భోజనాలు సిద్ధం చేయాలి. చిన్నపిల్లలయితే వాళ్లనూ రెడీ చేయాలి. రొప్పుతూ రోజుతూ అన్నీ అమర్చి వాళ్లను బయటికి సాగనంపేసరికి వాళ్ల తల ప్రాణాలు తోకకొచ్చేస్తాయి. మరి వీళ్లూ ఆదివారం కోసం ఎదురు చూస్తారు అనడంలో వింతేముంది? ఆ రోజైతే ఇంత ఉరుకులాట, టెన్షన్ అన్నది ఉండదు వాళ్ళకి. 

* ఇంటికే పరిమితమయ్యే గృహిణుల పరిస్థితే ఇలా ఉంటే ఇక ఉద్యోగినుల గురించి వేరే చెప్పాలా! రేపు ఉదయం టిఫిన్ నుండి మధ్యాహ్నం క్యారియర్, ఇంకా ఇంకా వగైరా వగైరా అన్నీ ముందురోజే ఆలోచించి సిద్ధం చేసుకోకపోతే అంతే సంగతులు! అందరికీ అన్నీ చూస్తూ తనకు తాను కూడా టైం లోపల రెడీ అవ్వాల్సిన పరిస్థితి వాళ్లది, ఇవన్నీ ప్రణాళిక ప్రకారం చేయలేకపోయారా, మరుసటి రోజు గమ్యస్థానం సమయానికి చేరడం దుర్లభమే ! ఆరు రోజుల ఈ ప్రయాస అనంతరం ఒక్కరోజు విశ్రాంతికై ఎదురు చూడడం అత్యాశ ఏమీ కాదు కదా! కొందరైతే కొన్ని పనులు ఆదివారానికి బదలాయిస్తూ ఉంటారు. బట్టలు ఉతుక్కోవడం, స్పెషల్స్ వండుకోవడం లాంటివన్నమాట! మిగతా రోజుల్లో కుదరదు కదా మరి! 

* ఆడవాళ్ళ సంగతి అలా ఉంటే మరి మగవాళ్ల సంగతేమిటి? వీళ్ళ పని కాస్తలో కాస్త నయం. ఎందుకంటే, వంటింటి డ్యూటీలుండవు కాబట్టి! నూటికొక్క శాతం పురుషులు వంటింట్లో భార్యలకు సహాయపడటం, పిల్లల్ని రెడీ చేయడం లాంటివి చేస్తారేమో గానీ ఎక్కువ శాతం మాత్రం వాటికి దూరంగానే ఉంటారు. ఇలా అంటే మాకు బయట బోలెడు పనులు ఉంటాయి, అవి మీ ఆడవాళ్లు చేయలేనివి అంటుంటారు. వాళ్ల కోణంలో అదీ నిజమే. మిగతా ఆరు రోజులూ ఉద్యోగ బాధ్యతలతో సతమత మయ్యే వీళ్ళు ఆదివారం నాడేకాస్త రిలాక్స్ అవటానికి ఆస్కారం. అందుకే వాళ్లు కూడా ఆరోజు కై కచ్చితంగా ఎదురుచూస్తుంటారు. 

* ఉద్యోగస్తులే కాదు, ఇతర పనులు అంటే వ్యాపారాలు చేసేవారు, ఇతర వ్యాపకాల తో బిజీగా ఉండేవారు కూడా ఆదివారం అన్నీ బంద్ చేసేసి విశ్రాంతి కోరుకుంటారు. 

* ఇంకా-- కూలీ పనులు చేసేవారూ, భవన నిర్మాణ కార్మికులు ఆరు రోజులు మాత్రమే పని చేసి ఆదివారం సెలవు పుచ్చుకుంటూ ఉంటారు. 

 ఆదివారం( సెలవు దినం అని కూడా అనవచ్చు ) అందరికీ అందించే చిన్ని చిన్ని ఆనందాలు---

* శరీరానికీ, మెదడుకూ కాస్త విశ్రాంతి. 

* రొటీన్ గా తీసుకునే దానికంటే కాస్త స్పెషల్ గా ఉండే ఫుడ్! 

* పిల్లలతో ఏ పార్క్ కో, సినిమాకో వెళ్లి సరదాగా గడిపే అవకాశం. ( కరోనా పుణ్యమాని సినిమా వైభోగం ప్రస్తుతం బంద్ అయిందనుకోండి! )

* ఇవేవీ లేకపోయినా ఇంట్లోనే అంతా కలిసి హాయిగా ఓ పూట కాలక్షేపం చేసే సదవకాశం. 

😊 ఈ దేహం రీఛార్జ్ అయి మళ్లీ సక్రమంగా, హుషారుగా పని చేయాలంటే దానికి విశ్రాంతి అన్నది చాలా చాలా అవసరం. ఆ విశ్రాంతి కోసమే ఈ' ఆదివారం'. అందుకే ఆరోజంటే అందరికీ అంత ఇష్టం మరి!!🙂

************************************************

                        🌷భువి భావనలు 🌷

************************************************

Saturday, October 17, 2020

'చిన్నారి ' పజిల్స్ --ఆలోచించండి --2

1.తోడు నీడ 
2.ఆస్తి పాస్తి 
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.

 పై పజిల్ లోని జంట పదాల్లాంటివి ఆలోచిస్తే చాలా చాలా స్ఫురిస్తాయి. మెదడుకు పెద్ద శ్రమా ఉండదు. ఆలోచించండి మరి ! 
 

Friday, October 16, 2020

ఆరనీకుమా ఆశాదీపం

కలిమి పోయిందా? 

 కలిమి పోయిందా? 

 కలవరపడకు 

 కష్టపడితే కలిసొస్తుంది


 బలిమి పోయిందా? 

 బాధపడకు

 బ్రతుకు బండేమీ ఆగిపోదు 


 ఆరోగ్యం దిగజారిందా? 

 దిగులు పడకు

 బాగయ్యే మార్గాలున్నాయి వెతుకు


 అయితే--

 ఆశ  ఆవిరై పోయిందా? 

నీవు జీవన్మృతుడవే సుమా !

ఆ దీపం ఆరిపోనీకు ఎప్పటికీ 

ఆశాజీవికి అపజయమెక్కడిది మిత్రమా !!

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷  

                    🌹భువి భావనలు 🌹

Monday, October 12, 2020

ఆరోగ్యభాగ్యం

 🙂😊👌

హఠాత్తుగా దేవుడు నా ముందు నిలిచి 

ఏంకావాలో కోరుకొమ్మని అడిగితే 

క్షణమాలోచించక అడిగేస్తా 

జీవితకాలం ఏ రుగ్మతలూ 

నను దరిజేరని దివ్యమైన 

ఆరోగ్యభాగ్య మిమ్మని 🙂

అష్టైశ్వర్యాలు, అడుగడుగునా దాసదాసీలు 

అభిమానించే ఆత్మీయ బంధాలు

 ఊరు వాడా బంధుగణాలు 

ఇంకా ఇంకా ఎన్నో ఎన్నెన్నో 

వెన్నంటి నీ నీడలా ఉన్నా 

మదినిండా ముదమన్నది కరువైన 

పైవన్నీ వ్యర్థం వ్యర్థం 😔

అనారోగ్య భూతం నిను 

కబళిస్తున్న వేళ అవేవీ 

 నిను కావలేవు సుమీ ! 

 నిండైన ఆరోగ్యం తోనే అది లభ్యం 👌

 ఆరోగ్యమే మహాభాగ్యం

 అదుంటే అన్నీ ఉన్నట్టే కదా నేస్తం  👌

***********************************************

కరోనా వైరస్ మానవ జీవితాల్లోకి ప్రవేశించాక అందరిలోనూ ఆరోగ్య స్పృహ పెరిగింది.

***********************************************

                   ' భువి ' భావనలు 

                    🌷🌷🌷🌷🌷🌷


Saturday, October 10, 2020

చూసే కళ్ళకు హృదయమే ఉంటే....


 దేవుడు లేడూ లేడంటూ

 ఏడీ ఎక్కడున్నాడో చూపించండంటూ 

 ప్రశ్నలు గుప్పిస్తూ జవాబుకై దబాయించే

 మనుషులందరికీ తిరిగి ఒక ప్రశ్న! ఒకే ఒక్క ప్రశ్న !


 భగభగ మండుతూ భూగోళమంతా

 వెలుగులు విరజిమ్ముతూ

 జీవకోటికి జవసత్వాలిస్తున్న భానుడు

 కాడా కనిపించే భగవానుడు? 


 రేయంత వెండి వెన్నెల కురిపిస్తూ

 చల్ల చల్లగా జనాల్ని సేదదీరుస్తూ 

 హాయిగొలిపే నిండు చందురుడు 

కాడా కనిపించే దేవుడు? 


 గుండె గదులకు ఊపిరులూదుతూ 

 నిత్యం ప్రతినిత్యం శ్వాసలో శ్వాసగా

 నిలుస్తూ చుట్టూ ఆవరించి ఉన్న ఈ గాలి

 కాదా కనిపించే దేవుడు? 


 ఇందరు దేవుళ్లను కళ్ళెదురుగా చూస్తూ

 ఇంకా దేవుడెక్కడ అంటూ చూపించమంటూ 

 ప్రశ్నలేమిటి ? అంతదాకా ఎందుకు--


 దేశ క్షేమం కోసం స్వార్థం వీడి

 సరిహద్దుల నిలిచి నిద్ర మరిచి 

 మనల్ని నిద్రబుచ్చుతూ 

 జనం కోసం తమ ప్రాణాలడ్డువేస్తూ 

 కాపుగాస్తున్న మన వీర సైనికులంతా 

కారా కనిపించే దేవుళ్లు? 


 నేడు యావత్ప్రపంచాన్నీ గడగడలాడిస్తున్న 

' కరోనా ' రక్కసికెదురొడ్డి పోరాడుతూ

 నమ్ముకున్న వాళ్ళని కంటికి రెప్పలా

 కాచుకుంటున్న అపర ధన్వంతరులు 

 వైద్యనారాయణులు 

 కారా కనిపించే దేవుళ్లు? 


 సవాల్ విసిరిన మహమ్మారిని

 మట్టుబెట్టే మందు కోసం

 మానవాళి మనుగడ కోసం

 రేయింబవళ్ళు తపిస్తున్న మన శాస్త్రజ్ఞులు

 కారా కనిపించే దేవుళ్లు? 


 కిరీటం దాల్చి నాలుగు చేతులు

 శంఖు చక్రాలతో పట్టుపీతాంబరాలతో

 ధగ ధగా మెరుస్తూ దర్శనమిస్తేనే దేవుడా!

 ఆపదలో చేయందించే ప్రతి మనిషీ 

 కనిపించే దేవుడే ! ప్రతీ మంచి మనసూ 

 భగవత్స్వరూపమే !!

🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

                     🌷🌷' భువి ' భావనలు 🌷🌷

                  ***************************

Thursday, October 8, 2020

ప్రాణమా, నీవెక్కడ? వేధించే ప్రశ్నలు

   తల్లి గర్భంలో జీవం పోసుకున్న ప్రాణి జన్మించిన పిదప క్రమ క్రమంగా ఎదుగుతూ ఎన్నో సాధిస్తూ చివరకు ఏదో ఒక రోజు జీవమన్నది ( అదే ప్రాణమన్నది ) తన దేహం నుండి వేరై నిర్జీవంగా మారడం.

  ప్రాణానికి ఇంత విలువ ఉందా! అది ఉన్నంత వరకేనా మనిషి మనుగడ ! ఆ తర్వాత ఎంతటి వారలైనా కాటికి చేరాల్సిందేనా !

* మోహన్ దాస్ కరంచంద్ గాంధీ. ఈ పేరు వినని వాళ్లు ఏ తరం లో నైనా ఉంటారా? ఓ బక్కపలుచని వ్యక్తి కొల్లాయి గట్టి కనీసం వంటిమీద చొక్కా అయినా లేకుండా అతి నిరాడంబరంగా కనిపిస్తూ అందర్నీ తన కనుసన్నల్లో నిలుపుకుని మొత్తం భారతావనికే తలమానికంగా నిలిచిన ఓ మహా మనీషి. భరతమాత దాస్యశృంఖలాలను తెంచాలన్న దృఢ సంకల్పంతో సకల జనావళినీ తన వెన్నంటే నడిచేలా చేయగలిగిన ధీశాలి. స్వాతంత్ర్యం సాధించి బ్రిటిష్ వాళ్ళను తరిమి కొట్టే దాకా నిద్రించని పట్టువదలని నిత్య శ్రామికుడు! 

 అంతటి మహోన్నత వ్యక్తి చివరకోతూటాకు బలై నేలకొరిగి ప్రాణమన్నది అనంత వాయువుల్లో కలిసిపోయి అచేతనుడై పోయాడు. యావత్తు దేశాన్ని నడిపించిన ఆ వ్యక్తి దేహం నిర్జీవమై పోయి పిడికెడు బూడిదగా మారి మట్టిలో కలిసిపోయింది. ప్రాణం ఉన్నంత వరకు అంతటి శక్తివంతమైన ఆ కాయం అది కాస్తా మాయమవగానే కూలిపోయింది ! ఇంతకూ ఆ ప్రాణమన్నదెక్కడ? 

* ఇందిరాగాంధీ. ధీరవనిత! శక్తివంతమైన మహిళ! మేధోసంపత్తి, చాకచక్యం పుష్కలంగా కలిగి దేశ ప్రధానిగా తిరుగులేని విధంగా భాసిల్లి ఇందిర అంటే ఇండియా అన్న విధంగా కీర్తింప బడ్డ అద్వితీయ నారీమణి! చక్కటి చీర కట్టుతో, ఒత్తయిన తలకట్టుతో ఎంతో హుందాగా కనిపించే ఇందిరమ్మ తన ఇంటి ప్రాంగణంలో అండగా నిలవాల్సిన అంగరక్షకుల తూటాలకే బలై పోయింది. దేశాన్ని తిరుగులేని విధంగా ఏలిన ఆ గొప్ప మహిళ కూడా ప్రాణం దేహాన్ని వీడగానే ఒక్కసారిగా ఆమె జీవనయానం స్తంభించిపోయి నిస్సహాయురాలై పోయింది. 

* చక్కటి రూపం, అంతకుమించిన అద్భుత నటనా కౌశలం, గంభీరమైన స్వరం -- ఆయన సొంతం. పౌరాణిక చిత్రాల్లో రాముడు, కృష్ణుడు, రావణాసురుడు, భీముడు, అర్జునుడు, కర్ణుడు, దుర్యోధనుడు. భీష్ముడు ఆయనే! ఇంకా ఇంకా ఎన్నో సాంఘిక చిత్రాల్లోని పాత్రల్లోనూ జీవించిన నందమూరి తారక రామారావు అశేష తెలుగు ప్రజానీకానికి ఆరాధ్య దైవం. రాజకీయాల్లోనూ ముఖ్యమంత్రిగా వెలుగొంది కాలిడిన ప్రతీ రంగంలో తనకు తానే సాటి అనిపించుకున్న కారణజన్ముడు! అంతటి ధీరోదాత్తచరిత ప్రాణం ఉన్నంత వరకే!-- ప్రాణం అంటే ఏమిటి? 

* ఒకటి కాదు, వంద కాదు, వెయ్యి కాదు --ఏకంగా నలభై వేల పాటలు --అదీ పదహారు భాషల్లో పాడిన ఘనత సాధించి రికార్డు సొంతం చేసుకుని 'గానగంధర్వుడి' గా కీర్తింపబడ్డ ఎస్. పి. బాలసుబ్రమణ్యం గారు --ఏరీ, ఎక్కడ? నిండైన ఆ విగ్రహం, చిరునవ్వులు చిందించే ఆ మోము గళం విప్పితే చాలు  జాలువారే మధుర గీతాలు, పెదవి విప్పితే చాలు అనర్గళంగా సాగిపోయే ఆ వాక్ప్రవాహం -- ఇప్పుడెక్కడ?  గాజుపెట్టెలో -- తేనెల వానలు కురిపించే ఆగళం, ఆ పెదవులు నిర్జీవంగా-- ప్రాణం లేనందుకే గా!

  దేహంలో ప్రాణమన్నదానికి ఇంతటి ప్రాధాన్యత ఉందన్నమాట! అది వీడిన మరుక్షణం దానికి విలువ లేదు. మట్టిలో కలిసి పోవాల్సిందే. ఊపిరి ఉన్నంత వరకే ఈ బంధాలు, అనుబంధాలు, బాధలూ, బాధ్యతలూ --- అది కాస్తా ఆగాక అంతా శూన్యం, శూన్యం. 

  ఏమిటీ, గొప్ప గొప్ప వ్యక్తుల గురించి? సెలబ్రిటీల గురించే చెబుతున్నావు, వాళ్లంతా జగమెరిగిన వాల్లనా ! నీకు జన్మనిచ్చిన తల్లిదండ్రుల మాటేమిటి?  వాళ్లు సెలబ్రెటీలు కారా? 

 ఎంత మాట! ప్రతీ వ్యక్తికీ అమ్మ నాన్నలను మించిన వారెవరుంటారు? 

గుడ్లురిమినా నీపైనే 

గుండెలకదుముకున్నా నిన్నే  --- అనే అమ్మ 

 వేలెడంత వయసు నుంచీ 

వేలు పట్టి నడిపించి 

లోకం చూపించి  లోకజ్ఞానం 

తెలిసేలా చేసి, విలువలు నేర్పించి 

దారిచూపిన నాన్న !

--- మేము లేకున్నా ఇక నీవు బ్రతుకు బాటలో సాగిపోగలవులే -- అన్న భరోసా వచ్చాక నిష్క్రమించిన ఇరువురూ కట్టెల్లో కట్టెగా మారి కాలిపోతున్న క్షణాన చూడలేక తల తిప్పుకున్న క్షణాలు ఇప్పటికీ గుర్తే ! 

  ఇంతకీ నేచెప్పాలనుకున్నది దేహంలో ఈ ప్రాణం గురించి--

 అసలు ప్రాణం అంటే ఏమిటి?  ఆత్మ అంటే ఏమిటి? ఆత్మకు మరణం ఉండదంటారు. మనిషి మరణించాక శరీరం నుండి ఆత్మ వేరై పోతుంది అనడం వింటుంటాం. అయితే దానికి మరణం తర్వాత తన భౌతికకాయానికి జరిగే తతంగాలన్నీ తెలుస్తూ ఉంటాయా?  ఇవన్నీ వేధించే ప్రశ్నలే. జవాబులు మాత్రం దొరకడం లేదు. 

************************************************

                       🌷🌷' భువి ' భావనలు 🌷🌷

************************************************

Sunday, October 4, 2020

'చిన్నారి ' పజిల్స్


 కింది వాక్యాల్లో బంధుత్వాలు దాగి ఉన్నాయి. కని పెట్టండి. 

1. ప్రతీఏడూ మా మల్లె చెట్టు విరగగాస్తుంది. 

2.ఒరేయ్, అక్కడ నీకేమి పని? 

3. నీవిచ్చిన అత్తరు నాకు నచ్చింది. 

4. బాబా వద్ద ఆశీర్వాదం తీసుకో బాబూ. 

5. నీవే కాదంటే నాకు మరి దిక్కెవరు నాన్నా !

6. ఈ జావ దినదినం రెండు సార్లు తాగాలి. 

--------------------------------------------------------------------

1.మామ 2.అక్క 3.అత్త 4.బావ 5.మరిది 6.వదిన 

--------------------------------------------------------------------

ఆసక్తి గలవారు ఇలాంటివి ప్రయత్నించగలరు. 

--------------------------------------------------------------------

                      🌷🌷'భువి 'భావనలు 🌷🌷

--------------------------------------------------------------------

Friday, October 2, 2020

మహాత్మ.......

 

   

  అహింసే పరమాయుధంగా సాగి అసాధారణ రీతిలో దేశ ప్రజలందరినీ ఏకతాటిపై నడిపించి భరతమాత దాస్య శృంఖలాలను పగులగొట్టి భారతీయులందరూ స్వేచ్ఛావాయువులు పీల్చుకునే భాగ్యం కల్గించిన ఓ అతి సామాన్యుడు అసాధారణ రీతిలో జీవనయానం సాగించిన ఓ మహా పురుషుడు మోహన్్ దాస్ కరమ్ చంద్ గాంధీ. ( an ordinary man in an extraordinary way ). జాతిపితగా పేరెన్నికగన్న మహాత్మ గాంధీ నిరాడంబరత్వానికి ఓ మచ్చుతునక ఈ చిన్న సంఘటన. 

  ఓ సారి గాంధీజీ ఓ పాఠశాలను దర్శించాడట. అప్పుడు ఓ తరగతిలోని ఓ పిల్లవాడు గాంధీజీ చొక్కా లేకుండా తిరగడం చూసి, " అయ్యో, గాంధీ తాత వేసుకోవడానికి చొక్కా కూడా లేనంత బీద వాడా... " అనుకుని, ఆయన్ను సమీపించి, " మా అమ్మచొక్కాలు బాగా కుడుతుంది. ఆమెను అడిగి ఓ చొక్కా మీకోసం తెస్తాను..... " అని అన్నాడట. గాంధీజీ నవ్వి, ఆ పిల్లవాణ్ణి దగ్గరకు తీసుకుని, 

" నాకు కొన్ని కోట్ల మంది అన్నదమ్ములు ఉన్నారు, వాళ్లకు కూడా చొక్కాలు లేవు. నీవు వాళ్లందరికీ కూడా చొక్కాలు తీసుకురా గలవా మీ అమ్మనడిగి.... " అన్నాడట. 

"  ... ఏమిటి, గాంధీ తాత కు అంత మంది అన్నదమ్ములా...... " అనుకుని అవాక్కై పోయాడట ఆ పిల్లవాడు!యావత్తు దేశప్రజలందర్నీ తన వాళ్ళుగా భావించి వాళ్లకు లేని సౌకర్యం తనకెందుకని చొక్కా త్యజించిన మహనీయుడాయన. ఆయన నిరాడంబరత్వాన్ని తెలిపే ఇలాంటి ఉదాహరణాలెన్నో ! 

   గాంధీజీ ఆశయాలు, పట్టుదల, దీక్ష పరాయి దేశాలను కూడా ఎంతో ఆకర్షించాయి. విదేశీయుడైనా రిచర్డ్ అటెన్ బరో గాంధీజీ జీవిత చరిత్రను సినిమాగా తీయడమే ఇందుకు గొప్ప నిదర్శనం. ఆ సినిమా తీయడానికి అటెన్ బరోకు దాదాపు 18 సంవత్సరాలు పట్టిందట ! ' గాంధీ ' అన్న పేరుతో నవంబర్, 30, 1982 లో విడుదలైన ఆ సినిమా ప్రపంచవ్యాప్తంగా విపరీతమైన ఆదరణ పొందింది. ఎనిమిది ఆస్కార్ అవార్డులను గెలుచుకొంది. 

1. Best Director 

2.  Best Actor 

3. Best Picture 

4. Best original screen play 

5. Best Film editing 

6. Best Art Direction 

7. Best cinematography 

8. Best costume Design 

   గాంధీజీ 151 వ జయంతి సందర్భంగా ఆయన సూక్తుల్లో కొన్ని ----

* అహింసను మించిన ఆయుధం లేదు. 

* ఆత్మాభిమానం, గౌరవాల్ని వేరెవరో పరిరక్షించరు, మనకు మనమే వాటిని కాపాడుకోవాలి. 

* కంటికి కన్ను సిద్దాంతం ప్రపంచాన్ని అంధకారంలోకి నెట్టివేస్తుంది. 

* ఓటు, సత్యాగ్రహం -- ఈ రెండూ ప్రజల చేతిలోని ఆయుధాలు. 

* పాముకాటు శరీరాన్ని విషతుల్యం చేస్తుంది. కానీ తాగుడు వ్యసనమన్నది ఆత్మను చంపేస్తుంది.  

* మానవత్వం అనే పుస్తకం కంటే వేరే ఉత్తమ గ్రంథం ఏముంటుంది? 

ఇంకా ----

బసవరాజు అప్పారావు గారు గాంధీజీ ఆహార్యాన్నీ, వ్యక్తిత్వాన్నీ సరళమైన పదాలతో ఎంత చక్కగా వ్యక్తీకరించారో చూడండి... 

'మాలపిల్ల ' సినిమా లో ఈ గీతాన్ని సూరిబాబు గారు హృద్యంగా ఆలపించారు. 

 కొల్లాయి గట్టితే నేమీ 

మా గాంధి కోమటై పుట్టితే నేమి 

వెన్నపూస మనసు, కన్నతల్లి ప్రేమ 

పండంటి మోముపై బ్రహ్మ తేజస్సు 


నాల్గు పరకల పిలక 

నాట్యమాడే పిలక 

నాల్గు వేదాల నాణ్యమెరిగిన పిలక 


బోసినోర్విప్పితే 

ముత్యాల తొలకరే 

చిరునవ్వు నవ్వితే 

వరహాల వర్షమే 


చకచక నడిస్తేను 

జగతి కంపించేను 

పలుకు పలికితేను 

బ్రహ్మ వాక్కేను 

 ----- ఎన్నో సంవత్సరాల నాటి పాట. వింటుంటే ఇప్పటికీ జీవం తొణికిసలాడుతూ ఉంటుంది. 

చివరగా -- ప్రఖ్యాత శాస్త్ర వేత్త ఆల్బర్ట్ ఐన్స్టైన్ గాంధీజీ గురించి ఇలా అన్నారు. 

" ఇలాంటి ఒక మనిషి సజీవంగా ఈ భూమ్మీద నడయాడాడంటే భావితరాల వారు నమ్మడం కష్టం. "

                          **********

  అక్టోబర్, 2, 1869 న జన్మించిన గాంధీ మహాత్ముడు స్వాతంత్య్రం సిద్ధించిన అనంతరం జనవరి, 30, 1948 న వినాయక గాడ్సే తూటాలకు బలై నేలకొరిగాడు. చరిత్ర లో చిరస్థాయిగా నిలిచిపోయిన ఓ మహనీయుని శకం ఆవిధంగా ముగిసిపోయింది. 💐💐💐

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹       

              🌷🌷🌷' భువి ' భావనలు 🌷🌷

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

Saturday, September 26, 2020

ఆ గంధర్వగానానికి మరణం లేదు

   ఆగష్టు మొదటి వారంలో అనుకోకుండా యూట్యూబ్ లో ఓ వీడియో చూశాను. అది -- ఎస్. పి. బాలసుబ్రహ్మణ్యం గారు తనకు కరోనా వైరస్ సోకిందనీ, స్వల్ప లక్షణాలు మాత్రమే ఉన్నాయనీ, మరేమీ పరవాలేదు తగ్గిపోతుంది అభిమానులు ఆందోళన పడాల్సిన అవసరం లేదనీ తాను పెట్టిన ఓ సెల్ఫీ వీడియో. 

  " సరే, కరోనా వస్తే ఏమవుతుంది, ఎంత మందికి రావడం లేదు. ట్రీట్మెంట్ తీసుకుంటే బాగయిపోతుంది. లక్షణంగా ఇంటికి తిరిగి వచ్చేస్తారు " అనుకున్నారంతా. కానీ, రోజులు గడుస్తూ నెలన్నర దాటిపోయి ఆశనిరాశల మధ్య అందర్నీ ఊగిసలాడేలా చేస్తూ ఆఖరికి నిన్నటి దినం దుర్వార్త వినిపించి  దిగ్భ్రాంతికి గురిచేసేసింది విధి !  ఇది సినీ జగత్తుకే కాదు యావత్తు ప్రజానీకానికి ఇంకా అశేష సంగీతప్రియులందరికీ జీర్ణించుకోలేని దురవస్థే. హఠాత్తుగా మహమ్మారి సోకడం , హాస్పిటల్ కెళ్ళినవాడు  అట్నుంచటే తిరిగిరాని లోకాలకు తరలివెళ్లడం !ఊహించని అశనిపాతం ఇది ! అప్పట్లో 'అమరగాయకుడు ' ఘంటసాల, ఇప్పుడు ' గానగంధర్వుడు ' ఎస్. పి. బి ! 

  " ఎంతసేపు మానవులకేనా, మాక్కూడా మీ గానమాధుర్యం కాస్త వినిపించరాదా !" అంటూ దేవతలే ఇరువుర్నీ స్వర్గానికి రప్పించుకున్నారేమో అన్న భావన కల్గుతోంది. 

  ప్రస్తుతం బాలసుబ్రమణ్యం గారి ఆత్మకు శాంతి కలగాలని మనస్ఫూర్తిగా ప్రార్థించడం మినహా చేయగలిగిందేమున్నది !కొందరంటున్నట్టు వారు కనుమరుగైనా వారి పాట నిత్యం మనముందు మెదుల్తూనే ఉంటుంది. ఇది అక్షరాలా నిజం. 

  బాలూ గారి పాటల్లో వారు సోలో గా ఆలపించినవి నాకు బాగా ఇష్టమైనవి కొన్ని ----

* ప్రేమ ఎంత మధురం ప్రియురాలు అంత కఠినం

 చేసినాను ప్రేమ క్షీర సాగర మధనం 

 మింగినాను హాలాహలం

* ఎదుటా నీవే ఎదలోన నీవే

 ఎటు చూస్తే అటు నీవే మరుగైనా కావే 

--- చిత్రం : నీరాజనం

* చరణ కింకిణులు ఘల్లు ఘల్లుమన 

 కర కంకణములు గలగలలాడగ 

ఆడవే మయూరి నటనమాడవే మయూరి

--- చిత్రం : చెల్లెలి కాపురం

* పుణ్యభూమి నాదేశం నమో నమామి

 నన్ను గన్న నా దేశం నమో నమామి

--- చిత్రం  : మేజర్ చంద్రకాంత్

* తారలు దిగి వచ్చిన వేళ

 మల్లెలు నడిచొచ్చిన వేళ

 చందమామతో ఒక మాట చెప్పాలి

 ఒక పాట పాడాలి

--- చిత్రం : ప్రేమాభిషేకం

* మనిషై పుట్టినవాడు కారాదు మట్టి బొమ్మ

 పట్టుదలే ఉంటే కాగలడు మరో బ్రహ్మ

 కృషి ఉంటే మనుషులు ఋషులౌతారు 

 మహా పురుషులవుతారు

 తరతరాలకీ తరగని వెలుగౌతారు 

 ఇలవేలుపులవుతారు 

--- చిత్రం : అడవి రాముడు

* మల్లెతీగ వాడిపోగా మరల పూలు పూయునా

 తీగ తెగిన హృదయ వీణ తిరిగి పాట పాడునా 

 మనసులోని మమతలన్నీ

 మాసిపోయి కుములు వేళ 

 మిగిలింది ఆవేదన

--- చిత్రం  : పూజ

* కుర్రాళ్ళోయ్ కుర్రాళ్ళు వెర్రెక్కి ఉన్నోళ్ళు

 కళ్లాలే లేనోళ్లు కవ్వించే సోగ్గాళ్లు 

 ఆటగాళ్లు పాటగాళ్లు అందమైన వేటగాళ్ళు

 హద్దులేవి లేని వాళ్ళు ఆవేశం ఉన్న వాళ్ళు

--- చిత్రం : అందమైన అనుభవం

* ఆమనీ పాడవే హాయిగా

 మూగవై పోకు ఈ వేళ

 రాలేటి పూల రాగాలతో

 పూసేటి పూల గంధాలతో

 మంచు తాకి కోయిలా 

 మౌనమైన వేళలా

చిత్రం  : గీతాంజలి

* ఈ పేటకు నేనే మేస్త్రీ 

 నిరుపేదల పాలిట పెన్నిధి

--- చిత్రం : ముఠామేస్త్రి

* ఒక్కడై రావడం ఒక్కడై పోవడం

 నడుమ ఈ నాటకం విధి లీల

 వెంట ఏ బంధము రక్త సంబంధము

 తోడుగా రాదుగా తుది వేళా 

 మరణమనేది ఖాయమని

 మిగిలెను కీర్తి కాయమని 

 నీ బరువు నీ పరువు మోసేది

 ఆ నలుగురు... ఆ నలుగురు

--- చిత్రం  : ఆ నలుగురు

******************************************     

                  🌺🌺' భువి ' భావనలు 🌺🌺

******************************************

Monday, September 21, 2020

'పజిల్స్ '

 


' కూరగాయల మాటలు' అన్న పైన ఇచ్చిన పజిల్ కొంతకాలం క్రితం నేను తయారు చేసి ఈనాడు' హాయ్ బుజ్జీ ' పేజీకి పంపినది. ఆసక్తిగలవారు ఇలాంటి వాక్యాలు ప్రయత్నించి వ్రాయుటకై మనవి చేస్తున్నాను. 🙏

                        ****************

                 🌹🌹'భువి 'భావనలు 🌹🌹

                        *****************

Saturday, September 19, 2020

ఆ ఇద్దరు కుటుంబం పరువు ప్రతిష్ఠలు

    బెల్ మోగింది. పీరియడ్ అయిపోయింది. స్టూడెంట్స్ కు బై చెప్పి స్టేజి దిగి స్టాఫ్ రూం వైపు అడుగులు వేసింది వసుధ. రూమ్ సమీపిస్తుండగా లోపల నుండి పకపకా నవ్వులు ఆమె చెవిలో పడ్డాయి. 'హు, మొదలయిందన్నమాట 'అనుకుంటూ వెళ్లి తన సీట్లో కూలబడింది. ఆ స్కూల్లో రెణ్ణెల్ల క్రితం జాయినయింది వసుధ. రజని, రాధిక, లలితలతో పాటు తనకూ ఇదే పీరియడ్ లీజర్ అవర్. ఎప్పుడూ ఎవరో ఒకరి గురించి చర్చిస్తూ వాళ్ళ పరోక్షంలో వాళ్ల గురించి విమర్శలు చేస్తూ, జోకులేసుకుంటూ పడీ పడీ నవ్వుకుంటుంటారు ముగ్గురూ. వాళ్ల ధోరణి ఎంత మాత్రమూ నచ్చని వసుధ తప్పనిసరై ఆ నలభై అయిదు నిమిషాలూ భరిస్తూ ఏదో రాసుకుంటూనో, చదువుకుంటూనో గడిపేస్తూ ఉంటుంది. 

  ".... అయితే లలితా, మీఅత్తగారు మూడురోజుల మౌనవ్రతం విరమించిందన్నమాట.... " 

 రాధిక అనగానే రజని కిసుక్కున నవ్వి, 

" అంతేగా మరి,... " అంది. 

 వెంటనే లలిత, " ఏం చేయను, నా కర్మ మరి.... " అంటూ తలపట్టుకుంది. 

 లలిత తన ఇంటి విషయాలు చెప్పడం, ఆ ఇద్దరూ కామెంట్స్ చేయడం రోజూ జరిగే తతంగమే. బాగా చదువుకుని ఉద్యోగాలు చేస్తున్న వీళ్ళు ఎందుకిలా స్థాయిని మరిచి ప్రవర్తిస్తారో అనుకుంటూ తనలో తనే మదన పడుతూ ఉంటుంది వసుధ. ఈమధ్య వీళ్ళ ధోరణి చూస్తుంటే తనకు తన పొరుగింట్లో ఉండే వర్ధనమ్మ గుర్తొస్తూ ఉంటుంది. ఆవిడ సాయంత్రాలు తన ఇంటికి ఏదో మిష మీద వచ్చి, తన అత్తగారితో పిచ్చాపాటీ మాట్లాడుతూ అడపాదడపా తన కోడలి గురించి అవాకులు, చెవాకులూ పేలుతూ ఉంటుంది. పాపం, ఆ అమాయకురాలు ఉదయం నుండీ రాత్రి దాకా ఇంటిల్లిపాదికీ వండి వార్చుతూ సతమతమౌతుంటే, ఈవిడ కనీసం లేశమాత్రం అభిమానం అన్నది కూడా చూపక అందరి దగ్గరా ఇలా కోడలు గురించి చెడుగా చెప్తూ ఉంటుంది. అందులో ఆమె పొందే ఆనందం ఏమిటో తనకి అర్థం కాదు. 

   ఒకసారి ఆకస్మాత్తుగా వసుధకనిపించింది, తను ఇంట్లో ఉంది కాబట్టి సరిపోయింది, లేనప్పుడు తన గురించి కూడా తన అత్తగారు ఈవిడకు ఇలాగే చెబుతుందా? కానీ వెంటనే సర్ది చెప్పుకుంది, ఆవిడ గడప దాటి బయటకు వెళ్లడమే తక్కువ. వెళ్లినా పెద్దగా నోరు విప్పే రకం కాదుఅని. కానీ తనకు నచ్చని విషయం ఏమిటంటే-- వర్ధనమ్మ కోడలి గురించి అలా చెప్తూ ఉంటే తన అత్తగారు అసలు ఖండించదు, ఆసక్తిగా వింటూ ఉంటుందంతే. వినే వాళ్ళు ఉంటేనే కదా చెప్పే వాళ్ళు ఉంటారు! ఒక్కోసారి మధ్యలో దూరి అభ్యంతర పెడదామనిపిస్తుంది వసుధకు. కానీ-- వాళ్లు పాతతరం వాళ్లు. చదువు సంధ్య లేని వాళ్ళు. వయసులో పెద్ద వాళ్లు. ఎలా వాళ్లకు నీతులు బోధించగలదు? చెప్పినా వింటారా? విన్నా పాటిస్తారా? అనవసరంగా తన గురించి ఏదేదో అక్కడక్కడా వాగడం చేస్తారు గానీ ! దాంతోఆ ఆలోచన పూర్తిగా విరమించేసుకుంది వసుధ. అయినా చాలాకాలంగా ఓ విషయం గమనిస్తూ ఉంది తను. ఈ కోవకు చెందిన ఆడవాళ్ళు( దీనికి వయసుతో నిమిత్తం లేదు) బాగా చదువుకుని ఉద్యోగాలు చేస్తూ ఆర్థిక స్వాతంత్ర్యం ఉన్న స్త్రీల కంటే ఎంతో తెలివైనవాళ్ళు, మాటకారితనం గలవారు, ఇంకా లోకజ్ఞానం కూడా ఉన్నవాళ్ళన్నది ఇన్నేళ్ల అనుభవం లో ఆమె గమనించిన మహత్తర విషయం. చదువు లేదు కదాని దేవుడు వీళ్లకీ సౌలభ్యాలన్నీ వరంగా ప్రసాదించాడేమో అన్పిస్తూ ఉంటుంది వసుధకొక్కోసారి. 

    వీళ్లు ఇలా ఉన్నారు సరే, కానీ ఈ పంతులమ్మల్ని చూస్తూ ఉంటే ఆమెకు ఆశ్యర్యం వెల్లువెత్తుతూ ఉంటుంది. ఇంత చదువూ చదివి, పదిమందిలో ఉద్యోగాలు వెలగబెడుతూ ఏమిటీ వీళ్ళ ధోరణి ! సంస్కారమన్నది మరిచి ! ఆ ముగ్గుర్నీ గమనిస్తూ వస్తున్న వసుధకు లలిత ఎందుకో ఒకింత ప్రత్యేకంగా కనిపించింది. రెణ్నెళ్లుగా చూస్తోంది, తన మాటల్లో ఏదో అమాయకత్వం దోబూచులాడుతూ ఉంటుంది. 

 " ఇంటివద్ద పెద్దవాళ్ళను నేను ఎలాగూ అడ్డుకోలేను, కానీ...... " 

వసుధ అలా ఆలోచిస్తుండగానే బెల్ మోగింది. లేచి, నెక్స్ట్ క్లాస్ కు బయలుదేరింది. 

                        ******************

   మరుసటి రోజు క్లాస్ అవగానే వడివడిగా అడుగులేస్తూ కదిలిన వసుధకు స్టాఫ్ రూమ్ సమీపిస్తుండగా ఎదురయ్యింది లలిత. తను కోరుకున్నదీ అదే. 

  " లలితా, తలనొప్పిగా ఉంది, టీ తాగొద్దాం, వస్తావా.... "అంటూ అడిగింది వసుధ. 

 ఇంతవరకూ ఎన్నడూ క్యాంటీన్ కు రాని వసుధ అలా అడిగే సరికి కాదనలేక, ' పదండి " అంటూ దారితీసింది లలిత. ఇద్దరూ వెళ్లి క్యాంటీన్ లో కూర్చుని టీ చెప్పారు. రెండు నిమిషాల నిశ్శబ్దం తర్వాత వసుధ మెల్లిగా మొదలెట్టింది. 

" లలితా, ఏమీ అనుకోనంటే సుత్తి లేకుండా సూటిగాఓ మాట అడుగుతాను ఏమి అనుకోరు కదా.. "

 ఇలా వసుధ తనను క్యాంటీన్ కు తీసుకురావడానికి ఏదో కారణం ఉండే ఉంటుందని ఊహించిన లలిత పెద్దగా ఆశ్చర్యపోలేదు. వసుధనే చూస్తూ, 

" చెప్పండి, పరవాలేదు "అంది. 

"  మీ వ్యక్తిగత విషయాలు, కుటుంబ విషయాలు అలా స్టాఫ్ రూమ్ లో అందరికీ ఎందుకు చెప్తుంటారు? 

చివ్వున వసుధ మొహంలోకి చూసింది లలిత. 

".... ఒక్క విషయం మీరు గమనించారా? ఎంతసేపూ మీరు మీ విషయాలు చెప్తుంటారు గానీ, వాళ్ళిద్దరూ వాళ్ల స్వవిషయాలు ఎప్పుడూ మీతో పంచుకోవడం నేను వినలేదు... "

చెళ్లుమని కొరడాతో కొట్టినట్లయింది లలితకు. ఒక్కసారిగా ఫ్లాష్ వెలిగిందామెలో. నిజమే! తన వ్యక్తిగత విషయాలు చెప్తూ వాళ్ల గురించి కూడా అడిగితే వెంటనే మరేదో చెప్తూ వెంటనే దాటవేసే వారిద్దరూ. తన గురించి అన్ని విషయాలు వాళ్లకు తెలుసు కానీ వాళ్ల కుటుంబాల గురించి ఇంతవరకూ తనకు ఏ మాత్రం తెలీదు. 

 వసుధ అందుకుంది. 

"... వాళ్ల గురించి చెడుగా చెప్పడం నా ఉద్దేశం కాదు లలితా, కొందరుంటారు, చాలా తెలివిగా, మరింత తీయగా మన గురించి అన్నీ ఆరా తీస్తారు. తర్వాత అవసరం ఉన్నా లేకపోయినా అవన్నీ అందరికీ చేరవేస్తూ ఉంటారు. అదో మానసికానందం వాళ్లకు. ఈ విషయం నేను బాగా గమనించాను. నీ మనస్తత్వం నాకు అర్థమైపోయి, ఓ కొలీగ్ గా కాక ఓ తోబుట్టువుగా భావించి ఎందుకు ఎందుకో చెప్పాలనిపించింది.... "

 లలిత కళ్లలో సన్నటి నీటి పొర! ఎంతో మౌనంగా, గుంభనంగా కనిపించే వసుధలో ఇంత లోతైన ఆలోచనలా ! ఎప్పుడూ అసంబద్ధంగా లొడలొడా వాగే తనకూ, వసుధకూ ఎంత తేడా! ఎంతో ఉన్నతంగా ఆలోచిస్తూ తన మేలు కోసమే చెప్తోంది. 

"..... మన ఇంటి వ్యవహారాలు ఇంటి గడప లోపల ఉంటేనే మనకు గౌరవం. నాకూ ప్రతి ఇంటి నుండి ఎన్నో సమస్యలు ఉన్నాయి. కానీ అవన్నీ బయట వాళ్ళతో చెప్పుకుంటే పోయేది నా పరువే. ముఖ్యంగా అత్తా కోడళ్ళు ఈ విషయం ఎరిగి మసలుకోవాలన్నది నా అభిప్రాయం. ఎందుకంటే, వాళ్ళిద్దరూ కుటుంబం పరువు ప్రతిష్టలనుకుంటాను... "

 వసుధ చేతిమీద లలిత చేయి వేసి మెల్లిగా స్పృశించింది. ఆమె కళ్ళలో భావం చూసిన వసుధకు ఇంతకన్నా చెప్పడం అనవసరం అనిపించింది. 

" వసుధ గారు, నిజం చెప్పారు, మా ఆయన అదోరకం. నా బాధ ఆయన కెన్నడూ పట్టదు. అన్నీ తేలిగ్గా కొట్టిపారేస్తారు. ఒత్తిడి భరించలేని నేను ఇలా అందరి ముందూ బయట పడిపోతుంటాను. అంతేగానీ నన్ను నేను అందరి ముందూ చులకన చేసుకుంటున్నానన్న ఆలోచన ఇంతవరకు రాలేదు. మీకు చాలా చాలా థాంక్స్..... " 

".... అర్థం చేసుకుంటావన్న నమ్మకంతోనే సాహసించి చెప్పా ను, లలితా. నేనే మీకు థాంక్స్ చెప్పాలి...... " వాచీ చూసుకుంటూ లేస్తూ అంది వసుధ. 

 ఇద్దరూ వాళ్ల క్లాసులవేపు కదిలారు. వసుధ లో ఓ తృప్తి ! రాత్రంతా ఆలోచించిన ఫలితం! లలిత లో అంతర్మధనం మొదలైంది. వసుధక్కావలసిందీ అదే !

                        ************

  నిజమే కదా! అత్తాకోడళ్ళిద్దరూ ఇంటికి మూలస్తంభాలు. కుటుంబం పరువు ప్రతిష్ఠలు. అవి నిత్యం కాపాడ్డం వాళ్ల బాధ్యతే కదా మరి!!

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

                      🌺🌺' భువి ' భావనలు 🌺🌺

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

Monday, September 14, 2020

'చిన్నారి ' పజిల్స్

ఒకటి రెండు సంవత్సరాల క్రితం వరకూ ప్రముఖ దినపత్రిక 'ఈనాడు 'లో పిల్లలకోసం ప్రత్యేకించబడ్డ 'హాయ్ ! బుజ్జి'పేజీలో రకరకాల పజిల్స్ వచ్చేవి. అవి పిల్లలకే గాక పెద్దలకూ ఎంతో ఆసక్తి గొలిపేవి. ఇదేదో బాగుందనిపించి ఆ కోవకు చెందిన పజిల్స్ తయారుచేసి నేనూ పంపిస్తూ ఉండేదాన్ని. అలా ప్రచురితమైన వాటిలో ఓ రెండు ఈరోజు నా బ్లాగులో పెడుతున్నాను. 





🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
                 🌺🌺'భువి'భావనలు🌺🌺
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

చీమను చూసి నేర్చుకో.... ' చిన్నారి కథ '

   రాధాకృష్ణ మనసంతా అల్లకల్లోలంగా ఉందాక్షణంలో. ఆ విషయం తెలిసినపుడు ముందుగా ఊహించిందే అయినా వాడి మనసు ఆ నిజాన్ని జీర్ణించుకోలేకపోయింది. ఇంతకీ ఆవిషయమేమి టంటే ఆ అబ్బాయి పదోతరగతి రెండోసారి కూడా తప్పాడు. 
   మొదటిసారి తప్పినప్పుడు పెద్దగా వాడికి ఏమీ అనిపించలేదు. కానీ ఇంట్లో తండ్రి చేత తెగ చీవాట్లు తిన్నాడు. వాళ్ళమ్మయితే ఆ రోజంతా ముఖం తిప్పుకొని, రెండు రోజుల దాకా వాడితో మాట్లాడనేలేదు. పరీక్ష పోయినందుకు కాదు గానీ, ఈ చిరాకంతా భరించడం వాడికి పెద్ద తలనొప్పి అయింది. 
  అన్నింటినీ మించి వాడు భరించలేని విషయం, వాళ్ళ పక్కింటి వనజ మొదటి శ్రేణిలో ఉత్తీర్ణురావడం ! తన నెంబర్ పేపర్లో లేదని తెలిశాక ఆ పిల్ల తన వైపు చూసిన చూపు, ఎగతాళిగా నవ్విన నవ్వు పదేపదే వాడికి గుర్తొచ్చి ఉక్రోషం ముంచుకొచ్చింది. 
  ఏదేమైతేనేం, తప్పిన రెండు సబ్జెక్టులూ మళ్లీ కట్టాడు. కానీ, వాడి దురదృష్టం! రెండింట్లోనూ మళ్లీ తప్పాడు. ఫలితాలు చూసుకుని కాళ్ళీడ్చుకుంటూ వస్తూ ఉంటే సరిగ్గా అప్పుడే ఎదురుగా జూనియర్ కాలేజీ నుండి ఇంటికి వెళ్తున్న వనజ! మళ్లీ అదే చూపు, అదే నవ్వు! తల కొట్టేసినట్లయింది రాధాకృష్ణ కి. అంతే! గిర్రున వెనక్కి తిరిగి ఊరిబయటి కాలువగట్టుకు దారితీశాడు. ప్రస్తుతం వాడి మన స్థితికి కారణం అదే. రాత్రి యథాప్రకారం ఇంట్లో తిట్లు, శాపనార్థాలు! 
   " ఇక వీడు లాభం లేదే, ఊర్లో ఏ పెద్దకాపు ఇంట్లోనో పాలేరుగా కుదిరిస్తే తిక్క కుదురుతుంది.... "
 తల్లితో వాళ్ళ నాన్న అంటున్న మాటలు వింటుంటే రాధాకృష్ణ రక్తం ఉడికిపోయింది. తల్లి చాటు గా కళ్ళు ఒత్తుకోవడం చూసి ఓ పక్క బాధ కలిగింది. పట్టువదలని విక్రమార్కునిలా మళ్లీ పరీక్షకు కట్టాడు ఉక్రోషంతో. 
    దురదృష్టవంతుణ్ణి ఎవరూ బాగుచేయలేరన్నట్లుగా రాధాకృష్ణను ఈసారీ విధి వెక్కిరించింది. తల బాదుకుని చద్దామన్నంత విసుగు పుట్టింది వాడికి. ఈసారి అమ్మా నాన్నల్ని ఎలా ఎదుర్కోవాలన్న తలంపు వాణ్ణి మరింత కుంగదీసింది. ఓ క్షణం ఏ రైలు పట్టాల మీదో తల పెట్టేద్దామా అన్న ఆలోచన కూడా వాడి బుర్రలో దూరక పోలేదు. మరుక్షణమే రైలు బండిచప్పుడు గుర్తొచ్చి భయంతో వాడి గుండె దడదడ లాడింది. ఇక చేసేదేమీలేక, గుండె బరువెక్కి ఇంటికి వెళ్ళడానికి మోహం చెల్లక, తన అలవాటు ప్రకారం ఊరి బయట కాలవ గట్టు కేసి దారితీశాడు. 
   గట్టుమీద కూర్చుని కాలువలోని నీటి ప్రవాహాన్ని తదేకంగా చూస్తోన్న వాడి మస్తిష్కంలో నిరాశ పేరుకొని పోసాగింది. అందరూ ఎంతో సునాయాసంగా పాస్ అయిపోతుంటే తను ఎందుకు ఇలా ప్రతిసారీ ఫెయిల్ అయిపోతున్నాడో వాడికి ఎంత ఆలోచించినా అర్థం కావడం లేదు. అలా ఆలోచిస్తున్న వాడి దృష్టి ఉన్నట్టుండి కాలువ దిగువ భాగాన గడ్డి మీద పాకుతున్న ఓ గండు చీమ మీద పడింది. రెల్లు గడ్డి మీదనుండి అది మాటిమాటికీ కిందకి జారుతూ ఉంది. పైకి పాకి ఒడ్డు చేరడానికి ఎంతో శ్రమ పడుతోంది కానీ, చేరలేక పోతోంది. గడ్డి మీద నుండి ఏమాత్రం జారి కింద పడినా నీటి ప్రవాహం లో పడి కొట్టుకుపోతుంది. 
  తన మనస్థాపం తాత్కాలికంగా కాస్త పక్కకు పెట్టి, ఒకింత ఉత్కంఠగా రాధాకృష్ణ దాన్నే గమనించసాగాడు. అలా అలా ప్రయత్నిస్తూ అది చూస్తోండగానే చిట్టచివరకు ఒడ్డుపైకి చేరి పోయింది. అమితాశ్చర్యం కలిగింది రాధాకృష్ణకి. సరిగ్గా అప్పుడే తలతిప్పి చూసిన వాడికి ఎప్పుడు వచ్చిందో ఏమో గానీ వెనగ్గా నిలబడి ఈ తతంగమంతా గమనిస్తున్న వనజ కనిపించింది. మళ్లీ అదే చూపు, అదే నవ్వు ! అంతే! వాడిలో ఆగ్రహం కట్టలు తెంచుకుంది. పట్టరాని కోపంతో ఆ అమ్మాయి వైపువిసవిసా రెండడుగులు వేశాడు. 
' ఆగు '
అంటూ ఒకింత హెచ్చుస్థాయిలో చేయి చాపుతూ వారించింది వనజ. మంత్రం వేసినట్లు ఠక్కున ఆగిపోయాడు రాధాకృష్ణ !
".... ప్రస్తుతం నీవున్న మానసిక స్థితి నేను అర్థం చేసుకోగలను. ఈ రోజెందుకో నీతో రెండు మాటలు చెప్పాలనిపించి నీ వెనకే వచ్చాను.... "
విస్తుబోతూ చూస్తోన్న రాధాకృష్ణ నే చూస్తూ కొనసాగించింది వనజ. 
".... నా మీద కోపం తెచ్చుకోవడం లో అర్థం లేదు. నిన్ను నీవు ఓసారి పరీక్షించుకో. ప్రతిసారీ ఇంట్లో మీ నాన్న కోప్పడతాడనో, అమ్మ బాధపడుతుందనో పరీక్ష ఫీజు కడుతున్నావు గానీ ఒక్కనాడన్నా పాస్ అవ్వాలన్న కోరికతో పుస్తకం పట్టి చదివావా? పరీక్షలయితే రాసి వస్తున్నావు గానీ, పాసవుతానన్న ధీమా నీలో ఎప్పుడైనా కలిగిందా?  చిన్న చీమ నుండి మనం నేర్చుకోవాల్సింది ఎంతో ఉంది. పదే పదే పడిపోతూఉన్నా ప్రయత్నం మాత్రం మానుకోలేదది ! పట్టుబట్టి శ్రమించి గట్టు చేరుకుంది చూడు. దానికున్నపాటి పట్టుదల నీకూ ఉండి ఉంటే ఈ పాటికి ఎప్పుడో పాస్ అయిపోయి ఉండేవాడివి. నీలో తెలివితేటలు, జ్ఞాపకశక్తి, ఆలోచన, అవగాహన--- అన్నీ ఉన్నాయి. లేనిదల్లా పట్టుదలే! పాస్ అయి తీరాలన్న పట్టుదల!.... "
 స్థిర కంఠంతో వనజ తీక్షణంగా అంది. ఆ క్షణంలో కళ్ళను కమ్ముకున్న తెర ఏదో మెల్లిగా జారిపోతున్న భావన రాధాకృష్ణ లో! 
  నిజమే! పరీక్ష ఫీజు కట్టడం తో తన పని అయిపోయింది అనుకునే వాడు. తండ్రి పోరు పడలేక ఆ తతంగం కాస్తా పూర్తి చేస్తున్నాడే గానీ నిజానికి చదివి పాసవ్వాలన్న కోరిక తనలో ఎక్కడుండేది? వనజ ను చూసి ఉక్రోషంతో కోపగించుకున్నాడు గానీ ఆ అమ్మాయి అన్న దాంట్లో తప్పేముంది? వాస్తవమే మాట్లాడింది. ఈసారైనా పట్టుబట్టి విజయం సాధించాలి. తన నిర్ణయం కళ్ళలో ప్రతిఫలిస్తూ ఉండగా వనజ వైపు సంభ్రమంగా చూసాడు రాధాకృష్ణ. మళ్లీ అదే చూపు! అదే నవ్వు! కానీ ఈ సారి రాధాకృష్ణకు ఆ పిల్ల పై కోపం రాలేదు సరికదా చెప్పలేనంత ఉత్సాహం మరింత సంతోషం కలిగింది!

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

                🌺🌺'భువి' భావనలు 🌺🌺

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

Wednesday, September 9, 2020

తప్పెవరిది? కన్నబిడ్డలు బలిపశువులా?..... ఓ విశ్లేషణ

    గాఢ నిద్ర నుండి ఒక్కసారిగా దిగ్గున లేచాను. ఏవేవో గట్టి గట్టిగా అరుపులు !  ఓ క్షణం తర్వాత విషయం అవగతమై నన్ను నేను సంభాళించుకున్నాను. ఇది మా పక్కింట్లో తరచుగా జరిగే బాగోతమే. అత్త మామ, భర్త, ఇద్దరు పిల్లలు, ఓ మరిది, అప్పుడప్పుడు చుట్టం చూపుగా వచ్చి చిచ్చు రేపి పోయే ఓ ఆడపడుచు! ఇదీ ఆ కుటుంబం. ఆ ఇంటి కేంద్రబిందువు ఇంటి కోడలు వరలక్ష్మి. కేంద్ర బిందువు అంటున్నాగానీ అది పేరుకు మాత్రమే. ఆ ఇంట్లో చీపురు పుల్ల కున్నంత విలువ కూడా ఆమెకు ఉండదంటే నమ్మాలి మరి! అత్తారింట్లో అడుగుపెట్టి పదేళ్ళు గడిచినా, ఇద్దరు పిల్లల తల్లి అయినాఆ అభాగ్యురాలికి ఆవగింజంత స్థానమైనా అక్కడ దగ్గర లేదన్నది వాస్తవం. పక్కనే కాబట్టి అడపాదడపా చూస్తుంటానామెని. అసలామెకు నోట్లో నాలుకన్నది ఉందా అన్నది నా అనుమానం. 
  ఈ ఇంట్లో నేను పులిని సుమా అన్నట్లు ఎప్పుడూ గంభీరంగా, యమ సీరియస్ గా ఉండే మామగారు, గయ్యాలి తనం లో ఆరితేరిన అత్తగారు, సంపాదించి తెచ్చి పోస్తున్నానన్న అహంభావంతో భర్త గారు, వయసులో ఎంతో చిన్నవాడయినా విచక్షణ అనేది లేక వదిన మీద పెత్తనం చెలాయించే మరిది మహాశయుడు -- ఇది చాలదన్నట్లు నెలకోసారన్నా పుట్టింటిని సందర్శించి ఓ రాయి విసిరిపొయే ఆడపడుచు! వీళ్ళందరితోనెట్టుకుంటూ ఇన్నేళ్ళుగా ఆ ఇంట్లో సర్దుకుంటూ ఇద్దరు పిల్లల తల్లి అయిన ఆ ఇల్లాలు ఎవరంటే వరలక్ష్మి. ఐదారేళ్లుగా చూస్తున్నాను, మొదట్లో అరుపులు, చీవాట్లు భరించే ఆ అమాయకురాలు రాను రాను భర్త చేతిలో దెబ్బలు కూడా భరించే స్థాయికి దిగజారిపోయింది, అదీ అందరి ముందూ. ఇంత జరుగుతున్నా ఆమె నోరువిప్పిన సందర్భాలు నేను వినలేదు. 
  తను అప్పుడప్పుడూ సాయంత్రం నేను ఇంటికి వచ్చేటప్పుడు బయట ఊడుస్తూ కనిపించేది. అప్రయత్నంగానే గమనించేదాన్ని, ఆ మొహం లో జీవం గానీ, కళ్ళల్లో కళ అన్నదిగానీ కాగడా పెట్టి వెతికినా కనబడలేదు నాకు, ఎలాగోలాఈ బ్రతుకీడవాలి అన్న భావంతప్ప. అడగాలనిపించేది కానీ ఆమె ఒంటరిగా ఉండే అవకాశం దొరికేది కాదు. ఎదురింటి గిరిజ ద్వారా ఓసారి తెలిసింది, ఆమెకు పుట్టిల్లుంది కానీ పెళ్లయిన తర్వాత ఆడపిల్ల పట్ల తమ బాధ్యత తీరిపోయిందనుకునే బాపతు వాళ్ళు. చావైనా బ్రతుకైనా అక్కడే అని సర్ది చెప్పి పంపుతారట ఆంటీ అంటూ మెల్లిగా చెప్పుకొచ్చింది గిరిజ నాతో. 
  ఇంట్లో ఆడది ఎంత చాకిరి అయినా భరిస్తుంది, తన ఇల్లు, తన సంసారం, తన వాళ్ళు అనుకుంటుంది కాబట్టి. కానీ ఇలా నరకయాతన పెట్టే మనుషులున్నప్పుడు ఎంతని, ఎంతకాలమని భరిస్తుంది? 
  ఈ మధ్య ఈ గృహహింస వరలక్ష్మికి మరీ మితిమీరిందనిపిస్తోంది. సమయం సందర్భం అన్నది లేక చాలా తరచుగా ఇలా జరుగుతోంది మరి!
                         ********
    రెండు రోజులు గడిచాయి. ఆ రోజు తెల్లవారుజామున నాలుగు గంటలయి ఉంటుంది. ఉన్నట్టుండి బయట హాహాకారాలు, అరుపులు, ఇంకా ఏడుపులు ! నిద్ర మత్తు వదిలించుకుని గబగబా తలుపులు తెరిచేశాను. పక్కింటి ముందు అప్పటికే చాలామంది గుమికూడి ఉన్నారు. విషయం బోధ పడేసరికి నా గుండె ఒక్కసారిగా దడదడ లాడింది. 
  వరలక్ష్మి! ఉరేసుకుంది ! అర్ధరాత్రి ఎప్పుడు జరిగిందో ఏమో! ఎవరూ గమనించ లేదట! తీరా చూస్తే.... నిర్జీవంగా! కాస్త ధైర్యం చేసి ముందుకు కదిలి చూశాను. శవాన్ని దించి తీసుకొచ్చి ఇంటిముందు పడుకోబెట్టారు. ఎనిమిదేళ్ల కొడుకు. ఆరేళ్ల పాప బిక్కుబిక్కుమంటూ చూస్తూ ఓ మూల నిల్చుని ఉన్నారు. అమ్మ కి ఏమైందో, ఎందుకు అలా బయట పడుకోబెట్టారో కూడా అర్థం కాని వయసు వాళ్ళది! నా మనసంతా కకావికలమై పోయింది. తర్వాతి తతంగం తలుచుకుంటే..... పోలీసులు, పోస్టుమార్టంలు, -- అవతలివాళ్ళు కలగ జేసుకుంటే కేసులు, కోర్టులు! 
    అసలెందుకిలా? ఈ ఉదంతంలో తప్పెవరిది?  బాధ్యులెవరు? 
* తమ ఇంటికి వచ్చిన కోడల్ని ఇంటి మనిషిగా భావించలేని అత్తమామలా? 
* భార్య అనేది తన జీవిత భాగస్వామి అనీ, కష్టసుఖాల్లో తోడు నీడగా ఉండడానికి వచ్చిన తన మనిషనీ గుర్తించని, ఆమెను ప్రేమించి, గౌరవించడం తన ధర్మమన్న ఇంగితం ఏమాత్రం లేని భర్త అన్న వాడా? 
* లేక కూతురు ఓ నరకంలో కొట్టుమిట్టాడుతోందని తెలిసినా ఉదాసీనంగా ఉండిపోయిన తల్లిదండ్రులా? 
 ఇవన్నీ అటుంచితే--
* పరిస్థితికి తగినట్లు తనను తాను మార్చుకోలేని వరలక్ష్మి అసమర్థతా? 
 పెళ్లయి సంవత్సరం దాటిన వాళ్లు, ఇంకా  మూడు నాలుగేళ్లు దాటిన వాళ్ళు ఆత్మహత్యలు చేసుకోవడం గురించి వింటున్నాం. కొన్ని సందర్భాల్లో తమతో పాటు పిల్లల్ని కూడా బలి పెడుతున్న సంఘటనలు వింటున్నాము మరీ ఘోరంగా. 
ఈ ఉదంతాన్ని విశ్లేషిస్తే---
 పది సంవత్సరాల వైవాహిక జీవితంలో ఆ ఇంట్లో ఏ కాస్త పట్టు కూడా సంపాదించ లేని వరలక్ష్మి!
 భర్తపై ఇసుమంత హక్కు కూడా సాధించడం అటుంచి అతని దౌష్ట్యాన్ని అడుగడుగున భరించడం!
 ఆమె కాస్తోకూస్తో చదువుకున్నదని విన్నాను. అయినా, అక్షరం ముక్క కూడా రాని, డెబ్భయికి చేరువలో ఉన్న అత్తగారి ఆగడం పదేళ్లు గడిచినా భరిస్తూ రావడం!
 తనకన్నా చిన్నవాళ్లయిన ఆడపడుచు, మరదులను అడ్డుకోలేక పోవడం!
--- ఇవన్నీ వరలక్ష్మి బలహీనతలు దీనికి కారణం ఆమె అతి మంచితనం అనడం కంటే అతి మెతకదనం అనడం సరి అయినది. మనలో ఆదినుండి ఓ మాట ప్రముఖంగా వినిపిస్తోనే ఉంది కదా, " మెత్తని వాళ్ళను చూస్తే మొత్త బుద్ధి అవుతుందట" అని ! అణిగిమణిగి ఉంటే ఇంకా ఇంకా అణగదొక్కాలనే చూస్తారు ఎలాంటివారైనా. నోరులేని సాధు జంతువైన పిల్లి కూడా తనను గదిలో బంధించి కొడితే తిరగబడి మీద బడి రక్కుతుందట ! మరి వరలక్ష్మి నోరున్న మనిషైనా ఇంత నరకం భరించాల్సిన అవసరం ఏమిటి?  బయటపడితే సమాజం చిన్నచూపు చూస్తుందనా? పరువు కోసమా? 
  ఈమె చాలా మంచిది, సహనం చాలా ఎక్కువ -- ఈ సర్టిఫికెట్లు వద్దు. ఆత్మాభిమానం, ఆత్మరక్షణ ముఖ్యం. ఊసరవెల్లి లాంటి నోరులేని జంతువులే పరిసరాలకు, పరిస్థితులకు తగినట్లు రంగులు మారుస్తాయే ! అన్నీ ఉండి విజ్ఞత గల మనిషి ఆ పని ఎందుకు చేయకూడదు? 
  ఇందులో వరలక్ష్మి కి ఆర్థిక ఇబ్బందులు లేవు. ఆత్మగౌరవం దెబ్బతిని, ఒత్తిడి భరించలేని దుస్థితి తీవ్రమై ఈ దారుణానికి పాల్పడింది అన్పిస్తోంది.
 ఆర్థికంగా ఆదుకోవాల్సిన స్థితి కాదు ఆమెది, కేవలం మోరల్ సపోర్ట్ ఇచ్చే వాళ్ళు కావాలి. ఎవరిస్తారు?  ఇచ్చినా ఎంతకాలం ఇస్తారు?  
  తనకు తానే నిలవ రించుకుని ధైర్యంగా పరిస్థితులను ఎదుర్కోవాలి. చెప్పడం ఈజీ అంటున్నారా? నిజమే కానీ, చావు పరిష్కారం కాదు. ఆ ధైర్యం బ్రతకడానికి చూపించాలని నా అభిప్రాయం. 
  ఇంతకీ--- వరలక్ష్మి చచ్చిపోయి తను మాత్రం బతికిపోయింది. ఇప్పుడు, ఈ  భూమ్మీదకి తెచ్చి వదలిన ఈ ఇద్దరు పసివాళ్ళ పరిస్థితి ఏమిటి? వాళ్లు బలిపశువులేనా? 
---- ఈ విశ్లేషణకు ముగింపు వాక్యం నా అభిప్రాయం ప్రకారం-- ఆ కాలం, ఈ కాలం అని కాదు-- ఏ కాలమైనా సరే అమ్మాయిలు మానసికంగా బలవంతులై ( strong ) ఉండాలి అని! అలాగని ఆడవాళ్ళంతా గంప గయ్యాళులుగా మారిపొమ్మని కాదు నా ఉద్దేశం, పరిస్థితిని బట్టి మారటం అత్యవసరం అంటున్నాను.
" ఈ జీవితం నాది, మరి ఎవరిదో కాదు" అన్న స్థిరాభిప్రాయం వారిలో ఉండితీరాలి. లేకపోతే వీధికో వరలక్ష్మి తయారుకావడం తథ్యం !

( స్త్రీలపై నానాటికీ పెరుగుతున్న దౌష్ట్యం చూస్తూ, చదువుతూ కలిగిన స్పందనతో )

 అందరి అత్తింటివారూ ఇలాగే ఉంటారని కాదు. కోడలిని కూతురులా చూసుకుంటూ, ఆమెను తమ కుటుంబ పరువు ప్రతిష్టగా భావించే గొప్ప సంస్కారయుతమైన కుటుంబాలూ ఉంటున్నాయి. వదినల్ని ఎంతో గౌరవించే మరుదులు, ఆడపడుచులూ ఉన్నారు. వారందరికీ నా హృదయపూర్వక నమస్సులు  🙏🙏🙏

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
                    🌺🌺' భువి ' భావనలు 🌺🌺
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

Friday, September 4, 2020

నవ్వుల పువ్వుల రవ్వల నడుమ మనం మనం.....

నేడు ఉపాధ్యాయ దినోత్సవం. గురువులందరికీ శుభాకాంక్షలు.  నేను ఉపాధ్యాయినిగా పనిచేస్తున్న రోజుల్లో వ్రాసుకున్న బాల గేయమిది. 5, 6, 7 తరగతుల విద్యార్థులకు నేర్పిస్తే ఎంతో చక్కగా పాడేవారు. ఉపాధ్యాయుల ప్రాధాన్యత తెలియజెప్పే ఈ పాట ఈ శుభ సందర్భంగా నలుగురితో పంచుకోవాలన్న ఆలోచనతో ఈ రోజు నా బ్లాగ్ లో పెడుతున్నాను. 

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

 నవ్వుల పువ్వుల రవ్వల నడుమ మనం మనం
 ఆడుతు పాడుతు జీవించాలి క్షణం క్షణం
 సాగాలీ సాగాలీ నిరంతరం
చేరాలీ చేరాలీ మన గమ్యం          "నవ్వుల "

 మా బడియే మా ప్రియమైన మా ఇల్లు
 మమతకు మారు రూపాలు
 చదువులు చెప్పే గురువులు
 శుభోదయం నేడే పట్టండీ కుసుమాలూ 
 వేడుక మీర చెప్పండీ జేజేలు 
 ఆ గుడి లాంటి ఈ బడిలో
 వెలసిన ఈ దేవుల నడుమ
 కలసి మెలసీ కన్నుల విందుగ         " నవ్వుల "

నిచ్చెన లోని మొదటి మెట్టు
 నువ్వు ఎక్కకనే  చేరగలేవు 
 ఆఖరి మెట్టు ఎన్నటికీ
 ఆ మొదటి మెట్టు 
 నీ ఉపాధ్యాయుడూ మరవద్దూ 
 జీవనపథమున పైన నిలిచిన ఆ పొద్దూ 
ఆ గుడిలాంటి ఈ బడిలో 
వెలసిన ఈ దేవుల నడుమ 
కలసి మెలిసీ కన్నులవిందుగ         "నవ్వుల "

 నవ్వుల పువ్వుల రవ్వల నడుమ మనం మనం 
 ఆడుతు పాడుతు జీవించాలి క్షణం క్షణం
 సాగాలి సాగాలీ నిరంతరం
 చేరాలీ చేరాలీ మన గమ్యం     

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

              🌺🌺🌺'భువి ' భావనలు 🌺🌺🌺

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

ఓ ప్రాథమిక పాఠశాల ఉపాధ్యాయిని అంతరంగం.....

రేపు ( 5.9.2020 ) ఉపాధ్యాయ దినోత్సవం. ఈ శుభ సందర్భంలో ఓ ప్రాథమిక పాఠశాల ఉపాధ్యాయిని తన అంతరంగం ఇలా నివేదిస్తోంది. 

గణగణమంటూ మ్రోగే బడిగంట 
 బిలబిలమంటూ బుజ్జాయిలు పరుగులంట !
 బిరబిర మంటూ కొలువుదీరి నా ముంగిట
 కల్మషమెరుగని ఆ కిలకిల నవ్వులు 
 మిలమిల మెరిసే ఆ కళ్ళలో కాంతులు
గుసగుసగా చెప్పేవి ఎన్నెన్నో ఊసులు 
అన్నీ ఆ చిన్నారుల రేపటి కలలు !
అవి నిజాలై ఎదుట నిలిచిన క్షణాలు 
ఆ ముచ్చట వివరిస్తా వింటారా మరి 
నా మధురానుభూతుల చిరుసవ్వడులు !

రెండు దశాబ్దాల క్రితం ---

 ఐదేళ్లు నిండిన ఓ బుడతడు
 బుడి బుడి అడుగులతో దరి జేరాడు 
 బుంగమూతి పెట్టి బలపం నా చేతికిచ్చాడు 
 పలక చేతబట్టి పలికించినవన్నీ నేర్చాడు !
ఈనాడు --
ఆజానుబాహుడై అందలాలెక్కి 
నాముందు మోకరిల్లి --
అ ఆ లు దిద్దించిన మా పంతులమ్మ 
అపురూపం నాకెంతో అంటున్నా నిజమమ్మ !
వేలు పట్టి నడిపించిన చేతులమ్మ నీవి 
చేతులెత్తి నమస్సుమాంజలులర్పిస్తున్నా 
గైకొనుమమ్మా !🌷💐🌷

కుర్చీలో నేను కూర్చున్న వేళ 
సడిసేయక చెంతజేరి నా చీర కుచ్చిళ్ళు 
సవరిస్తూ కొంటెగ నవ్విన ఓ అల్లరి పిల్ల !
ముద్దుముద్దు మాటలతో మురిపాలు 
పంచిన చిన్నారి బాల !
నేడు -- 
నేను తలెత్తుకునేలా ఓ అధికారిణిగా 
ఇంతెత్తు ఎదిగి అయినా నా ముందు ఒదిగి 
అన్నది కదా --
ఎందరెందరో పాఠాలు చెప్పారు 
ఎంతెంతో విజ్ఞానాన్నందించారు 
నా మొదటి గురువునైతే 
మరిపించలేకపోయారు 
నా మదిలో చెరగని ముద్ర నీవే 
అంజలి గైకొనుమమ్మ !
అంటూ కరములు రెండూ 
జోడించింది !🌷💐🌷

( మంత్రులకూ, మాన్యులకూ, 
వైద్యులకూ, వయోవృద్ధులకూ 
ఆర్యులకూ, అధిపతులకూ 
అందని అరుదైన గౌరవం 
ఉపాధ్యాయులకే సొంతం ! )

🌹🌺🌷🌹🌺🌷🌹🌺🌷🌹🌺🌷🌹🌷🌹🌺

Monday, August 31, 2020

గురువంటే.....

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
మరో నాలుగు రోజుల్లో గురు పూజోత్సవం. ఈ శుభ సందర్భంగా గురువులందరికీ ముందస్తుగా మన: పూర్వక నమస్సుమాంజలులు. 
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

 బ్రతకలేక బడిపంతులు కాదు
 బ్రతికించేవాడు
 బ్రతుకు నిచ్చే వాడు
 బడిపంతులు
 విద్య నర్థించే విద్యార్థి కోసం
 నిత్య విద్యార్థిగ మారే 
 నిరంతర శ్రామికుడు
 తరగతి గదిలో తన బోధన
 కలిగించే స్పందనే
 సంతోషతరంగాల ఉప్పెనగా 
 భావించే అవిశ్రాంత బోధకుడు 
 పిల్లల మనసుల గెలిచే 
ప్రక్రియలో అలుపెరుగని 
 మనసెరిగిన మహామనీషి !
 గురువు ఎదురైనచాలు 
 అప్రయత్నంగా జోడింపబడునే 
కరములు రెండూ 
 ఏ ఉన్నతాధికారీ పొందలేని
 అరుదైన గౌరవ మర్యాదలు
 పాఠాలు చెప్పే పంతుళ్ళకే ( పంతులమ్మలకే )
 సొంతమంటే కాదనే వారెవరు? 
 ఏ అవార్డులతో పొందలేరింతటి తృప్తి 
 పిల్లల అభిమానమన్న ధనమే 
వారల స్థిరాస్థి !

👃👃👃👃👃👃👃👃👃👃👃👃👃👃👃