అలనాటి జ్ఞాపకాల్లో ఆకాశవాణి 'లలిత సంగీతం..యం. చిత్తరంజన్ సుమధుర గీతాలు..

పుట్టిల్లు...కథ...

🌺                                  ~~ యం.ధరిత్రీ దేవి ~~

  ఆరోజు అలివేలమ్మ పెద్దకూతురు అనసూయ కొడుకు నామకరణం. ఇద్దరు ఆడపిల్లల తర్వాత పుట్టాడు. అందుకని మరీ ప్రత్యేకం...ముఖ్యంగా అలివేలమ్మకు.

     బంధుమిత్రుల సమక్షంలో కార్యక్రమం పూర్తయి భోజనాలయేసరికి మధ్యాహ్నం రెండు గంటలయింది. మూడు గంటల తర్వాత... అనసూయ, ప్రభాకరం ఇద్దరూ పీటల మీద కూర్చున్నారు. సుభద్ర ఇద్దరికీ బొట్టు పెట్టి కొత్త బట్టలు పెట్టింది. ఇద్దరూ వెళ్లి కట్టుకుని, తయారై వచ్చారు. ఇద్దరికీ ఒడి బియ్యం పెట్టాక ముత్తయిదువలందరూ ఆశీర్వదించి హారతి పాట పాడి ముగించారు. సాయంత్రానికంతా సందడి సద్దుమణిగింది. 

     అలివేలమ్మకు ఇద్దరు కొడుకులు, ఇద్దరు కూతుళ్లు, పెద్ద కొడుకు నారాయణరెడ్డి భార్యే సుభద్ర.పెళ్లయి ఎనిమిదేళ్లయింది . ఆమె కోడలిగా ఇంట అడుగు పెట్టాక  నాలుగేళ్ల వ్యవధిలో మరిదికి, ఆడపడుచుకూ పెళ్లిళ్లు అయ్యాయి. ఇద్దరూ సంవత్సరం తిరిగేసరికల్లా బిడ్డల్ని ఎత్తుకున్నారు. కానీ అదేమిటో... సుభద్ర కడుపు మాత్రం పండలేదు. అందరు  దేవుళ్లకూ మొక్కుకుంది. పూజలు,  నోములూ నోచింది. డాక్టర్ల దగ్గరకెళ్ళి  ఇద్దరూ  చూపించుకున్నారు. ఏ లోపం లేదన్నారు. ఎదురు చూడాలి...అంతే.. అనుకున్నారు ఇద్దరూ. మనసులో ఏమీ పెట్టుకోక, ఇంట్లో తిరుగాడే పిల్లలతోనే అచ్చట ముచ్చటా తీర్చుకుంటూ కాలం గడుపుతూ ఉంది  సుభద్ర. 

     కానీ... అమ్మలక్కలూరుకుంటారా...! 

" ఏమిటో పాపం! సుభద్ర ! ఇన్నేళ్లయినా ఇంకా నీళ్లోసుకోలేదు... దేవుడింకా దయ తల్చలేదు మరి!!"

 సానుభూతులు చూపిస్తున్నట్టే ఉంటుంది. సుభద్రకు ముల్లు  గుచ్చినట్లుంటుంది. వినీ వినీ విసుగొచ్చి వాళ్ల మాటలు పట్టించుకోవడం మానేసింది... కానీ.. బయటి వాళ్ల పోరు బయటే  ఉంటుంది.. ఇంట్లో అత్తగారంటూ ఒకరున్నారాయె ! ఆవిడ ఎత్తి పొడుపులు, ఈసడింపులు ఈ మధ్య భరించడం ఆమె శక్యం గావడంలేదు. భర్త మంచివాడే. తనంటే ఇష్టమే. కానీ ఎప్పుడూ తల్లి కనుసన్నల్లోనే ! పెళ్లయ్యాక భార్య అన్నది కూడా మనిషేననీ, ఆమెకూ ఇష్టాఇష్టాలుంటాయనీ మనసుకు పట్టని వాడు. స్వయంగా ఏ నిర్ణయాలు తీసుకోలేని అశక్తుడై అన్నీ తల్లికే వదిలేస్తుంటాడు. తల్లిని గౌరవించడం మంచిదే. కానీ మరీ సొంత అభిప్రాయమన్నదే లేకపోవడం సుభద్రకు బాధ కలిగించే విషయం...

      సుభద్ర ఏడెనిమిదేళ్ళ వయసులోనే తల్లిని కోల్పోయింది. తండ్రి మళ్ళీ పెళ్లి చేసుకున్నాడు. ఆమెకో  కొడుకు. పెళ్లయిపోయింది. ఉన్న ఊర్లోనే ఉన్న పొలం చూసుకుంటూ ఉంటాడు. భార్య, ఇద్దరు పిల్లలు. బొటాబొటీగా వచ్చే ఆదాయం ! ఇటీవలే  సవతి తల్లి కూడా చనిపోయింది...అక్కడ పరిస్థితులు అలా ఉంటే...సుభద్రకు పుట్టింటి నుండి  పెట్టుబోతలు, జరుగుబాట్లు ఎలా సాగుతాయి ! చిన్న కోడలు కలిగినింటి  నుండి వచ్చింది. అనుక్షణం ఆమెతో పోలుస్తూ, పెద్ద కోడల్ని ఎద్దేవా చేయడం... సూటిపోటీ మాటలనడం...! వయసుకు పెద్దదే గానీ, పెద్దరికం ఏమాత్రం లేని ఆడది! అయినా.. అన్నీ చేయాల్సింది మాత్రం సుభద్రే ! చిన్న కోడలు ఎప్పుడూ పుట్టింట్లోనే ! ఏడాదిలో ఏ రెణ్ణెల్లో అత్తారింట్లో గడిపేస్తూ ఉంటుంది. ఏదో చేసే వాళ్ళకే మొట్టికాయలన్నట్టు... సుభద్రకు అత్తగారి పోట్లు తప్పడం లేదు. 

                  **            **          **

  కార్యక్రమాలన్నీ అయిపోయాయి. మరుసటి రోజు, 

" వెళ్లొస్తాం అత్తా, వస్తాం బావా , "

 ప్రభాకరం భార్యాపిల్లలతో తన ఊరికి బయలుదేరుతూ అందరికీ చెప్పాడు. సుభద్ర వైపుతిరిగి, 

" వెళ్ళొస్తామమ్మా  సుభద్రా.. "

 అంటూ ఆప్యాయంగా చూస్తూ, 

"...ఏమిటో బావా, చెల్లెమ్మను తీసుకుని మా ఇంటికి రమ్మని ఎన్నిసార్లు చెప్పినా ఇంతవరకూ  రాలేదు నువ్వు.. "

నారాయణతో నిష్టూరంగా అన్నాడు. మౌనమే నారాయణ సమాధానమైంది. చిన్నల్లుడు మంచి ఉద్యోగంలో ఉన్నాడు. పెద్దగా మాట్లాడే స్వభావం కాదు. ప్రభాకరమేమో మంచి మాటకారి. 

    ప్రభాకరానికి సుభద్ర అంటే లోలోపల ఏదో తెలియని ఆపేక్ష. అతనికి అక్కాచెల్లెళ్లు లేరు. సుభద్ర కంటే ముందుగానే ఈఇంటి అల్లుడైనాడతను.తర్వాత కొన్ని నెలలకే అలివేలమ్మ పెద్దకొడుకు నారాయణరెడ్డికి పెళ్లయి సుభద్ర ఆఇంటి పెద్దకోడలయ్యింది. అప్పట్నుంచీ గమనిస్తున్నాడామెను...తను ముగ్గురు పిల్లల తండ్రయ్యాడు.. ప్రతీసారి తనకేకాకుండా చిన్నల్లుడికీ, చిన్నకూతురికీ అలివేలమ్మ ముత్తయిదువు కానందుకు సుభద్రే తన చేతుల్తో బట్టలు పెట్టడం,ఇంటి అల్లుళ్లుగా ఇతర అన్ని మర్యాదలూ చేయడం చూస్తున్నాడు. ఎప్పుడూ ఆమె తన పుట్టింటికి వెళ్లడం తను చూడలేదు ప్రభాకరం. ఇంట్లో బండెడు చాకిరీ ఆమె నెత్తిమీదే!అంత చేస్తున్నా ఏమాత్రం గుర్తింపుకు నోచుకోని వైనం కూడా అతని దృష్టికి రాకపోలేదు. తన పెళ్లయి, ఇంటికి అల్లుడైన కొద్దిరోజుల్లోనే అత్తగారి నైజం అతను గ్రహించాడు. ఏంచేయగలడు ! తనేమో ఇంటి అల్లుడు.ఇంటి కోడలి గురించి అత్తగారి వద్ద ప్రస్తావించలేడు గదా !!

    మరోసారి అత్తగారికి చెప్తూ కాళ్లకు దండం పెట్టి, సెలవు తీసుకున్నాడు.తర్వాత కాసేపటికి చిన్నకూతురు,అల్లుడు, టౌన్లో పనుందంటూ చిన్నకొడుకూ వాళ్ళవాళ్ళ కుటుంబాలతో వెళ్లిపోయారు. ఇంట్లో ముగ్గురే మిగిలారు. 

                 **            **           **

    రెండేళ్లు పరుగులు తీశాయి. అతిమామూలుగా సాగిపోతున్న సుభద్ర దినచర్యలో ఏదో చిన్న మార్పు గోచరించింది. వారం, పదిరోజులుగా ఒంట్లో నలతగా ఉంటూ తిండి సయించక ఇబ్బంది పడుతూ ఉంది. రెండు వారాలు గడిచినా తగ్గకపోవడంతో ఎప్పుడూ చూపించుకునే డాక్టరమ్మ దగ్గరికెళ్లింది....

" నిజమా ! కలగాని కంటున్నానా...!"

అన్ని వివరాలూ కనుక్కుని, పరీక్షించి డాక్టర్ చెప్పిన విషయం విని ఉబ్బి తబ్బిబ్బయిపోయింది సుభద్ర. అసలు ఈమాట వినడానికి నోచుకుంటానా అని ఎన్నోసార్లు అనుకుంటూ కుమిలిపోయిన ఆమె హృదయం ఆనందంతో పరవళ్లు తొక్కింది. వెంటనే వెళ్లి భర్తతో తన సంతోషం పంచుకోవడం కోసం ఆమె మనసు పరుగులు తీసింది. శుభవార్త విన్న నారాయణ సుభద్ర కళ్ళనుండి ధారలుగా కారుతున్న కన్నీళ్లను తుడుస్తూ,  

" మనం ఎదురుచూసిన రోజు వచ్చింది. ఇక కన్నీళ్ళన్నవి ఉండకూడదు..."

అంటూ దగ్గరకు తీసుకున్నాడు. 

              **             **           **

   విషయం అందరికీ తెలిసింది. అలివేలమ్మలో ఆశించినంత ఆనందమయితే కనిపించలేదు. బహుశా... ఆమె మనవళ్ళు, మనవరాళ్ల  ముచ్చట అప్పటికే తీరిపోయి ఉండడం కారణం కావచ్చునేమో ! మరోవైపు...పెద్దకొడుకు...ఇంటి భారమంతా మోస్తున్న వాడు.. ఇన్నేళ్లకి తండ్రి కాబోతున్నాడని తెలిసి ఓవైపు సంబరపడినా... కోడలి వల్ల వాడికి  ఏముచ్చట్లూ తీరవే అన్నది ఓ మూల ఆమె బాధ.

    ఐదవనెల వచ్చేసింది... సీమంతం చేయవలసిన సమయం! అత్తగారి నసుగుడు మొదలైంది. సుభద్ర ఏమి చేయగలదు! తండ్రిని చిన్నప్పటినుంచీ చూస్తోంది. ఏ బాధ్యతలూ  మోసుకోని మనిషి! తమ్ముణ్ణి నోరు విడిచి అడగలేదు కదా, నాకు సీమంతం చేయమని ! తనకు తెలిసి పుట్టింటి వారే కాదు... అత్తింటి వారూ కోడళ్ళకు సీమంతాలు చేయడం చూసింది...అత్తకు ఆ విషయం తెలియదా ఏమి ! కానీ.. తన అత్తకు ఆ  ఆలోచన రాకపోవడం తన ఖర్మ ! ఆమె నుంచి అంత ఆశించడమూ అత్యాశేలే... అనుకుంది తనలో తాను.

    చూస్తుండగానే తొమ్మిదోనెల  నెల ప్రవేశించింది. నిండుగా ఇంట్లో తిరుగుతున్న భార్యను చూస్తున్న నారాయణకు ఎంతో తృప్తిగా అనిపిస్తున్నా... ఏదో బాధ కూడా ఓవైపు తొలిచేయసాగింది. చిన్నప్పటినుంచీ తల్లికి ఎన్నడూ ఎదురు చెప్పే అలవాటులేదతనికి. పైగా... బొత్తిగా నోట్లో నాలుక లేని మనిషి ! 

      ఖర్చుకు వెనుకాడే రకం కాదు.  వాస్తవానికి...  భార్యను కాన్పుకు ఎక్కడికీ పంపడం ఇష్టం లేదతనికి. మొదటిసారి...అదీ ఎన్నో ఏళ్ళకి ! తానే దగ్గరుండి చూసుకోవడం అవసరం కూడా. కానీ...తల్లి ముభావం, ప్రవర్తన అతన్ని ఇరకాటంలో పడేస్తోంది. కాన్పులు, పురుళ్ళు అంటే పూర్తిగా ఆడవాళ్ళతో ముడివడిఉన్న వ్యవహారాలు మరి ! కొద్దిరోజులుగా రేయింబవళ్లు ఇదే ఆలోచిస్తూ సతమతమౌతూ ఉన్నాడు. 

     ఆసాయంత్రం...ఇంట్లో పనిలో ఉన్న సుభద్రకు బయట పొరుగింటి వాళ్ళతో అత్తగారంటున్న మాటలు ఎంత వద్దనుకున్నా వచ్చి చెవిలో పడ్డాయి. 

" ఏమిటోనమ్మా.. ! తొలికాన్పు పుట్టింట్లో పురుడు పోసుకోవడం ఆనవాయితీ...మాకా అదృష్టంఎక్కడిదీ!

మాకు తప్పేలా లేదు..."

ఆవిడ ఈసడింపు మాటలు అలవాటైనవైనా ఎందుకో ఈసారి మనసు చివుక్కుమంది సుభద్రకు. ఏదైతే అదయింది...అనుకుంటూ...ఆరాత్రి భర్త ఫోన్ తీసుకుని తమ్ముడితో మాట్లాడింది. 

"" కృష్ణా, నాన్న ఉన్నాడా? "

" లేడక్కా, పక్క ఊర్లో జాతర...వెళ్ళాడు.."

".............. "

" చెప్పక్కా "

తటపటాయిస్తూ, 

" ఏమిలేదు...నాకు తొమ్మిదోనెల వచ్చేసింది... "

".............."

" అదే...కాన్పుకు మనింటికి రావాలనుకుంటున్నా... "

ఆరెండు మాటలూ అనడానికి ఎక్కడలేని శక్తి పుంజుకోవాల్సి వచ్చింది సుభద్రకు...ఓవిధంగా మనసు చంపుకుని ! నవనాడులూ కుంగిపోయాయి. 

"ఔనక్కా...నేనూ అదే అనుకుంటున్నా...వారం పదిరోజుల్లో వీలు చూసుకుని వస్తా, నిన్ను పిల్చుకురావడానికి... "

ఊహించని జవాబు ! ఒక్కసారిగా నోట మాట రాలేదు సుభద్రకు ! 

"...ఒక్క నిమిషం... "

"..........."

"..ఆ...వచ్చే సోమవారం అక్కా..మంచిరోజు...వస్తా. రెడీగా ఉండు "

ఫోన్ పెట్టేశాడు. మూతి తిప్పుకుంది అలివేలమ్మ. తల్లి గొణుగుడు  నుంచి తాత్కాలికంగా కాస్త ఉపశమనం లభించినట్లయింది నారాయణకు. ఆరోజు కోసం ఎదురు చూడసాగింది సుభద్ర.

                **               **             **

  రానే వచ్చింది ఆరోజు.  ఉదయం తొందరగా లేచి, పనులన్నీ ముగించుకుంది. టిఫిన్ అయ్యాక, మధ్యాహ్నానికి వంట కూడా చేసేసింది. రాత్రే  బట్టలు సర్దేసుకుంది. పది  దాటింది. తమ్ముడి కోసం ఎదురు చూస్తూ కూర్చుంది.  భార్యలో  అంత సంతోషాన్ని ఎన్నడూ చూడని నారాయణ కూడా ఆమెను చూస్తూ సంబరపడ్డాడు.పన్నెండు దాటింది...ఒంటిగంట కూడా దాటింది. తమ్ముడు రాలేదు. సుభద్ర మొహంలో నీలినీడలు కమ్ముకున్నాయి. అంతా భోంచేశారు. సుభద్ర కూడా ఏదో తిన్నాననిపించి నీరసంగా పక్క మీద వాలిపోయింది. నాలుగు దాటుతుండగా ఫోన్ రింగయింది. దిగ్గున లేచింది సుభద్ర. వాడే...!తమ్ముడే...అనుకుంటూ..! నారాయణ ఫోన్ తీశాడు.

" హలో,  కృష్ణా.. "

" ఆ, బావా... "

"...చెప్పు "

"... మేము హాస్పిటల్ లో ఉన్నాము. మా మామకు.. అదే... రాజీ వాళ్ళ నాన్నకు హార్ట్ ఎటాక్! ఉదయం ఫోన్ వచ్చింది. అందరం వచ్చేశాం... మీరు నాకోసం ఎదురు చూస్తూ ఉంటారని ఫోన్ చేస్తున్నా...అక్కకు కూడా  చెప్పు..."

ఫోన్ పెట్టేశాడు... మళ్లీ ఎప్పుడు వచ్చేది చెప్పలేదు. ఆ పరిస్థితుల్లో తాను అడగడం బాగుంటుందా ! నారాయణ సందిగ్ధం ! వాకిలి వద్ద నక్కి అంతా వింటున్న అలివేలమ్మ, 

" అనుకుంటూనే ఉన్నా.. అనుకున్నంతా అయింది..."

గొణుగుడు  మొదలైంది మళ్ళీ...ఉత్సాహంగా లేచిన సుభద్ర ఒక్కసారిగా మంచం మీద కూలబడిపోయింది. ఆమె వద్దకు రాబోయిన నారాయణకు ఇంటి ముందు ఆగిన ఆటో కనిపించింది. శబ్దం విని అలివేలమ్మ బయటకు తొంగి చూసింది. ఇద్దరికీ పెద్దల్లుడు ప్రభాకరం, అనసూయ ఆటో దిగుతూ కనిపించారు.

" ఇప్పుడెందుకొస్తున్నారబ్బా!"

 అనుకున్నారిద్దరూ వాళ్లను చూడగానే...

" బావా,  ఇంట్లోనే ఉన్నావా... మంచిదే."

అంటూ ప్రభాకరం లోపలికి వచ్చాడు. ఐదు నిమిషాల తర్వాత మంచినీళ్లు తాగుతూ, 

" ఏమీ లేదు బావా, ఇప్పుడిలా ఎందుకొచ్చామా... అనుకుంటున్నారు కదూ.. ! మరేమీ లేదు బావా మీరు అనుమతిస్తే సుభద్రను కాన్పుకు  మాఇంటికి పిల్చుకెళ్లాలనుకుంటున్నాము..."

అంటూ అత్తగారి  వైపు చూశాడు. ఆవిడ ఒక్కసారిగా వినకూడని మాటేదో విన్నట్లు మొహం పెట్టింది. నారాయణకు అతను అంటున్నదేమిటో వెంటనే అర్థం కాలేదు. అలివేలమ్మ తేరుకుని, 

" అదేంటయ్యా, మీరు పిల్చుకెళ్లడమేమిటి ! "

అంది ప్రశ్నార్థకంగా. 

" ఏమత్తా, నాకా అర్హత లేదా ! నన్ను అన్నా అని పిలుస్తుంది. నాకు చెల్లెలే  కదా మరి! అల్లుడంటే మర్యాదలు, పెట్టుబోతలూ స్వీకరించేవాడు మాత్రమేనా ! ఎన్నోసార్లు ఆమె చేత్తో నాకు కానుకలు అందించింది. ఆమెకీమాత్రం నేను చేయడం కూడదా!ఏమత్తా !"

".............."

 తనకూ, తన బిడ్డలకు, అల్లుళ్లకూ,వాళ్ళ  పిల్లలకూ కోడలు చేయాలి... కోడలిదాకా వచ్చేసరికి... మాకేం సంబంధం? పుట్టింటి వాళ్ళు కదా చూసుకోవాలి అవన్నీ...! అనే బాపతు ఆవిడ ! 

"...అది సంప్రదాయం కదా అనొచ్చు మీరు... నిజమే.. కానీ..అదే సంప్రదాయం కోడలికి ఎందుకు వర్తించదు !అల్లుడు, కోడలు...ఇద్దరూ పరాయింటి నుంచి వచ్చినవారే...ఈ బేధభావమెందుకు? "

"అవునమ్మా, నాతో చాలాసార్లు అన్నారీయన...సుభద్రకు కాన్పు మనమే చేద్దాం అనసూయా.. అని.. వదినకు మాత్రం ఎవరున్నారు!" 

" నువ్వుండవే,   అది కాదు బాబూ, తొలి కాన్పు పుట్టింట్లో చేయడం ఆనవాయితీ కదా అని..."

" చెల్లెలికి అన్న ఇల్లు పుట్టిల్లు అవదా అత్తా ! చెల్లెలి చేత అన్నీ పెట్టించుకోవడమేనా అన్న  పని! ఈ చెల్లెలికి నేనేమీ ఇవ్వకూడదా! చేయకూడదా!ఏమత్తా!అల్లుడు మర్యాదలందుకోవడానికీ...కోడలు అందరికీ చాకిరీ  చేయడానికేనంటావా ! అయినా అత్తా, పుట్టిల్లు అంటే పుట్టి పెరిగిన ఇల్లే అవాలా!... ప్రేమ, అభిమానం ఉన్నచోటు ఏదైనా అది ఆడపిల్లకు పుట్టిల్లే అత్తా.. "

అలివేలమ్మ ఇంకేం మాట్లాడగలదు !!

" ఏం బావా, చెప్పు. చెల్లెమ్మను నాతో పంపిస్తావా... "

దిగ్భ్రమ నుండి బయటపడ్డ నారాయణ, ఆలోచనలో పడిపోయాడు. కృష్ణ గుర్తొచ్చాడతనికి. అతను ఖచ్చితంగా వస్తాడా ! సందేహమే ! వచ్చినా...సుభద్ర కక్కడ ఆదరణ మనస్ఫూర్తిగా అయితే ఉండదు.  ఆతమ్ముణ్ణి నోరు తెరిచి అడిగింది సుభద్ర. కరుణాకరం బావ తనకుతానుగా భార్యతో కలిసివచ్చి, ప్రేమతో ఆహ్వానిస్తున్నాడు. భార్యకిప్పుడు కావలసింది ఇలాంటి మనుషులే. తన ఆసరా ఎలాగూ ఉంటుంది.ప్రసవ సమయంలో ఆడపిల్లకు తన వాళ్లంటూ ఉంటే అదో భరోసా.అయినా...కృష్ణ గురించి ఓమాట చెప్తే బాగుంటుందనిపించి, 

" అది కాదు బావా, ఈరోజు కృష్ణ వచ్చి పిల్చుకెళ్తానని చెప్పాడు. కానీ, అనుకోకుండా వాళ్ళ మామ ఆసుపత్రిలో చేరాడట ! అందుకని రాలేకపోయానని ఫోన్ చేశాడు....."

" మరేమీ పర్వాలేదులే బావా, కృష్ణకు నేను నచ్చజెప్తాను. నువ్వు మాత్రం నాకోరిక కాదనకు..."

"అలాగే బావా,తప్పకుండాతీసుకెళ్ళు..నీమాట కాదన లేను."

ఇంకా మాట్లాడితే ఆయన్ని బాధపెట్టినట్లవు తుందనుకుని సరే అన్నాడు నారాయణ.  ఏచిన్న పనైనా తల్లి అనుమతి లేనిదే చేయని నారాయణ...ఇప్పుడు కనీసం తల్లి వంక చూడనుకూడా చూడకుండా వెంటనే చెప్పేశాడు. సంతోషంతో, 

" ఈరోజు మంచిరోజు... ఇప్పుడే బయలుదేరుతాం బావా అమ్మా, సుభద్రా, పదమ్మా తయారవ్వు. అనసూయా, వెళ్ళు. చెల్లెమ్మ బట్టలవీ సర్దుకుని తీసుకురా... "

" వదినా, పద.. "

అంటూ సుభద్ర వద్దకొచ్చింది అనసూయ. సుభద్ర భర్త వైపు చూసింది. నారాయణ కళ్ళతోనే చెప్పాడు వెళ్ళమని. 

 ఆమె ఇంత ప్రేమను ఒక్కసారిగా కలలోనైనా ఊహించలేదు. ప్రభాకరం అన్నయ్యంటే ఓవిధమైన ప్రత్యేకాభిమానమైతే ఆమెకూ ఉంది. ఎన్నో ఏళ్లుగా చూస్తోంది. కల్మషమన్నది ఏకోశానా లేని మనిషి ! పరాయి మనిషన్న భావన తనకెప్పుడూ కలగలేదు. అనసూయ, తను దాదాపు ఒకే ఈడు వాళ్ళు...అదృష్టవశాత్తూ తల్లి స్వభావం రాలేదు.తనతో బాగానే ఉంటుంది. మొదట ఇక్కడికి వచ్చినప్పుడంతా తనను వాళ్ళింటికి రమ్మని పిలిచేవాడు. అత్త పడనిచ్చేది కాదు...ఇంట్లో ఇబ్బంది అంటూ. రానురానూ ఇక మానేశాడు పిలవడం. 

     అదంతా గుర్తొచ్చింది సుభద్రకు. ఈరోజు ఆప్రేమ తనను ఇంత స్థాయిలో ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తుందనుకోలేదు. తమ్ముణ్ణి నోరు తెరిచి అడిగింది. కానీ ఈ అన్న అడక్కుండానే వరమిస్తానంటున్నాడు...

" అనసూయా, నేను ఆటో తీసుకొస్తాను. తయారయ్యి రెడీగా ఉండండి.."

అని చెప్పి, నారాయణతో కలిసి బయటికి వెళ్ళాడు ప్రభాకరం. అలివేలమ్మకు ఎక్కడో ఏదో పట్టు తప్పుతున్న సంకేతాలు అందుతూ గుండెల్లో సన్నగా అలజడి మొదలై తన స్థానం కదులుతున్నట్లనిపించింది. ఈరోజు అల్లుడి ఊహించని   రాక, కోడలి ప్రవర్తన...ఒక ఎత్తయితే... తన అనుమతికై ఏమాత్రం చూడక ఏకంగా తనే నిర్ణయం తీసుకుని భార్యను వాళ్ళతో పంపించడం మరో ఎత్తయి,  ఆమెకు మింగుడు పడక నిశ్చేష్టయై చూస్తూ ఉండిపోయింది. మొట్టమొదటిసారిగా ఆమె చేతుల్లో నుండి కొడుకు జారిపోతున్నట్లు తోచిందామెకు !!

  అరగంట తర్వాత... 

ఆటో వచ్చింది. ఓ జిప్ బ్యాగు, చేతి సంచీ పట్టుకుని సుభద్ర, అనసూయ గది నుండి బయటకు వచ్చారు.

" వెళ్ళొస్తానత్తా, "

 అత్తగారి కాళ్లకు దండం పెట్టి, చెప్పేసి భర్తతో కలిసి బయట సిద్ధంగా ఉన్న ఆటో వద్దకెళ్ళింది సుభద్ర. ఎన్నో ఏళ్లుగా భర్త నుండి తను ఆశించింది ఎక్కడ మాయమైపోతుందో అన్న ఆతృతలో ఆమె కాసేపు అత్తగారిని లక్ష్యపెట్టడం  పక్కన పెట్టేసింది. దేవుడిచ్చిన అన్న, ఆడపడుచు మధ్యలో కూర్చుని, భర్తకు కళ్ళతోనే వెళ్ళొస్తానని చెప్పి చెయ్యి ఊపి, ఇరుగూ పొరుగంతా అబ్బురంగా చూస్తుండగా,  మదినిండా సంతోషం నింపుకుని,   పుట్టింటికి తరలివెళ్ళింది సుభద్ర....

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

ప్రభాకరం లాంటి పెద్ద మనసున్న 'అన్న' లందరికీ మనఃపూర్వక నమస్సులు 

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

 

ఊహ ఎంత మధురం !

🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦

🌷🌺🌹🌷🌺🌹🌷🌺🌹🌷🌺🌹🌷🌺🌹🌷🌺🌹

ఊహలకే రెక్కలొస్తే !!
నింగిని చేరి మేఘాల పరుపుపై

తేలియాడుతూ... అరమోడ్పు
కన్నులతో కలలుగంటూ...
ఎల్లలు.. భాషా భేదాలు లేని...
అవాస్తవాల్ని వాస్తవాలుగా
ఎదుట నిలిపే ఆ వినూత్న ప్రపంచం
ఆహా! ఎంత మధురం !!
ఆ క్షణాన ---
కడు బీదను తరగని పెన్నిధి
కధిపతినౌతాను !
బానిసై మగ్గుతున్న బందీని
వినువీధిని విహరించే
విహంగమౌతాను !
అనాకారిని అందాల రాణిగా...
అక్షరమే ఎరుగక అపర మేధావిగా...
నడకే రాక నాట్యమయూరిగా... 
రూపాంతరం చెందుతాను !
ప్రేమరాహిత్యంలో పగుళ్ళు వారిన
నా గుండె తలుపులు తడుతూ
రా రమ్మంటూ వేనవేల పిలుపులు... 
వినిపించేదీ ఆ క్షణాల్లోనే !!
నిరాశతో నిట్టూర్పులతో
ప్రశ్నార్థకమైన భవిత
ఆశల చివుళ్ళతో 
కొత్త ఊపిర్లు పోసుకునేదీ 
ఈ ఊహల ఊసులతోనే !!
ఓహ్ !! వర్ణించనలవికానిది !!

ఎంతటి విలక్షణ జీవన చిత్రమది !
నా భావి ప్రయాణానికి

ఇంధనం ఈ ఊహా ప్రపంచం...
అందుకే--- ఊహలకే రెక్కలొస్తే...! 
ఎంత మధురం! ఎంతెంత మధురం !!

🌺🌹🌷🌷🌹🌺🌺🌹🌷🌷🌺🌹🌷🌺🌷🌺🌷

'ఆంధ్రభూమి' వారపత్రిక 4.4.2013 లో ప్రచురితం

🌺🌷🌹🌺🌷🌹🌺🌷🌹🌺🌷🌹🌺🌷🌹🌺🌷

ఇది నా జీవితం__PART-2

 🌹

 మరుసటిరోజు ఉదయం ఏదో పనిమీద బయటికి వెళ్తున్న మరిదినీ, అతని భార్యను కాస్త ఆగమని చెప్పి కూర్చోబెట్టింది. 

" మురళీ, నిన్న నీవు చెప్పింది విన్నాను బాబూ... కొద్ది రోజులు ఆగి మీ అందరికీ ఓ విషయం చెప్పాలని నేను అనుకుంటూ ఉన్నాను. కానీ నిన్న  నీ అభిప్రాయం విన్నాక ఇంక ఆలస్యం చేయకూడదనిపించి చెప్తున్నాను. టౌన్ లో ఓ షాపింగ్ మాల్ లో నాకు ఒక చిన్న ఉద్యోగం చూశాడు, నా తమ్ముడు సురేష్. పిల్లల చదువుల కోసం అక్కడే చిన్న ఇల్లు తీసుకుని ఉండాలని అనుకున్నాను. ఈలోగా నువ్వు ఇక్కడి నుంచి వెళ్లాలని అనుకుంటున్నట్లు చెప్పేశావు... నేను వెళ్లడమైతే తప్పనిసరి. అత్తయ్య, మామయ్య అర్థం చేసుకుంటారని అనుకుంటున్నాను. ఏది ఏమైనా, ఇంటి బాధ్యత ఇకనుంచి నీదే బాబు..."

నెమ్మదిగా అయినా స్థిరంగా చెప్పింది సువర్చల. 

" అది కాదు వదినా... "

"... వద్దు మురళీ, ఇంకేమీ చెప్పొద్దు.. మీ అన్నయ్య పోయినప్పుడు నీవింకా చిన్నవాడివి...  బాధ్యత తీసుకునే వయసు కాదు. కానీ ఇప్పుడు అలా కాదు కదా.. ! దయచేసి నా పరిస్థితీ అర్థం చేసుకోండి...నా పిల్లల భవిష్యత్తు కూడా నాకు ముఖ్యం కదా.. !"

".................... "

".... రెండ్రోజుల్లో నేను  పిల్లల్ని తీసుకుని వెళ్లిపోతాను.. అత్తయ్యా, మామయ్యా, మీకు తప్పనిపిస్తే క్షమించండి..అయినా,  మీకెప్పుడు ఏ అవసరం వచ్చినా వచ్చేస్తాను.మరోలా అనుకోకండి. "

అత్తమామలకు కూడా అన్యాపదేశంగా చెప్పి లోపలికి వెళ్ళిపోయింది సువర్చల. సున్నితంగా బాధ్యతల్ని తప్పించుకోవాలని చూసిన మురళి ఖంగు తిన్నాడు...

                   **           **               **

🌷

" ప్రగతీ, నీతో మాట్లాడాలి... కాదు అని మాత్రం అనకు. వచ్చెయ్, "

ఆ సాయంత్రం ఆఫీసు అవర్స్ ముగియబోతుండగా వెళ్లి ఆమె ముందు నిలబడి చెప్పేసి, ఠక్కున వెనుదిరిగి బయటపడ్డాడు ప్రసాద్. ఆ స్వరంలో స్థిరత్వం చూసి,  వెంటనే లేచింది ప్రగతి.. 

 కాఫీ సిప్ చేస్తూ, 

" సరే, నీవు కోరినట్టే చేసుకుందాం పెళ్లి... "

" ఏంటి సరే.. నా పెళ్లి కుదిరిపోయిందీ  అన్నాగా !"

" జరిగిపోయిందీ  అనలేదుగా.. !"

"అయితే ఏంటిట ! కుదిరిన పెళ్లిని చెడగొట్టుకోమంటావా! అది అయ్యే పనేనా!? ఎలా కనిపిస్తున్నా నేన్నీకు !? "

"నా ప్రేయసి ప్రగతిలాగే కనిపిస్తున్నావులే గానీ....ఏదీ, నంబరిటివ్వు.. "

".. ఏ నంబరు? "

" అతని నంబరు.. అదే ఆ పెళ్లి కొడుకు గారి నంబరు.. నేను మాట్లాడతా అతగాడితో... ! రేయ్, ఫూల్, నేను ప్రేమించిన పిల్లను నువ్వెలా చేసుకుంటావురా ఇడియట్ ! అని చెడామడా కడిగేస్తాను..ఇవ్వు నంబర్.. "

" లేదు... !"

" ఏంటి లేదు..? 

" నంబర్ లేదు.. "

" వీధిబళ్ళో చదివే బుడ్డోడి జేబులో కూడా సెల్ ఉండే  రోజులమ్మా ఇవీ...! చెట్టంత  మగాడికి లేదంటే నమ్మాలిమరి !"

"...అబ్బా ! మగాడంటూ ఉంటే కదా నంబర్ ఉండటానికి... !"

చివ్వున తలెత్తి నవ్వుకుంటున్న ప్రగతిని చూశాడు ప్రసాద్. 

" అంటే...? "

 నవ్వు కంటిన్యూ చేస్తూ. 

" చీకట్లో ఓ రాయి విసిరా... అంతే... !"

" అమ్మ దొంగా..! ఎంత మోసం! టెన్షన్ తో చచ్చిపోయాను తెలుసా,  రాక్షసీ...!"

" లేకపోతే...యుగాలు గడుస్తున్నా, టీవీ సీరియల్లా సాగదీస్తూ ఉంటే ఎలా? సరె  సర్లే.. ఇప్పుడు మళ్ళీ పాతపాటే పాడతావా ఏంటి కొంపదీసి!!"

" నెవ్వర్.. డిసైడ్ అయిపోయాక, తగ్గేదేలే... ఈ రాత్రే ఇంట్లో అందర్నీ కూర్చోబెడతా. విన్నారా సరే... లేదా రేపే నిన్ను లాక్కెళ్లి, ఏ గుళ్ళోనో తాళి కట్టేస్తా... "

పకపకా  నవ్వింది ప్రగతి. శృతి కలుపుతూ, లేచి ప్రగతి చేయందుకున్నాడు ప్రసాద్.. 

                **            **           **

🌺

    వారం గడిచింది...వెంకటేశ్వర్లు, కొడుకు వీరేష్, ఇద్దరూ బయటినుండి వచ్చారు. ఓ సంచీ లోంచి పెద్ద కవరు తీసి, 

" శుభలేఖలొచ్చాయి. ఇవి తీసికెళ్ళి దేవుడిగూట్లో పెట్టి తీసుకురామ్మా "

అని, కోడలి చేతికందించబోయాడు వెంకటేశ్వర్లు. 

" ఆగండి నాన్నా, ఎవరి పెళ్లి? ఎవరి శుభలేఖలు? తెలుసుకోవచ్చా? "

పరిమళ ముందుకొచ్చింది. 

" అదేంటి ! నీ పెళ్లే..అలా అడుగుతున్నావేంటి !"

" నా పెళ్ళా ! నాకు చెప్పారా నా పెళ్ళని !నన్నడిగి నిశ్చయించారా? నాకిష్టమో లేదో కనుక్కున్నారా?..."

" పరిమళా ! ఏంటి వాగుతున్నావ్ !"

ఆయన ముఖం కోపంతో ఎర్రబడింది ఒక్కసారిగా. వీరేష్ కలవరపడ్డాడు. అత్తాకోడళ్ళిద్దరూ అనుకోని ఈ పరిణామానికి విస్తుపోయి, మాటరాక నిలబడిపోయారు.

"జరిగిందేచెప్తున్నా నాన్నా,  మీరంతాఎవ్వరూ, ఏఒక్కరూ  నన్నడగలేదు. అడిగితే ఏం చెప్తానో మీ అందరికీ తెలుసు. అది మీకిష్టముండదు. ఎందుకు నాన్నా, నెత్తిమీది బరువు దించేసుకోడానికి అంత ఆరాటం !కన్నబిడ్డ సుఖసంతోషాలు మీకేమాత్రం పట్టవా !అమ్మా, నువ్వూ అంతే కదా !.."

అంతా తలలు దించుకున్నారు. 

" వద్దు..నాకీ పెళ్లి వద్దు. మీకు భారం కాకుండా నేను బ్రతగ్గలను. కాదూ కూడదంటే...నా మెడకో ఉరి బిగించండి.తాళి కంటే అది ఎంతో నయం... "

వరలక్ష్మి గాభరాగా కూతురి దగ్గరగా వచ్చింది. 

" అదేమిటమ్మా, ఇంతదాకా వచ్చాక... !"

వీరేష్ కల్పించుకున్నాడు. 

"పోయేదేమీ లేదులే అన్నా, నా జీవితం కంటే ఏదీ నాకు ఎక్కువ కాదు. నా గురించి మీరు ఆలోచించనప్పుడు నేనూ అంతే !..."

ఏడుస్తూ లోపలికెళ్ళింది. సిద్ధంగా ఉంచుకున్న సూటుకేసు పట్టుకుని తిరిగి వచ్చింది. 

" ఆగు ! ఎక్కడికి బయలుదేరావు? నువ్వేం చేస్తున్నావో నీకు తెలుస్తోందా  ! వాళ్లకు మేమేం చెప్పాలి? "

వెంకటేశ్వర్లు గద్దిస్తూ అరిచాడు. 

" అది నా బాధ్యత కాదు నాన్నా, మీరే ఆలోచించుకోండి... "

అవాక్కై నిల్చుండిపోయిన తండ్రినీ, మిగతా వాళ్ళనీ దాటుకుంటూ గడప వైపు నడిచింది. వెళ్తూవెళ్తూ...ఓసారి తల తిప్పి, 

" పెళ్ళిచూపులయ్యాక...నీకు సమ్మతమేనామ్మా అని మాటవరసక్కూడా నన్నడగ లేదు గదా నాన్నా !అలా అడిగి ఉన్నా ఆలోచించి ఉండేదాన్ని...కాలు మాత్రమే సరిగా లేదు నాకు. కానీ, మనసనేది ఒకటుంది. దానికో వ్యక్తిత్వమనేదుంది. అది చంపుకుని మాత్రం బ్రతకలేను.. "

"........................"

"...ఈరోజు నా మాటలు మీకు తప్పుగా అనిపించొచ్చు. కానీ, నాది సరైన నిర్ణయమే అని నిదానంగా మీకే అనిపిస్తుంది. ఎందుకంటే నా నిర్ణయం మీద నాకు పూర్తిగా నమ్మకముంది... "

అప్రతిభులై చూస్తున్న అందర్నీ నీళ్లు నిండిన కళ్ళతో చూస్తూ గడప దాటింది పరిమళ !!

 ఇప్పుడామె మనసంతా తేటగా అయిపోయింది.అంతులేని ఆత్మవిశ్వాసం ఆమె ముఖంలో తొణికిసలాడుతుండగా, తన జీవితం తన చేజారిపోలేదన్న తృప్తితో ఆమె అడుగులు ముందుకు సాగాయి. 

( పరిమళ, సువర్చల, ప్రసాద్...ఈ ముగ్గురూ అవకాశవాదులు మాత్రం కాదు. కొందరు అవకాశవాదుల బారినుండి తమను తాము రక్షించుకుని తమ జీవితాల్ని సరిజేసుకున్న వాళ్ళు. ఇది స్వార్థమనుకుంటే...అంతో ఇంతో ఈమాత్రం స్వార్థం ప్రతి మనిషికీ తప్పనిసరిగా ఉండితీరాలి.. )

                        --- సమాప్తం ---

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

ఇది నా జీవితం..PART--1

( మనిషికి స్వార్థం అన్నది ఉండకూడదా ! తన సంగతి పూర్తిగా పక్కన పెట్టి పక్క వాళ్ళ కోసం ఆలోచించడం, తనను తాను బలి చేసుకోవడం ఎంతవరకు సమంజసం ! )

🌺

 " మన పిల్ల నచ్చిందంట... కట్న కానుకలేవీ వద్దన్నారు. పెళ్లి  మాత్రం చేసిస్తే చాలట! ఖాయం చేసుకుని వచ్చాను..."

 కారుతున్న చెమటలు భుజం మీది  టవల్ తో తుడుచుకుంటూ, చెప్పులు మూలన వదిలేసి లోపలికి వస్తూ ఎదురొచ్చిన భార్యతో చెప్పాడు వెంకటేశ్వర్లు.వంటింట్లో ఉన్న పరిమళకు ఆ మాటలు స్పష్టంగా వినిపించాయి. క్షణం గుండె దడ దడ లాడింది. ఎక్కడలేని నీరసం ఆవహించి అక్కడే గోడకు జారగిలబడింది. 

   పరిమళ పది దాకా చదివింది. కాస్త పొట్టిగా, చామనఛాయతో చూడగానే అందంగా ఏమీ లేదనే భావన కలిగేలా ఉంటుంది. పాతికేళ్ళు దాటాయి. ఆమె ఈడు వాళ్ళందరికీ పెళ్లిళ్లయిపోయినా తను మాత్రం ఇంకా అలాగే ఉంది. తనకన్నా అందవిహీనంగా ఉన్నవాళ్లకు కూడా అయిపోయినా ఈ పిల్లకు మాత్రం పెళ్లి ఘడియలు రాకపోవడానికి కారణం... ఆమె అవిటితనం! మూడేళ్ల వయసులో పోలియో సోకి కుడికాలు సన్నగా, వంకరగా ఉండిపోయి కాస్త గెంటుతూ  నడుస్తుంది. సంబంధాలు చాలా చూశారు. కట్నం కూడా బాగానే ఇస్తామన్నారు...అప్పుల పాలైనా సరే...! ఓవైపు వయసు మీద పడిపోతోంది. ఇలా ఉండగా... పది రోజుల క్రితం దగ్గర బంధువొకాయన ఓ సంబంధం  గురించి చెప్పాడు. ఇప్పుడు ఖాయం చేసుకొచ్చిందదే !

   పెళ్ళికొడుకు ఓ గవర్నమెంట్ ఆఫీసులో రికార్డు అసిస్టెంటట ! తల్లీదండ్రీ, ఓ తమ్ముడు, విధవరాలైన ఓ  చెల్లెలు...ఆమె పదేళ్ల కొడుకు ! అంతవరకూ  బాగానే ఉంది... కాకపోతే...రెండో పెళ్ళివాడు. ఇటీవలే భార్య అనారోగ్యంతో చనిపోయింది. ఇద్దరు ఆడ పిల్లలు. ఎనిమిది, ఆరేళ్ల వయసు వాళ్ళు! అతని వయసూ నలభైకి దగ్గరలో ఉంటుంది...! విధి లేని పరిస్థితుల్లో వెంకటేశ్వర్లు భార్యను ఒప్పించి, పెళ్లిచూపులు ఏర్పాటు చేయించాడు. వద్దనుకుంటే, ఇంతకన్నా మేలైన సంబంధం వచ్చే ఛాయలేవీ కనుచూపుమేరలో వాళ్లకు కనిపించలేదు. ఆలస్యం చేసేకొద్దీ ఇలాంటివి రావడమూ గగనమే అవుతుందన్న భయంతో సరే అనుకున్నారు వెంటనే...కూతుర్ని అడిగే ఆలోచన కూడా చేయలేదిక ! ఇప్పుడు ఏకంగా అన్నీ మాట్లాడుకుని వచ్చానని చెబుతున్నాడు !

            **              **            **

🌹

   సువర్చల దిక్కు తోచని స్థితిలో పడిపోయింది ఒక్కసారిగా. ఇదేమిటి!ఇలా అయిపోయింది! మరిది మాటలు గుర్తొచ్చి ఆమె మనసంతా వికలమైపోయింది. ముందుగా ఈ పరిస్థితి ఏమాత్రం ఊహించని ఆమె అయోమయంలో పడిపోయింది.

   పెళ్లయి పది సంవత్సరాలయింది సువర్చలకు. అప్పటినుంచీ భర్తతో పాటు తానూ ఇంటికే అంకితమైపోయింది. మూడు సంవత్సరాల క్రితం భర్త యాక్సిడెంట్ లో పోయాడు. ఇద్దరు  పిల్లలు. పుట్టింటి ఆసరా  లేదు. అత్తిల్లు తప్పలేదు. అత్తమామలు, మరిది, ఆడపడుచు.. ఆ ఇద్దరు కాలేజీ చదువుల్లో , తన కొడుకు, కూతురు   ఎలిమెంటరీ స్కూల్లో ఉన్నారు. సహనం కూడగట్టుకుని ఆ ఇంట్లో ఈదడం మొదలెట్టింది. అలా ఐదేళ్లు గడిచాయి. మరిది ఉద్యోగంలో చేరాడు. పెళ్లయింది.ఆడబిడ్డ అత్తారింటికి వెళ్ళిపోయింది. బాధ్యతలన్నీ తీరినట్టే..! అయితే... ఈమధ్య ఆమెను తొలిచేస్తున్న సమస్య  'ఇలా ఎంతకాలం'! అన్నది!!

 పిల్లలు హైస్కూల్  చదువుకొచ్చారు.ఈ పల్లెలో వానాకాలం చదువులతో వాళ్ల భవిష్యత్తు ఎలా మారనుంది!? భర్త పోయాక అందరి బాధ్యత వహిస్తూ అతడి  స్థానంలో కొనసాగుతూ వస్తోంది. ఇప్పుడు మరిదికి ఆ బాధ్యతలన్నీ అప్పజెప్పి, తాను టౌన్ కి వెళ్లి పిల్లల చదువు పట్ల శ్రద్ధ పెట్టాలన్న ఆలోచనలో పడిపోయింది కొంతకాలంగా. అన్న తర్వాత కొడుకుగా తల్లిదండ్రుల  బాధ్యత తనది  కూడా  కదా! ఎంత కాలమని తానే మోయగలదు ! మరీ  ముఖ్యంగా తన పిల్లల గురించిన ఆందోళన ఆమెలో రోజురోజుకూ పెరిగిపోసాగింది.

    టౌన్ లో ఉన్న తన తమ్ముడి సాయంతో తనూ అక్కడే ఏదో ఒక పనిలో చేరి, జీవనం సాగిద్దామని అన్ని ఏర్పాట్లు పూర్తి చేసుకుంది. అంతా ఓ కొలిక్కి వచ్చాక అత్తమామలకు విషయం చెబుదామని తాత్సారం చేసింది... అదే ఇప్పుడు తాను చేసిన పొరపాటై కూర్చుంది.

  సాయంత్రం తల్లిదండ్రుల్ని కూర్చోబెట్టి, మరిది చెప్పిన మాటలు వినేసరికి సువర్చల కాళ్ల క్రింది భూమి కంపించినట్లయింది. 

" నాన్నా, నేనూ, కమల టౌన్ కెళ్ళిపోదామనుకుంటున్నాము. కమలకు అక్కడ ఓ ప్రైవేట్ స్కూల్లో జాబ్ వచ్చింది. ఇక్కణ్ణుంచి రోజూ ఇద్దరం తిరగాలంటే చాలా కష్టం. వచ్చేవారం జాయిన్ అవ్వాలనుకుంటోంది. ఇల్లు చూసుకొని వెళ్ళిపోతాం నాన్న..."

తల్లిగానీ, తండ్రి గానీ  మారు మాట్లాడలేదు. చెప్పడం పూర్తి చేసి, బయటికి వెళ్ళిపోయాడతను. తానొక విధంగా ఆలోచిస్తుంటే... ఇతని పంథా మరోలా ఉండేసరికి సువర్చల మ్రాన్పడిపోయింది. ప్రస్తుతం తన కర్తవ్యమేమిటో బోధపడక తలపట్టుకు కూర్చుండిపోయింది. మరోపక్క తన ఇద్దరు పిల్లలు! పక్కనే అమాయకంగా నిద్రపోతున్న వాళ్లని చూసేసరికి ఆమె బాధ  రెట్టింపయింది.

    ఇదేమిటి ! నా జీవితం నా ఇష్టం కాదా ! పోయినంతకాలం  అందరి అభిప్రాయాలూ మన్నిస్తూ తాను బలై పోవాల్సిందేనా! ఇన్నేళ్లుగా ఎన్నో సందర్భాల్లో మనసుకు విరుద్ధంగా ఇష్టం లేని పనులెన్నింటినో ఆమోదిస్తూ వచ్చింది. వద్దంటే ఏమనుకుంటారో, కాదంటే వాళ్ళ దృష్టిలో చెడ్డదాన్నయిపోతానేమో అనుకుంటూ  అనవసరమైన మొహమాటానికి పోతూ అనుక్షణం నలిగిపోతూ వచ్చింది. కానీ ఇప్పుడు పిల్లలు పెద్దవాళ్ళవుతున్నారు. తన బలహీనతలతో తనతో పాటు వాళ్లనూ, వాళ్ల భవిష్యత్తునూ ఫణంగా పెట్టే హక్కు తనకే మాత్రం లేదు.పైగా అత్తమామల ఆరోగ్య పరిస్థితీ బాగానే ఉంది.ఆర్థికపరంగానూ లోటేమీ లేదు.  ఆమె అంతరంగం ఆలోచనలో పడిపోయింది...

                **              **          **

🌷

" ఏంటి ప్రసాద్, ఇంకెన్నాళ్లిలా? ఇంట్లో నాకు ప్రెషర్ ఎక్కువైపోయింది. రెండు సంబంధాలు రెడీగా ఉన్నాయి. ఏదో ఒకటి సెట్ చేసేస్తాం అంటున్నారు. నువ్వేమో ఉలకవూ, పలకవూ.. మూడు సంవత్సరాల మన ప్రేమకిక ఫుల్ స్టాప్ పెట్టేద్దాం. పెళ్లి లేదా బ్రేకప్..! ఏదో ఒకటి.. చెప్పేయ్ త్వరగా..."

రెండ్రోజుల క్రితం ప్రగతి అన్నమాటలు పదేపదే చెవుల్లో మారుమ్రోగుతూ ప్రసాదును ఉక్కిరి బిక్కిరి చేసేస్తూ ఇరకాటంలో పడేశాయి.

    ఓవైపు రిటైర్ అవబోతున్న తండ్రి, చదువు ఇంకా పూర్తికాని తమ్ముడు, డిగ్రీ చదువుతున్న పెళ్లి కావాల్సిన చెల్లెలు, ఇంటికే  పరిమితం అయిపోయిన తల్లి !!  ఇన్ని బాధ్యతల్ని గాలికి వదిలేసి, తన సుఖం తను చూసుకుంటే.. ఎలా ! ఇన్నాళ్లూ  ప్రగతి అర్థం చేసుకుని తనకోసం ఆగింది. ఇక అది కొనసాగేలా అనిపించడం లేదతనికి.

   తన ఆఫీసులోనే పనిచేస్తున్న ప్రగతితో మూడేళ్ల పరిచయం, ప్రేమ అతనిది. ఆమెను వదులుకోలేడు. ఇటు తన వాళ్ళనీ దూరం చేసుకోలేడు. నిద్రకు దూరమై తీవ్ర ఆందోళనలో మునిగిపోయాడు ప్రసాదు.

             **           **               **

   ఆ మధ్యాహ్నం ఆఫీస్ లో ఎవరూ లేని టైం చూసి ప్రగతి ఎదురుగా కూర్చున్నాడు ప్రసాద్.

" నీతో మాట్లాడాలి..."

" మాట్లాడడానికి ఇంకేమీ లేదు..."

" ఎందుకు ఉండదు? మన పెళ్లి గురించి.."

".. ఇక మరిచిపో, నాకు పెళ్లి కుదిరింది.."

 నిటారుగా అయిపోయాడు ప్రసాద్.

" అదేంటి !అదెలా !"

" అదంతే..ఇక నీకూ నాకూ మాటలొద్దు.సారీ,గుడ్ బై"

 ఫైళ్ళు సర్దేసి, లేచి విసురుగా బయటికి వెళ్ళిపోయింది

 ప్రగతి.

" ఓ గాడ్ ! ఇంత స్పీడ్ గా ఇంత తీవ్ర నిర్ణయమా !"

 తల పట్టుకున్నాడు ప్రసాద్. 

  అప్పటినుంచీ, ఆ రాత్రి ఇల్లు చేరేవరకూ, చేరాక, మంచం మీద పడుకున్నాక...ఆలోచిస్తూనే ఉన్నాడు . రెండేళ్ల క్రితం...ప్రగతితో ప్రేమ మొదలయ్యాక, ఇంట్లో మెల్లిగా విషయం బయటపెట్టాడతను.  

" తమ్ముడి చదువు పూర్తి కానియ్ రా, తొందరేముంది!ఆకాస్త డిగ్రీ అయిపోతే వాడూ ఏదోక ఉద్యోగంలో చేరిపోతాడు.అప్పుడు చూద్దాం... "

అని దాటవేశాడుతండ్రి. డిగ్రీ అయిపోయింది. వాడేమో పీ.జి చేస్తానని మొండికేసి చేరిపోయాడు. తల్లీదండ్రీ వాణ్ణే సపోర్ట్ చేశారు. 

" శభాష్ !ఏమదృష్టం రా నీది !"

అనుకున్నాడు. మొదటిసారిగా ఇంట్లో పెద్దకొడుకుగా పుట్టినందుకు తనమీద తనకే జాలేసింది ప్రసాద్ కు. మరోవైపు...బాధ,కోపం అంతరంగంపై యుద్ధం ప్రకటిస్తున్నా, తమాయించుకున్నాడు.వెధవది! దిక్కుమాలిన మొహమాటమొకటి! గొంతులో పచ్చివెలక్కాయ పడ్డట్టు మాట పెగిలిరాదే బయటకు!    తను పెళ్లి చేసుకుంటే ఆవచ్చే పెళ్ళాం కొడుకును తీసుకుని వేరే కాపురం పెడితే!కుటుంబాన్ని తానొక్కడే లాగ్గలడా!అదీ...తండ్రి భయం!తల్లి అనుమానం !!తను సరే, మగాడు..ప్రగతి పరిస్థితేంటి !ఎన్నాళ్లని ఆడపిల్లను ఇంట్లో అట్టిపెట్టుకుంటారు!రెండ్రోజుల క్రితం ఆమె మాటలు గుర్తొచ్చి, 'నిజమే కదా' అనుకున్నాడు. ఇక లాభం లేదనుకుని, లేచి కూర్చుని..అటూ ఇటూ  ఉన్న పరిస్థితులన్నింటినీ తూకం వేసుకుని చూశాడు. 

" నాన్న రిటైర్ అయినా పెన్షన్ వస్తుంది. తన జీతం ఎలాగూ ఉంటుంది. వీళ్ళ చదువులేమీ ఆగిపోవు... సాఫీగా సాగిపోతాయి.పీ.జి తర్వాత తమ్ముడికి ఏదో ఒక జాబ్ రాక మానదు. చెల్లి పెళ్ళీ  కుదురుతుంది. అవన్నీ ఇప్పుడు తన  పెళ్లి జరిగినా  ఏమీ  ఆగిపోవు.... సజావుగానే  జరిగిపోతాయి. ఎలాగూ ప్రగతి జాబ్ ఉందాయె  ! తనూ ఓచెయ్యి వెయ్యదా ఏమిటి ! మరి... తనిప్పుడు పెళ్లి చేసేసుకుంటే అభ్యంతరం ఏమిటిట !! చిక్కుముడి విడిపోయింది...వెధవది ! మట్టి బుర్రకు ఇన్నాళ్లూ  తట్టనేలేదేమిటి !? సన్నగా ఈల వేయబోయాడు.... ఠక్కున స్ఫురించి,ఈల మధ్యలోనే ఆగిపోయింది.

" కానీ...ఎలా ! పెళ్లి కుదిరిపోయిందని చెప్పిందే !!"

 మళ్లీ వెంటనే ఫ్లాష్ !

" కుదిరింది అని చెప్పింది గానీ... జరిగింది అని కాదు గదా! "

 మళ్లీ హుషారొచ్చి, ఈల  బయటికొచ్చింది.

               **             **             **

🌺

  పరిమళకు తిండి సయించడం లేదు. ఇంట్లో అన్నా, వదిన కూడా ఉన్నారు. కానీ, తల్లితో సహా ఎవరూ ఏమీ కల్పించుకోవడం లేదు...ఆమె మనోగతం తెలిసిపోతున్నా....!

   ఇదేమిటి ! నాపెళ్ళి నా ఇష్టం కాదా ! నన్నడిగి నిర్ణయించాల్సిన అవసరం లేదా! లోలోన కుమిలిపోతూ మూడు రోజులపాటు నిద్రాహారాలు లేకుండా గడిపేసింది పరిమళ. అలా అలా వారం గడిచింది.ఆసాయంత్రం వెంకటేశ్వర్లు కొడుకు వీరేష్ తో  కలిసి పెళ్లివారింటి నుండి వచ్చాడు. 

" ముహూర్తం పెట్టేసుకుని వచ్చాము. రెండు వారాలుంది పెళ్లికి. రేపెళ్లి శుభలేఖలు ప్రింటింగ్ కియ్యాలి. పెద్దగా టైం లేదు. అందరూ తలోచెయ్యి వేస్తే గానీ పనులు జరగవు... "

కాళ్ళు కడుక్కుంటూ అక్కడే ఉన్న భార్యనూ, కోడలినీ ఉద్దేశించి చెప్పాడు. పరిమళ అక్కడే ఓ మూల కుర్చీలో కూర్చుని ఉంది... కానీ ఆమె వైపు తల తిప్పి కూడా చూడలేదాయన. పరిమళ మనసు చివుక్కుమంది. ఆస్థానంలోనే కోపం భగ్గుమని రగులుకుంది....

" ఏమిటిది! ఈయన నా తండ్రే నా ! ఇంట్లో ఉన్నది నా వాళ్లేనా! నన్నడగాలని గానీ, నా ఇష్టాఇష్టాలు గ్రహించాలనిగానీ ఎవ్వరికీ పట్టదా ! కన్నతల్లి కూడా ఇలా రాయిలా మారిపోయిందేమిటి!..."

జలజలా రాలుతున్న కన్నీళ్ళని తుడుచుకోవాలని కూడా అనిపించలేదాపిల్లకి! తనకేమిటి తక్కువ! కాలు సరిగా లేనంత మాత్రాన ఇంత హీనంగా చూడాలా! పది  పాసయింది. కుట్టు మిషన్ నేర్చుకుంది. జాకెట్లు చక్కగా కుట్టగలదు. రకరకాల కుట్లు, అల్లికలతో పాటు చీరలపై ఎంబ్రాయిడరీ చేయగల నైపుణ్యం ఉంది. అన్నింటికన్నా మిన్నగా ఎలాగైనా బ్రతకగలనన్న నమ్మకం ఉంది.తమ ఊరిదే అయిన శ్రీలక్ష్మి అక్క మాటలు తలపుకొచ్చాయామెకు.... 

" నీకేంటే పరిమళా, ఏ దర్జీ కుట్టలేనంత చక్కగా జాకెట్లుకుడతావు. ఎంబ్రాయిడరీ చేయగలవు, నాతో పాటురా... మా టైలరింగ్ షాప్ లో చేర్పిస్తా. ఏడాది తిరిగేసరికల్లా నంబర్ వన్ నీవే అవుతావు. సొంత షాప్ కూడా పెట్టుకుంటావు చూడు...! ఎందుకు నిన్ను నీవే తక్కువ చేసుకుంటూ అస్తమానం బాధపడతావు!"

తన వైకల్యాన్ని తలచుకొని పదే పదే దిగులు చెందుతున్న తనతో రెండు మూడుసార్లు ఆమాటలన్నది. ఎంతో ధైర్యం నూరిపోసేది. ఆ మాటలిప్పుడు మరీ మరీ గుర్తొచ్చి కళ్ళ మీద కునుకు లేకపోతోందామెకు. 

 ఎందుకీ  బలవంతపు పెళ్లి! రేపాయింటికి వెళ్లి, అందరికీ వండి వారుస్తూ, సేవలు చేస్తూ జీవితం గడిపేయాలా! అది తప్పని కాదు... తనూ అందరిలాంటి ఆడపిల్లేగా ! తనకూ అచ్చట ముచ్చటా ఉండవా ! అవన్నీ ఆ ఇంట్లో తీరుతాయా! పుట్టింట్లోనే లేదు... ఇక అత్తింట్లో...అదీ అలాంటి వాతావరణంలో... సాధ్యమా ! ఇద్దరు  పిల్లల తండ్రి!అదీ ఆడపిల్లలు !వారిని  పెంచాలి, బాగోగులు చూడాలి, పెళ్లిళ్లు చేయాలి....! అంత భారం మోసేశక్తి  తనకు ఉందా!అమ్మానాన్నల కీవిషయం ఎందుకు తోచలేదు ! కనీసం ఆ పెళ్ళివారికైనా...ఇంటికి తగ్గ కోడల్ని ఎంచుకోవాలన్న ఆలోచన రాలేదే !!

   అవన్నీ పక్కన పెడితే...తను అనాకారి అనే కదా... వీళ్లంతా తన ఇష్టానికి ఏ విలువా లేకుండా ప్రవర్తిస్తున్నారు! ఆ తీరే పరిమళకు అస్సలు నచ్చడం లేదు. నేను మాత్రం వీళ్లకు ఎందుకు తలవంచాలి ? ! నా జీవితం నాది కాదా! దానిపై నాకే హక్కు లేదా!!

                     **         **            **

      ( రెండవ భాగం తర్వాతి పోస్ట్ లో )