'చిన్నారి ' పజిల్స్... వాక్యాల్లో రంగులు

 

(ఈనాడు 'హాయ్ బుజ్జి ' లో ప్రచురితం )

నాణెం.... అటూ... ఇటూ

    కొడుకు తెచ్చిన నోట్ల కట్టలు అతి జాగ్రత్తగా లెక్క పెట్టింది పార్వతమ్మ. వెంటనే  " ఇదేమిట్రా, ఐదొందలుతగ్గాయేమిటి?  " నిశితంగా అతన్నే చూస్తూ అడిగింది. 

   " తనకేదో అవసరమంటూ తీసుకుందమ్మా సుగుణ... " నాన్చుతూ చెప్పాడు ఆనంద్. 

  " బాగుంది వరుస ! స్కూలు దగ్గరేగా నడిచి వెడుతుంది, భోజనం పట్టుకెళ్తుంది, సినిమాలు, షికార్లు నీవు తిప్పుతూనే ఉంటావాయే ! ఇంకా ఆవిడ గారికి అవసరాలంటూ ఏముంటాయి? ' దీర్ఘం తీస్తూ నిలదీసింది. 

  " అదేంటమ్మా, పది మందిలో కెళ్ళి ఉద్యోగం చేస్తున్నప్పుడు నలుగురిలో బాగుండాలంటే ఏవో చిన్న చిన్న సరదాలు, అవసరాలు ఉండవా?.... "

 మధ్యలోనే అడ్డుకోబోయిన ఆవిడకి గేటు తీసుకుని వస్తూ కనిపించింది సుగుణ. రుసరుసలాడుతూ సణుగుడు ఆపి లోనికెళ్ళిపోయింది పార్వతమ్మ. చెట్టంత ఎదిగినా ఇంకా తన అదుపాజ్ఞలలో ఉంటూ తనదే కాకుండా భార్య జీతం కూడా తెచ్చి తల్లి చేతిలో పోసే కొడుకును చూసుకుని మురిసిపోతూ ఉంటుందావిడ !

   అక్కడే కూర్చుని చదువుకుంటున్న ఆమె చిన్న కొడుకు ప్రశాంత్, చిన్న కూతురు ప్రసూన తల్లి మాటలు వింటూ ఒకరి మొహాలు ఒకరు చూసుకున్నారు ! వాళ్ళిద్దరూ ఏడు, ఎనిమిది తరగతులు చదువుతున్నారు. 

                          *********

    దసరా పండక్కి వచ్చిన పెద్ద కూతురు సునంద ను కాలు కింద పెట్ట నీయకుండా అపురూపంగా చూసుకుంటోంది పార్వతమ్మ. సునందకు పెళ్లి చేసి రెండేళ్లు అవుతోంది. ఇంకా పిల్లలు లేరు. డిగ్రీ దాకా చదివి ఏదో ప్రైవేటు కంపెనీలో టైపిస్ట్ గా చేస్తోంది. 

    ఆ రోజు సాయంత్రం ఆనంద్ సుగుణలు ఏవో సరుకులు కొనడానికి బజారెళ్ళారు. ప్రసూన, ప్రశాంత్ లు కూర్చుని హోం వర్క్ చేసుకుంటున్నారు. సునంద అక్కడే సోఫాలో కూర్చుని వీక్లీ తిరిగేస్తోంది. 

    ముంగిట్లో చెట్టుకు కాసిన మల్లె మొగ్గలు కోసుకొచ్చి చక్కగా మాలకట్టి మురిపెంగా కూతురు జడలో తురిమింది పార్వతమ్మ. వెంటనే లోనికెళ్లి చిక్కటి కాఫీ కలుపుకొచ్చి వేడివేడిగా కూతురికి అందించి, మెల్లిగా మొదలెట్టింది. 

   " ఏమే, సునందా, నీ జీతం గురించి మీ అత్తగారు ఏమైనా అడుగుతుందా? " 

    " అబ్బే, ఆవిడకి అలాంటి ఆశలు ఏమి ఉన్నట్టు లేదమ్మా, పైగా ప్రతి పండక్కీ ఆవిడే నాకు చీర కొనిస్తుంది తెలుసా!... ఈసారి కూడా కొనుక్కో మంటూ రెండు వేలు చేతిలో పెట్టి పంపించింది... " తల్లికి భరోసా ఇచ్చింది సునంద. 

   " అలా అయితే మంచిదే మరి! మీ ఆయన్ని మాత్రం ఎప్పుడూ చేయి జారి పోనీకు. ఎప్పుడూ కొంగున ముడి వేసుకుని ఉండాలి సుమా ! "

    కొడుకు నా మాట జవదాటకూడదు, అల్లుడు మాత్రం నా కూతురి అదుపాజ్ఞల్లో ఉండాలి అనే బాపతు ఆవిడ! 

  ".... నేనూ మరో రెండు వేలు ఇస్తాను, రేపెళ్లి నాలుగు వేలు పెట్టి నీకు నచ్చిన పట్టు చీర ఏదైనా కొనుక్కో... " లోలోపల మురిసిపోతూ దగ్గరగా వచ్చి తగ్గు స్వరంతో అందావిడ. 

     అక్కడే ఉన్న ప్రసూన, ప్రశాంత్ ల చెవుల్లో వీళ్ల సంభాషణ ఎంత వద్దనుకున్నా దూరిపోతోంది. తల్లి ధోరణికి ఆ ఇద్దరూ విస్తుపోయి తెల్లమొహాలేశారు. 

  పాపం! వదిన! అయిదు వందలు, అదీ తన జీతం డబ్బుల్లో నుండి తీసుకుంటేనే రాద్ధాంతం చేసిన అమ్మ ఇప్పుడు అక్కకు ధారాళంగా రెండు వేలిస్తానంటోంది ! 

   వదిన తెల్లవారుజామునే లేస్తుంది. ఇంటిపని, వంట పని అంతా దాదాపు తనే పూర్తిచేసి, డ్యూటీ కెళ్ళిపోతుంది. అలసి సొలసి సాయంత్రానికి ఇంటికి వస్తే ఏనాడైనా ఇలా కాఫీ తన చేతికందించిందా? ఎప్పుడైనా ఆప్యాయంగా రెండు మాటలు మాట్లాడిందా? అక్కకు మాత్రం రాచమర్యాదలు చేస్తోంది!

   కూతురికో ధర్మం, కోడలికో ధర్మమా! ఎందుకో ఏమో గాని ఆ లేత మనసులు రెండూ ఒకింత ఆలోచనలోపడి అయోమయంలో కాసేపు కొట్టుమిట్టాడాయి. 

     నాణెం ఒకటే అయినా దానికి ఒక వైపు బొమ్మ, మరోవైపు బొరుసు ఉన్నట్లుగానే ఒక స్త్రీలో అమ్మ, అత్త అనే రెండు పరస్పర విరుద్ధ భావాలు కలిగిన మనసులు ఒదిగి ఉంటాయన్న లోకం పోకడ ఆ పసి హృదయాలకు తెలియాలంటే వాళ్లకు ఈ వయసు చాలదు. ఇంకొంతకాలం ఆగాలి మరి !

🌺🌹🌷🌷🌺🌹🌷🌺🌹🌷🌺🌹🌺🌹🌷🌷

( ఆంధ్రభూమి వారపత్రికలో ప్రచురితం )

చినుకులు కావవి... పన్నీటి జల్లులు..

🦚🐦🦜🦚🐦🦜🦚🐦🦜🦚🐦🦜🦚🐦🦜🦚... 

అదిగదిగో ఆకాశాన....

కమ్ముకుంటూ నల్ల నల్లని మబ్బులు...

దోబూచులాడుతూ... పరుగులు తీస్తూ..

అటు ఇటు సాగుతూ... సాగుతూ...

సృష్టిస్తున్నాయి అంబరాన

మౌనంగా అలజడులు....

నీలాల నింగి.. అంతలో అయ్యింది కడలి...

చల్లగాలి సోకి... అదిగదిగో... మొదలవుతోంది...చిరుజల్లుల చిలకరింపుల

పలకరింపులతో  పరవశింప చేస్తూ...

చిటపట చినుకుల తాళం వేస్తూ...

పగుళ్లు వారిన నేలను పదును చేస్తూ...

సకల జనుల్ని సేదదీరుస్తూ...

అరెరే...!! వచ్చేసిందిగా...వాన !!

ఇదిగిదిగో... అయింది మౌనంగా జడివాన..!!

పన్నీటి జల్లులు కురిశాయి హృదయాన...!!

🐦🦚🦜🐦🦚🦜🐦🦚🦜🐦🦚🦜🐦🦚🦜🐦

                      

కట్టుబాట్లు

🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦 

                        కట్టుబాట్లు 

🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦

 ప్రేమించుకున్నామంటారు... 

 ప్రేమికులం మేం అంటారు...!

 పెళ్లంటే వద్దూ వద్దంటారు... !

 సహజీవనం ముద్దంటారు...!!

 స్వేచ్ఛాజీవనం కావాలంటారు...

 కొత్తదనంలోనే ఆనందమంటారు...

 రోజులు గడుస్తాయి....

 మోజులు తీరతాయి...

 'మైనస్ ' లు  బయటపడి...

'ప్లస్ '  లు మరుగునబడి... 

కలహాలు మొదలై... కష్టాలపాలై... 

కలల సౌధం కూలిపోయి...

విషాదంమూటగట్టుకుని...విడిపోయి... 

వీధినిబడుతున్న ఆధునిక యువత...!

ప్రశ్నార్ధకమవుతున్న బంగరు భవిత !

కన్ను మిన్ను గానక చరించిన ఫలితమిది  !!

గతి తప్పిన దారుల వెంట ...

గమ్యం లేని బ్రతుకులివి .... ! 

సజావుగా సాగాలంటే జీవితాలు... 

ఉండాలిగా మరి నీతినియమాలు.... !!

కట్టుబాట్లతో కూడిన ఆ పెట్టని గోడలు.. 

నిరంతరం హెచ్చరించే లక్ష్మణరేఖలు !!

నిత్యం ఆదుకునే రక్షణకవచాలు...!!

🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦

ఓ ' ఫోబియా ' కథ !

       వారం రోజులుగా రామలక్ష్మికి చాలా   చిరాగ్గా, అసహనంగా ఉంటోంది. ఒంట్లో ఏదో తెలీని నలత ! చిన్నగా తలనొప్పి! ఇప్పుడే కాదు, దాదాపు ఒక సంవత్సర కాలం నుండీ ఆమెకిలాగే ఉంటోంది. కానీ చిత్రమేంటంటే ఆ పరిస్థితి ఏ వారమో , రెండు వారాలో ఉంటుంది. ఆ తర్వాత దానంతట అదే తగ్గిపోతుంది.మళ్ళీ కొద్దినెలల తర్వాత అదే పరిస్థితి ! కారణం రామ లక్ష్మికి   బోధపడదెంతకీ. 

     అరవింద కు డిగ్రీ పూర్తవగానే పెళ్లయిపోయింది. భర్త భరత్ ఓ జూనియర్ కాలేజీలో లెక్చరర్. పెళ్లయిన కొత్తలో అటువైపూ, ఇటువైపూవాళ్ళు ప్రతి పండక్కి ఎవరో ఒకరు ఇంటికి పిలుస్తూ ఉండేవాళ్లు. సంవత్సరం దాకా మహదానందంగా గడిచిపోయిందా  అమ్మాయికి. కొత్తదనం తగ్గిపోయి  ఇప్పుడు పండగలకి పిలవడం కూడా తగ్గిపోయింది. దాంతో చిక్కొచ్చిపడింది అరవిందకి ! పుట్టింట్లో గారాబం  ఎక్కువై ఏ పని చేయడం అలవాటు కాలేదు. ముఖ్యంగా పండగపూట! అన్నీ తల్లే చూసుకోవడం, ఆ పిల్లేమో అమ్మ ఉంది కదాని వంటింటి   మొహం వేపు కనీసం తొంగి  చూడకపోవడం ! అన్న పెళ్లయ్యాక వదిన వచ్చి  తల్లికి  సాయం చేయడం మొదలయ్యాక బాధ్యతారహితంగా తయారై మరీ బద్ధకస్థురాలై పోయింది. ఫలితం ! ఈరోజు ఏ పండగ ఎలా చేయాలో ఏ మాత్రం అవగాహన లేకపోవడం! కనీసం వంటల మీద ఇంట్రెస్ట్ ఉందా అంటే అదీ లేదు. కానీ పండగ లంటే ఇష్టమే. ఇదిలాగుంటే, భర్తగారేమో భోజనప్రియుడు. పండగపూట మరీ హెవీ గా ఉండాలంటాడు. దాంతో మరో  పెద్ద సమస్యయింది  అరవిందకు. ఎంత పుట్టిల్లైనా మరీ పిలవకుండా వెళ్లడమంటే ఏదో నామోషీ ! అంతే! ఇంకేముంది! పండగలంటే  ఆసక్తి, సంతోషం చచ్చిపోయి ఆ స్థానంలో ఓ విధమైన బెంగ మొదలైంది. అందుకేనేమో, పండగ వారం ఉందనగానే ఆమెలో ఏదో గుబులు! ఎలాగోలా అది కాస్తా దాటి పోగానే పరిస్థితి మళ్ళీ మామూలై పోతోంది. 

     ముందుగా   ప్రస్తావించిన రామలక్ష్మి పరిస్థితీ  ఇదే. నలభై ఏళ్లదాకా రామలక్ష్మిచాలా  హుషారుగా ఉండేది. ఇంటి పనులూ, బయటి పనులు చక్కబెట్టుకుంటూ, మరోవైపు పిల్లల ఆలనాపాలనా ఇంట్లో మిగతా  వాళ్ల అవసరాలు అన్నీ చూసుకుంటూ అంతా  ఒంటిచేత్తో నెట్టుకొచ్చేది. వంటింట్లో అత్తగారేదైనా సాయం చేయబోయినా వారించేది. చేతికి కాలికి అడ్డం అనుకొంటూ ఎవరు సాయం అందించబోయినా సున్నితంగా తిరస్కరించేది. నలభై దాటి రెండేళ్లు గడిచాక నెమ్మదిగా ఆమెలో నిస్సత్తువ ఆవహించడం మొదలై మరో రెండేళ్లు గడిచేసరికి రెట్టింపైపోయింది. 

     ఏమిటో ఈమధ్య వంటింట్లో కాస్త ఎవరైనా పని అందుకుంటే బాగుంటుంది కదాని అన్పిస్తోందామెకి మెల్లిమెల్లిగా. అత్తగారేమో వంటింటి అలవాటు బాగా తప్పిపోయి విశ్రాంతికి అలవాటు పడి అటువేపు చూడ్డం బొత్తిగా మానేసింది. ఆవిడే కాదు ఇంట్లో మిగతా వాళ్ళు కూడా ఓరకమైన 'కంఫర్ట్ జోన్ ' లో పడిపోయి అక్కడే సెటిల్ అయిపోయారు. 

" ఖర్మ !చేజేతులా చేసుకున్నానాయె !తప్పుతుందా !"

అంటూ తల పట్టుకుంటోందా ఇల్లాలు !

" అన్నీ మీదేసుకుని చేయాలనుకుంటే చివరికిలాగే అవుతుంది మరి !"

ఆమె ఆపసోపాలు చూస్తూ భర్త గారు చేసే కామెంట్స్ ఆమెను మరీ ఆలోచనలో పడేస్తున్నాయి. మరీముఖ్యంగా ఈమధ్య పండగల పూట ఆమె అవస్థ చెప్పనలవి గావడం లేదు. పెద్ద సంసారం !తెల్లవారు ఝాము నుండి అన్నీ చక్కబెట్టేసరికి ఆమె ఒళ్ళు హూనమైపోతోంది. దాంతో పండగ ఏదైనా వస్తోందంటే చాలు ఆమెలో ఏదో అలజడి ! ఈవిధంగా కొద్దికాలం గడిచాక నెమ్మదిగా ఆమెకు అసలు కారణం బోధపడసాగింది. ప్రస్తుతం ఈ సమస్యను ఎలా పరిష్కరించుకోవాలా అని సతమతమై పోతోందా అమాయకురాలు !

      వీరిద్దరి వ్యవహారం ఇలా ఉందా! ఇక భువనేశ్వరి దగ్గరికెళ్దాం. ఆవిడ హై స్కూల్ టీచర్ గా రిటైరై సంవత్సరం దాటింది. ముప్ఫై అయిదు  సంవత్సరాలుగా క్షణం తీరిక లేకుండా ఉద్యోగం చేసి అలసిన ఆమె శరీరం రిటైర్మెంట్ తర్వాత ఎంచక్కా విశ్రాంతి తీసుకోవచ్చు లే అనుకుంటూ ఆ క్షణం కోసం ఎదురు చూసింది. తీరా  ఆ ఘడియలు రానే  వచ్చాయి. కానీ మూడు నెలలు గడిచీ  గడవకముందే ఆమె ఆశలు  ఎండమావులే అని ఆమెకు అవగతమైపోయింది. ఇప్పుడు ఆమెకు బయటకెళ్ళి జాబ్ చేసే పని మాత్రమే తప్పింది.అస్తమానం ఇంట్లోనే ఉంటున్నందుకు  ఇతరత్రా పనులన్నీ ముఖ్యంగా వంటింటి పనులురెట్టింపై పనిభారం విపరీతంగా పెరిగిపోయి, ఈ వయసులో ఆమె శరీరం తట్టుకోలేక బాగా డీలా పడిపోతోంది. ఫలితం! B.P, థైరాయిడ్ ఇంకా ఇతర ఆరోగ్య సమస్యలు మెల్లిగా చుట్టుముట్టి మీద పడి మరింత హైరానా పెట్టేస్తున్నాయి. మరి ఈవిడకి కూడా పై ఇద్దరి లాగే పండగ వస్తోందంటే గాభరా  ఉండకుండా ఉంటుందా? ప్రస్తుతం భువనేశ్వరి కూడా పనిభారం  ఎలా తగ్గించుకోవాలా అన్న ఆలోచనలో ఉంది.

    ఈ ముగ్గురే కాదు, ఇలాంటి కోవకు చెందిన ఆడాళ్లంతా తమ స్వల్పకాల అనారోగ్యాలకు కారణం అన్వేషిస్తే --- కేవలం ఒత్తిడి! మానసిక ఒత్తిడే 90% ఉంటుందన్న నిజం ఇట్టే ద్యోతకమౌతుంది. రకరకాల ఫోబియాల  గురించి మనకు తెలుసు. ఇదీ  ఒక రకం 'ఫోబియా' అనొచ్చేమో !

    దీనికి పరిష్కారం గురించి చెప్పాలంటే( నా మాటల్లో )---

 కాస్త కష్టమే అనుకోండి-- కానీ అసాధ్యం అయితే కాదు అనుకుంటున్నా---

* ఇంట్లో పని విభజన అన్నది ఉండాలి. ఇంట్లో ఉన్న అందరికీ ఎవరికి  చేతనైన పని వాళ్లకు అప్పగిస్తే ఎలా ఉంటుంది అని ఆలోచించాలి.. అలవాటు పడ్డ ప్రాణాలు కదా, మొదట్లో మొరాయిస్తాయి. అనుమానమే  లేదు. కానీ క్రమంగాదారిలో కొచ్చే అవకాశం కూడా లేకపోలేదు. చెప్పడం అయితే సునాయాసంగా చెప్పగలిగాను, ఆచరణలో మహా కష్టం సుమీ ! కానీ ప్రయత్నించడంలో తప్పేముంది?  

   అలా చెప్పలేమంటారా?  మొహమాటమడ్డొస్తోందా? ఆ ముసుగు తీసేస్తే అన్నీ సర్దుకుంటాయి నేస్తాలూ ! కొందరు తెలివైన ఆడవాళ్ళు మొదటి నుంచీ  ఇదే పద్ధతి ఫాలో అవుతుంటారు మరి! వాళ్లు ఎవరి మాటల్నీ పట్టించుకోరు. అందుకే ఏ 'టెన్షన్ ' లేకుండా ధీమాగా కన్పిస్తుంటారు. మనం కూడా అదే దారిని ఎంచుకుంటే ఈ ఫోబియాలూ గీబియాలు పరారవుతాయి గదా !

    మహా అయితే ఇంట్లో వాళ్ళు కొద్దిరోజులు మనమీద కారాలూ మిరియాలూ నూరతారు, అంతేగా ! మన క్షేమం కోసం ఆమాత్రం భరించాలి మరి !ఏమంటారు? 

    ఇకపోతే, ఇది  ఎక్కువ మంది  ఉన్న కుటుంబాలకు OK. మరి అరవింద లాగ ఇద్దరే ఉంటే ! ఇద్దరి మధ్య కూడా పని విభజన అన్నది ఉండొచ్చు.  అప్పుడు ఇద్దరూ పరస్పర అవగాహనతో, సర్దుబాటు ధోరణితో ఆలోచించాల్సి ఉంటుంది.     మహా కష్టమే అయినా' ప్రయత్నిద్దాం'అన్న  కోణంలో ఇదంతా  సాగాలి !! 

🌄🌄🌄🌄🌄🌄🌄🌄🌄🌄🌄🌄🌄🌄

   

అవును...గాలిమేడలే...అయితేనేమి...!

 

🌷

జూలై 2022 మాలిక పత్రికలో కవిత :

అవును.. గాలిమేడలే...అయితేనేమి..!

రచన : యం. ధరిత్రీ దేవి 

నాకు నచ్చిన పద్యం...పూరిత సద్గుణంబుగల....

పూరిత సద్గుణంబు గల పుణ్యునకించుక రూపసంపదల్ 

దూరములైన వానియెడ దొడ్డగ జూతురు బుద్ధిమంతు లె 

ట్లారయ గొగ్గులైన మరి అందుల మాధురి జూచిగాదె ఖ

ర్జూర ఫలంబులం బ్రియముజొప్పడ లోకులు గొంట భాస్కరా !

🥀

అందచందాలు లేకపోయినా సద్గుణాలు గల్గిన మంచి వ్యక్తిని బుద్ధిమంతులైనవారు  మంచిగా చూస్తారు, గౌరవిస్తారు. అదెట్లాగంటే... ఖర్జూరఫలం నిండా ముడుతలు గలిగి చూడ్డానికి అందవికారంగా ఉన్నా...దానియొక్క తీపిదనాన్ని చూసి తినడానికందరూఎంతో ఇష్టపడతారు కదా...అని ఈ పద్య భావం. 

    నిజమే కదా ! ఎంతటి సుందరరూపులైనా ప్రవర్తన, మాటతీరు సరిగా లేకున్న ఎవరూ వారిని ఇష్టపడరు. గౌరవించరు. ఈ పద్యంలోని భావం నాకెంతగానో నచ్చింది.

 

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷