అవనిలో వనిత

ఈ భువిలో స్త్రీ పాత్ర బహు గణనీయమైనది, ఎంతో ప్రాధాన్యత గలిగినది. ఇంటా బయటా ఆమె పనులు చక్కబెడుతున్న తీరు చూస్తే ఎవరికైనా అవగతమౌతుందీ విషయం. వనిత, మగువ, అతివ, ఆడది ---ఇత్యాది ఎన్నో పేర్లతో పిలువబడుతున్న స్త్రీ మూర్తికి తగిన గౌరవం ఎంతవరకు దక్కుతోంది? ప్రశ్నార్థకమే !

    

ప్రతీ ఇంటా.... ప్రతీ చోట.... 

 ----------------------------------

    అప్పుడు ఉదయం ఏడు గంటలు. ప్రమద నిద్ర లేచి రెండు గంటలయింది. అలవాటైన ప్రాణం, అలారం అవసరం లేకుండానే మెదడు ఠక్కున లేవగొడుతుంది మరి ! ఈ రెండు గంటల్లో తను చేసే పనులు ఒకటా రెండా, లెక్కపెట్టలేనన్ని!

    ఓ గంట వ్యవధిలో--- ఇల్లు ఊడవటాలు, వంటావార్పు చూడటాలు, మరోవైపు దంతధావనం వగైరా వగైరా---- ఊపిరి పీల్చుకోవడానికి కూడా తెరిపి లేకుండా అటు ఇటూ అష్టావధానం చేస్తూ పనులన్నీ ఒంటి చేత్తో నే ఒక కొలిక్కి తీసుకొచ్చి ' అమ్మయ్య' అంటూ నిట్టూర్పు విడిచేసరికి --- తీరిగ్గా అప్పుడు ఇంట్లో మిగతా జీవుల అలికిడి, దాంతోపాటు అలజడి ప్రారంభం! 

      ఇంకా నిద్ర మత్తు వీడని పిల్లల్ని బరబరా లాక్కొచ్చి బాత్రూం వైపు తరిమింది ప్రమద. శ్రీవారి సంగతి సరేసరి! ఆయన గారు లేచాక న్యూస్ పేపర్ అంతా కంఠతా పెట్టాక గాని, పిడుగులు పడినా సరే నిత్యకృత్యాల్లోకి దిగరు. 

       ముగ్గురు పిల్లల్ని( ఆయనతో కలిపి) సిద్ధం చేసాక, మధ్యాహ్నానికి క్యారియర్లు నలుగురికీ సర్ది, టేబుల్ మీద టిఫిన్ తో పాటు ప్లేట్లు పెట్టేసి, అప్పుడు స్నానానికి బయలు దేరింది, ప్రమద. మరుసటిరోజు వంటకు కావలసిన వన్నీ, ఇంకా కట్టుకోవలసిన చీర తో పాటు ముందు  రోజు రాత్రే సిద్ధం చేసుకోవడం ఆమె పాటించే ముందు జాగ్రత్త చర్యల్లో అతి ముఖ్యమైనవి. కాసింత ముందుచూపుతో, ఇంకా చెప్పాలంటే మునుపు ఎదుర్కొన్న చిరు చేదు అనుభవాలతో ఆమెకు అలవడిన ఓ అద్భుతమైన అలవాటు అది. దీనికి తోడు ఆమె గురుతర బాధ్యతల్లో భాగంగా అంతా ఆదమరిచి నిద్రపోయాక, మరుసటి రోజు పాఠాల 'ప్రిపరేషన్ ' కార్యక్రమం షరా మామూలే!

      మొత్తానికి ఎనిమిదిన్నరకల్లా రెడీ అయిపోయి, మొక్కుబడిగా దేవుడికో దండం పెట్టేసుకుని, నలుగురు బయటపడి, బండి మీద బయలుదేరాక ఒక క్షణం గాఢంగా ఊపిరి తీసుకుందిప్రమద. ఎలాగైతేనేం, పిల్లల్ని స్కూల్ గేట్ వద్ద, ప్రమదను ఆటోవద్ద దింపేసి, హడావుడిగా తన ఆఫీసు వేపు బండి ఉరికించాడతను. వారిద్దరూ పనిచేసే కార్యాలయం, స్కూలు చెరో దిక్కుకు ఉన్నాయి మరి ! గబగబా ఆటో లో దూరి కూర్చున్నప్రమద ఒక్కసారి వాచీ చూసుకుంది. ఐదు నిమిషాలు! బాప్ రే ! 

       స్కూల్ గేట్ వద్ద చెంగున దూకి, పరుగులాంటి నడకతో పడుతూ, లేస్తూ వెళ్లేసరికి ' జన గణ మన' చివరలో ఉంది. ' ఈ రోజుకి బ్రతికి పోయా', అనుకుంటూ వెనగ్గా వెళ్లి, కొలీగ్స్ పక్కన చేరి, గుండెల నిండా గాలి పీల్చుకుంటూ, సాయంత్రం వరకు మరో పాత్ర నిర్వహణకు సమాయత్తం అయిపోయిందా ఇంతి, కాదు కాదు బహుముఖ ప్రజ్ఞాశాలి! అలా ఎందుకంటారా? 

     ఇంటి నిర్వహణలో, ఇంటిల్లిపాదీ సంరక్షణలో, పిల్లల ఎదుగుదలలో కీలక పాత్ర పోషించే ఓ సమర్థురాలైన మంత్రిణిగా, గడప దాటి మరో పాత్రలోకి పరకాయ ప్రవేశం చేస్తూ, అబ్బురపరిచే ఉద్యోగినిగా--- ఇంటా బయటా సమస్తం చక్కబెడుతూ, ఇంతా చేస్తూ, అంతా భరిస్తూన్నా --- ప్రశాంత జీవనదిలా సాగే ప్రతి మగువా అది కాక మరేమిటి? నిజమా, కాదా !

*****************************************

మళ్ళీ కలుద్దాం 

యం. ధరిత్రీ దేవి 

*******