~ యం. ధరిత్రీ దేవి
ఆకాశానికి చిల్లు పడిందా అన్నట్లు
అరక్షణం ఆగక కురుస్తున్న వానలు... పొంగిపొర్లుతున్న వాగులు వంకలు..
వరదలు.. బీభత్సాలతో
అతలాకుతలమవుతూ జనాలు...
కూలుతున్న గుడిసెలు...
కారుతున్న మట్టి మిద్దెలు...
విరిగి పడుతున్న కొండచరియలు...
సమాధి అవుతూ సజీవ దేహాలు !!
భవంతులు సైతం జలమయం!
పంటలన్నీ నీటిపాలై
కడగండ్ల నడుమ రైతన్నలు...!
సెలఏర్లను తలపిస్తూ రహదారులు...
దిక్కుతోచని దయనీయ కథనాలు!!
ఏమిటీ వైపరీత్యాలు!!
వేసవి వీడ్కోలు పలికి...
చిరుజల్లులు కురిసిన క్షణాన..
ముత్యాల జల్లని మురిసిపోయితిమే...!
ఆనందం అంతలోనే
మటుమాయమైపోయెనా !
వరుణుడా!ఆగిపోవా!
ప్రకృతి మాతా!కరుణించి శాంతించవా !!
విపత్తు ముంచెత్తిన వేళ...
చీకట్లో చిరుదీపాల్లా...
మానవత్వం పరిమళిస్తూ...
కదిలాయి కదా ఆపన్నహస్తాలు!! 🫲
వందనాలు. వారికి...
శతకోటి వందనాలు...
*****************************
No comments:
Post a Comment