రేపటికోసం... 'చిన్నారి'కథ

🙎🙋👷😅😇🙂 

"టీచర్స్, మనకోపని పడిందమ్మా...మండల కార్యాలయం నుండి ఆర్డర్స్! పిల్లల చేత బడి దగ్గర,  ఊరిలో అనువైన చోట్ల మొక్కలు నాటించాలట ! అందుకోసం రకరకాల మొక్కల్ని సప్లై చేస్తామని చెప్పారు. రేపు వాటిని తీసుకొస్తాను. ఈ విషయం పిల్లలకు తెలియజేసి, రేపు ఉదయానికంతా వాళ్లతో పాటు మీరూ  సిద్ధంగా ఉండండి. మీకు మన రమణ సార్  హెల్ప్ చేస్తారు... "

స్టాఫ్ రూమ్ కు  టీచర్లందరినీ  పిలిపించి, చేయవలసిన కార్యక్రమము గురించి వివరాలు తెలియజేశారు హెడ్మాస్టర్ మూర్తిగారు. రమణ ఆ ఊరి వాడే. డిగ్రీ దాకా చదివాడు. ఖాళీగా ఉండడం ఎందుకని స్కూలుకు వచ్చి  పాఠాలు  చెబుతుంటాడు. సాధన మిగతా టీచర్లతో కలిసి రమణతో కాసేపు మాట్లాడింది. ఊరిలో ఎక్కడెక్కడ మొక్కలు నాటాలో అనువైనచోట్లు  చూసే పని అతనికి అప్పగించి క్లాసులకు బయలుదేరారు.

                      **             **            **

   మరుసటి రోజు మొక్కలన్నీ వచ్చాయి. ముందే విషయం తెలిసిన పిల్లలు రెడీగా ఉన్నారు. మధ్యాహ్నం లంచ్ బెల్లయింది. పిల్లలంతా  భోజనాలు కానిచ్చి బడికి ఓ పక్కన కూర్చుని, పళ్ళు అమ్ముకునే కిట్టయ్య తాత దగ్గర చేరారు. అతను రకరకాల పండ్లు తెచ్చి ప్రతిరోజూ  అమ్ముతుంటాడు. వరుసగా పేర్చబడ్డ నర్సరీ మొక్కల్ని చూసి, 

" ఎందుకర్రా  ఇవన్నీ..? "

 అని అడిగాడు పిల్లల్ని.

" మేం నాటాలి తాతా... ఇవన్నీ రకరకాల మొక్కలు. చింత, వేప, నిమ్మ, సుంకేసుల, మందారం, జామ.. చాలా చాలా ఉన్నాయి తెలుసా...!"

 అన్నారు పిల్లలు.

" ఓశోశ్ ! ఇవన్నీ మీరు నాటితే... అవి ఎప్పుడు కాయలు కాయాలేంటి?  మీరు తింటారా పెడతారా? "

కిట్టయ్య పక్కపకా నవ్వి, అదో అనవసరశ్రమ అన్నట్టు తీసి పారేశాడు. కాస్త దూరంగా ఉన్న సాధన చెవిని ఆ సంభాషణ అంతా పడనే పడింది. కాసేపటి క్రితం కూరగాయలమ్ముకునే సూరమ్మ కూడా ఇదే మాట అంటూ వెళ్ళింది. విసుగొచ్చింది సాధనకు.. ఉండబట్టలేక మెల్లిగా అతని దగ్గరకు వచ్చి, 

" నువ్వు రోజూ  పండ్లు తెస్తున్నావు కదన్నా... అవి ఎక్కడ నుంచి వస్తున్నాయంటావ్? "

 అవాక్కయిన అతను, 

"... మార్కెట్లో కొనుక్కొచ్చి అమ్ముతానుగదమ్మ... !"

" కదా ! ఎవరో ఎప్పుడో నాటిన చెట్లకు కాసిన  కాయలు నీకు ఉపయోగపడుతున్నాయి. అప్పుడు వాళ్లు నాటినవి ఇప్పుడు నీకూ, నీలాంటి వాళ్లకు ఉపయోగపడుతున్నట్టే.. ఈరోజు ఈ పిల్లలు నాటేవి రేపు వేరే ఎందరికో ఉపయోగపడొచ్చు కదా...!"

" అవునమ్మోయ్... !", 

నాలిక్కరుచుకున్నాడు కిట్టయ్య. పిల్లలంతా నవ్వేశారు. ఓ అరగంట తర్వాత... మొక్కలు తీసుకుని,  రమణ సార్ తెచ్చిన చిన్న చిన్న పనిముట్లు పట్టుకొని టీచర్లతో కలిసి ఊర్లోకి బయలుదేరారు. రమణ ఎక్కడెక్కడ నాటాలో చెప్పి, అక్కడ పాదులు తవ్వించడం మొదలెట్టాడు. రచ్చబండ దగ్గర ఊర్లోని పెద్దలు కొందరు కూర్చుని,బాతాఖానీ  కొడుతున్నారు. పక్కనే పెద్ద వేప చెట్టు... దాని చుట్టూ పెద్ద అరుగు.... దానిమీద గుంపులు గుంపులుగా మరికొందరు కూర్చుని లోకాభిరామాయణం మొదలుకొని రాజకీయాల వరకు తీవ్రంగా చర్చించుకుంటున్నారు... మరోవైపు వీధిలో, టీనేజ్ నుండి పాతికేళ్ల వయసున్న వాళ్ళు ఏడెనిమిది మంది క్రికెట్ ఆడుతున్నారు. పిల్లలంతా ఒక్కసారిగా బిలలమంటూ సైన్యంలా వచ్చేసరికి అందరి దృష్టి వాళ్లపైనా, వెనకే వస్తున్న టీచర్లపైనా పడింది.

" ఏంటిరో.. ఏం చేస్తున్నారిక్కడ?... దేనికలా తవ్వుతున్నారు? "

ఒకాయన తలతిప్పి అడిగాడు పిల్లల్ని. రమణ వాళ్ల దగ్గరికి వెళ్లి విషయం చెప్పాడు.

" సరి సరి ! బాగుంది వరస! వీళ్లు నాటడం... అవి పెరిగి పెద్దవై చింతకాయలు, నిమ్మకాయలు, కాయడం!"

 అందరూ నసిగారు. క్రికెట్ ఆడుతున్న వాళ్లంతా గొల్లున నవ్వేశారు ఒక్కసారిగా. పిల్లల మొహాల్లో అసంతృప్తి చోటు చేసుకుంది. టీచర్లు అసహనంగా ఇంకా వాళ్ల ధోరణికి అవమానంగా ఫీలయ్యారు. రమణ వాళ్లకేదో సర్ది చెప్పబోయాడు. సాధనకు కోపం ముంచుకొచ్చింది. కిట్టయ్య, సూరమ్మ నిరక్షరాస్యులు.. వయసు పైబడ్డవారు... ఊర్లో పెద్దలూ వాళ్ల లాగే మాట్లాడడం ఆమెకు బాధ అనిపించింది. ఇక ఆగలేక ముందుకు కదిలింది.

" చూడండన్నా... ఈ వేప చెట్టు ఎవరు నాటారో ఎప్పుడు నాటారో మీకు తెలుసా? "

"................"

"... తెలీదు. కానీ ఈరోజు మీ అందరికీ నీడనిస్తోంది. చల్లటి, ఆరోగ్యకరమైన గాలి నిస్తోంది.ఆ నాటినవాళ్లు ఎవరూ  ఇప్పుడు లేరే ! మనం చేసే ప్రతి మంచి పని మనకే  ఉపయోగపడాలని ఉందా? ! చెప్పండి.."

అంతా మొహమొహాలు చూసుకున్నారు. ఒకాయన ముందుకొచ్చి, 

" ఇదివరకూ  కొందరు ఇలా వచ్చి నాటి పోయారమ్మా. కానీ మూడు రోజుల తర్వాత చూస్తే ఎండిపోయాయి. లాభమేముందీ  అని !"

అన్నాడు. 

" వాళ్లంతా బయట నుంచి వచ్చిన వాళ్ళు.. వీటికి చుట్టూ కంచెలు  వేయిస్తాం. ఒక్కో విద్యార్థికీ మూడు నాలుగు మొక్కలు అప్పజెబుతాం. వాళ్లు రోజూ  నీళ్లు పోస్తారు. వాటి సంరక్షణ బాధ్యత ఇక వాళ్లదే... "

".............."

"... నాటినవన్నీ బ్రతకాలని లేదు కదా... కొన్ని నిలిచినా  మేలే కదన్నా... ప్రభుత్వం ఓ పని చేపట్టి మాకు అప్పగించింది. పెద్దలు మీరు మాతో సహకరించాలి. పిల్లల్ని ఇలా నిరుత్సాహపరిస్తే ఎలా"? సరేనమ్మా అంటూ పక్కకు తప్పుకున్నారు అంతా.వాళ్లలో మార్పు ఆశించలేదు సాధన. మౌనంగా ఉండి పోవటం మంచిది కాదనిపించి నోరు తెరిచింది, అంతే! కానీ పర్వాలేదు. వాళ్లు వాదనకు దిగలేదు.. అది చాలు అనుకుందామె. ఓ పక్క నిలబడి చోద్యం చూస్తున్న క్రికెట్ బ్యాచ్ వాళ్ళని చూస్తూ, 

" బాబూ,  మీరు ఈ తరం వాళ్లు.. పిల్లలకు చేయూత నివ్వాలి  కదా!హేళన చేయొచ్చా !"

అన్నది. వాళ్లు ఏమనుకున్నారో ఏమో... బ్యాట్స్ పక్కన పెట్టేసి, పిల్లల వైపు నడిచారు. సాధన మాటతీరుకు అచ్చెరువొందాడు రమణ. టీచర్లు ఆమెవైపు అభినందనగా చూశారు. పిల్లలు హుషారుగా పనుల్లో నిమగ్నమయ్యారు.సాధన చిరునవ్వుతో వెళ్లి తనూ వాళ్ళతో చేయి కలిపింది. 

🙂😇👧🙋😇🙂👧🙋🙆😇🙂👧🙎🙂👷👧🙂🙋