ఇంతకీ, వెళ్లాలా, వద్దా?

    సమయం ఉదయం ఎనిమిది దాటింది. వంటగదిలో జానకి కాఫీ, టిఫిన్ల తయారీలో బిజీగా ఉంది. ఇంతలో బయట ఎవరో వచ్చిన అలికిడై అలా తొంగి చూసింది.  భర్త దశరథ్  వచ్చిన వాళ్లను ఆహ్వానిస్తూన్నాడు. అంజలి, ఆనందరావు. కూతురి పెళ్ళిశుభలేఖ ఇవ్వడానికొచ్చారు. జానకిహాల్లోకెళ్లి నవ్వుతూ పలకరించి కాఫీ లందించింది . కాసేపు ఉండి వాళ్ళు వెళ్ళిపోయారు

  జానకి ఆలోచనలో పడిపోయింది. ఈ వారంలో ఇది మూడో ఆహ్వానం. ఓవైపు కరోనా సెకండ్ వేవ్ భయంకరంగా విజృంభిస్తోందని న్యూస్ పేపర్లు, టీవీలు ఒకటే ఊదరగొడుతున్నాయ్. ఫంక్షన్ లు వద్దు మొర్రో అంటున్నాయి. కానీ ఇటు  చూస్తే ఇలా వరుసగా ఆహ్వానాలు!

   ఎలా?  వెళ్లాలా, వద్దా? 

 ఇది ఒక్క జానకి కుటుంబం సమస్యే కాదు, ప్రస్తుతం ప్రతి ఇంటిని పట్టి వేధిస్తున్న తీవ్ర సమస్య. బయట అడుగు పెడితే చాలు-- మూతికి మాస్క్, శానిటైజర్ కంపల్సరీ. భౌతిక దూరం సరే సరి! మొదటి రెండూ మన చేతిలో పనే కాబట్టి అమలు పరుస్తాము. మరి  మూడో దాని సంగతి ఏంటి? ఓ ఫంక్షన్ కి వెళ్ళాక భౌతిక దూరం పాటించడం సాధ్యపడే పనేనా? అలాగని అన్నీ మానుకోలేరు కదా! మానుకుని ఎన్నాళ్ళని ఉండగలరు? దగ్గరి  వాళ్ళ నైనా పిలుచుకోకుండా ఫంక్షన్ చేయలేరు కదా. పిలిచాక వెళ్లకుండా కూడా ఉండడం అసలే సాధ్యంకాదు. కోవిడ్ రీత్యా అర్థం చేసుకోగలిగితే పరవాలేదు, కానీ అలా ఎందరికి అవగాహన ఉంటుంది? ఒక్కోసారి ఆరోగ్యం సరిగా ఉండదు. అయినా, వెళ్లకపోతే ఏమనుకుంటారో అనుకుని కొందరు వెళుతూ ఉంటారు. 

"వాళ్లేమనుకుంటారో అని మాత్రమే ఆలోచించకునీ ఆరోగ్యం ఏమవుతుందో అని కూడా ఆలోచించు" అంటున్నారు కొందరు. 

"హు !ఎప్పుడూ నెగెటివ్ గానే ఆలోచిస్తే ఎలా? అని మరికొందరు !"

" ఆత్మస్థైర్యం, సానుకూలదృక్పథం ముఖ్యం "అనే స్ఫూర్తి ప్రదాతలు మరోపక్క !

మరెలా? 

  కొద్ది రోజుల క్రితం ఫంక్షన్లకు యాభై మందికి మాత్రమే అనుమతి అని హుకుం జారీ చేసింది ప్రభుత్వం. అది ఆచరణలోఅమలవుతుందా? మరోవైపు వ్యాక్సిన్ల హడావుడి !  ఒకటి కాదు రెండు డోసులు తీసుకోవాలట ! అలా తీసుకుంటే కరోనా రాదా అంటే గ్యారంటీ అయితే లేదట ! కాకపోతే మరణం సంభవించదు అంటూ చివర్లో ట్విస్ట్ ! 

తల పట్టుకుంది జానకి. ఒకటి కాదు రెండు కాదు, ఒక దాని వెంట మరోటి! ఒకటే ఫంక్షన్లు !

" ఇంతకీ, వెళ్లాలా, వద్దా? "

మళ్ళీ ఆలోచనలో పడిపోయింది. 

  అసలీ విపత్కర పరిస్థితి ఏమిటిరా బాబూ ! బయట అడుగు పెట్టకుండా ఇంటికే ఎంతకాలమని పరిమితమవుతాము ! ఏనాడైనా కలలోనైనా, కథల్లో నైనా ఊహించామా ఈ విచిత్రమైన దౌర్భాగ్యస్థితి! అసలు ఎప్పటికైనా దీన్నుండి బయటపడి మళ్లీ మామూలు పరిస్థితి అన్నది వస్తుందా? స్వేచ్ఛగా అందరిలో సందడిగా తిరగ్గలమా? ఆ సమయంలో చిన్నప్పుడు స్కూల్లో చదువుకున్న రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ పద్యమొకటి తలపుకొచ్చింది ఆమెకి. 

" where the mind is without fear " 

 అందులోని కొన్ని లైన్లు తెలుగులో --

" ఎక్కడ మనసు నిర్భయంగా ఉంటుందో

 ఎక్కడ మనుషులు తలలెత్తి తిరుగుతారో 

 ఎక్కడ జ్ఞానం విరివిగా వెలుస్తుందో 

 ఎక్కడ మనస్సు నిరంతరం వికసించే భావాలలోకీ, 

 కార్యాలలోకీ నీచే  నడపబడుతుందో 

 ఆ స్వేచ్ఛా స్వర్గానికి నా తండ్రీ ఈ దేశాన్ని నడిపించు"

--- ఎన్నో ఏళ్ళ క్రితం ఆ మహానుభావుడు, ' గీతాంజలి' సృష్టికర్త వ్రాసినదైనా అందులోని ఈ కొన్ని లైన్లు ప్రస్తుతం మనం  ఎదుర్కొంటున్న క్లిష్ట పరిస్థితికి అన్వయించుకోవచ్చు నేమో అనిపించిందామెకి.

  నిజంగా మునుపటిలా అలా స్వేచ్ఛగా బయట విహరించే రోజులు మళ్లీ వస్తాయా? అందులో ఉన్నట్లు ప్రస్తుతం --

జ్ఞానం కావాలని కోరడం లేదు, మనసు వికసించే భావాలతో నిండి ఉండాలనీ  కోరుకోవడం లేదు, కేవలం స్వేచ్ఛగా భయం అనేది లేకుండా మునుపటిలా తిరగాలని, ఆ స్వేచ్ఛా స్వర్గం రావాలని మాత్రమే భగవంతుణ్ణి కోరుకుంటున్నాం. నేటి ఈ విపత్కర పరిస్థితిలో ప్రపంచంలో అందరి కోరికా ఇదే. ఇదేమీ గొంతెమ్మ కోరిక కాదే, అత్యాశ, దురాశ అంతకన్నా కానేకాదు. అయినా అది సంభవమా అన్నదే ప్రస్తుతం వేధిస్తున్న సమస్య ! 

  తల బరువెక్కిపోయి ఓవిధమైన నైరాశ్యంతో మెల్లిగా కళ్ళు తెరిచింది జానకి. ఎదురుగా టీపాయ్ మీద అంజలీ వాళ్ళిచ్చి వెళ్లిన శుభలేఖ. దానిమీద విఘ్నేశ్వరుడు ! 

" మరీ అతిగా ఆలోచించకు, మరేమీ కాదులే, అంతా సర్దుకుంటుంది... " అంటునట్టు తోచి ఒకింత ఉపశమనం పొందినట్లై, గట్టిగా ఊపిరి పీల్చుకుని, ఒక్కసారి తల విదిల్చి, ఠక్కున లేచి నిలబడింది, అంతేలే, అంతకన్నా చేసేదేముంది అనుకుంటూ. 

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

                      * భువి భావనలు *

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺