నాణెం.... అటూ... ఇటూ

    కొడుకు తెచ్చిన నోట్ల కట్టలు అతి జాగ్రత్తగా లెక్క పెట్టింది పార్వతమ్మ. వెంటనే  " ఇదేమిట్రా, ఐదొందలుతగ్గాయేమిటి?  " నిశితంగా అతన్నే చూస్తూ అడిగింది. 

   " తనకేదో అవసరమంటూ తీసుకుందమ్మా సుగుణ... " నాన్చుతూ చెప్పాడు ఆనంద్. 

  " బాగుంది వరుస ! స్కూలు దగ్గరేగా నడిచి వెడుతుంది, భోజనం పట్టుకెళ్తుంది, సినిమాలు, షికార్లు నీవు తిప్పుతూనే ఉంటావాయే ! ఇంకా ఆవిడ గారికి అవసరాలంటూ ఏముంటాయి? ' దీర్ఘం తీస్తూ నిలదీసింది. 

  " అదేంటమ్మా, పది మందిలో కెళ్ళి ఉద్యోగం చేస్తున్నప్పుడు నలుగురిలో బాగుండాలంటే ఏవో చిన్న చిన్న సరదాలు, అవసరాలు ఉండవా?.... "

 మధ్యలోనే అడ్డుకోబోయిన ఆవిడకి గేటు తీసుకుని వస్తూ కనిపించింది సుగుణ. రుసరుసలాడుతూ సణుగుడు ఆపి లోనికెళ్ళిపోయింది పార్వతమ్మ. చెట్టంత ఎదిగినా ఇంకా తన అదుపాజ్ఞలలో ఉంటూ తనదే కాకుండా భార్య జీతం కూడా తెచ్చి తల్లి చేతిలో పోసే కొడుకును చూసుకుని మురిసిపోతూ ఉంటుందావిడ !

   అక్కడే కూర్చుని చదువుకుంటున్న ఆమె చిన్న కొడుకు ప్రశాంత్, చిన్న కూతురు ప్రసూన తల్లి మాటలు వింటూ ఒకరి మొహాలు ఒకరు చూసుకున్నారు ! వాళ్ళిద్దరూ ఏడు, ఎనిమిది తరగతులు చదువుతున్నారు. 

                          *********

    దసరా పండక్కి వచ్చిన పెద్ద కూతురు సునంద ను కాలు కింద పెట్ట నీయకుండా అపురూపంగా చూసుకుంటోంది పార్వతమ్మ. సునందకు పెళ్లి చేసి రెండేళ్లు అవుతోంది. ఇంకా పిల్లలు లేరు. డిగ్రీ దాకా చదివి ఏదో ప్రైవేటు కంపెనీలో టైపిస్ట్ గా చేస్తోంది. 

    ఆ రోజు సాయంత్రం ఆనంద్ సుగుణలు ఏవో సరుకులు కొనడానికి బజారెళ్ళారు. ప్రసూన, ప్రశాంత్ లు కూర్చుని హోం వర్క్ చేసుకుంటున్నారు. సునంద అక్కడే సోఫాలో కూర్చుని వీక్లీ తిరిగేస్తోంది. 

    ముంగిట్లో చెట్టుకు కాసిన మల్లె మొగ్గలు కోసుకొచ్చి చక్కగా మాలకట్టి మురిపెంగా కూతురు జడలో తురిమింది పార్వతమ్మ. వెంటనే లోనికెళ్లి చిక్కటి కాఫీ కలుపుకొచ్చి వేడివేడిగా కూతురికి అందించి, మెల్లిగా మొదలెట్టింది. 

   " ఏమే, సునందా, నీ జీతం గురించి మీ అత్తగారు ఏమైనా అడుగుతుందా? " 

    " అబ్బే, ఆవిడకి అలాంటి ఆశలు ఏమి ఉన్నట్టు లేదమ్మా, పైగా ప్రతి పండక్కీ ఆవిడే నాకు చీర కొనిస్తుంది తెలుసా!... ఈసారి కూడా కొనుక్కో మంటూ రెండు వేలు చేతిలో పెట్టి పంపించింది... " తల్లికి భరోసా ఇచ్చింది సునంద. 

   " అలా అయితే మంచిదే మరి! మీ ఆయన్ని మాత్రం ఎప్పుడూ చేయి జారి పోనీకు. ఎప్పుడూ కొంగున ముడి వేసుకుని ఉండాలి సుమా ! "

    కొడుకు నా మాట జవదాటకూడదు, అల్లుడు మాత్రం నా కూతురి అదుపాజ్ఞల్లో ఉండాలి అనే బాపతు ఆవిడ! 

  ".... నేనూ మరో రెండు వేలు ఇస్తాను, రేపెళ్లి నాలుగు వేలు పెట్టి నీకు నచ్చిన పట్టు చీర ఏదైనా కొనుక్కో... " లోలోపల మురిసిపోతూ దగ్గరగా వచ్చి తగ్గు స్వరంతో అందావిడ. 

     అక్కడే ఉన్న ప్రసూన, ప్రశాంత్ ల చెవుల్లో వీళ్ల సంభాషణ ఎంత వద్దనుకున్నా దూరిపోతోంది. తల్లి ధోరణికి ఆ ఇద్దరూ విస్తుపోయి తెల్లమొహాలేశారు. 

  పాపం! వదిన! అయిదు వందలు, అదీ తన జీతం డబ్బుల్లో నుండి తీసుకుంటేనే రాద్ధాంతం చేసిన అమ్మ ఇప్పుడు అక్కకు ధారాళంగా రెండు వేలిస్తానంటోంది ! 

   వదిన తెల్లవారుజామునే లేస్తుంది. ఇంటిపని, వంట పని అంతా దాదాపు తనే పూర్తిచేసి, డ్యూటీ కెళ్ళిపోతుంది. అలసి సొలసి సాయంత్రానికి ఇంటికి వస్తే ఏనాడైనా ఇలా కాఫీ తన చేతికందించిందా? ఎప్పుడైనా ఆప్యాయంగా రెండు మాటలు మాట్లాడిందా? అక్కకు మాత్రం రాచమర్యాదలు చేస్తోంది!

   కూతురికో ధర్మం, కోడలికో ధర్మమా! ఎందుకో ఏమో గాని ఆ లేత మనసులు రెండూ ఒకింత ఆలోచనలోపడి అయోమయంలో కాసేపు కొట్టుమిట్టాడాయి. 

     నాణెం ఒకటే అయినా దానికి ఒక వైపు బొమ్మ, మరోవైపు బొరుసు ఉన్నట్లుగానే ఒక స్త్రీలో అమ్మ, అత్త అనే రెండు పరస్పర విరుద్ధ భావాలు కలిగిన మనసులు ఒదిగి ఉంటాయన్న లోకం పోకడ ఆ పసి హృదయాలకు తెలియాలంటే వాళ్లకు ఈ వయసు చాలదు. ఇంకొంతకాలం ఆగాలి మరి !

🌺🌹🌷🌷🌺🌹🌷🌺🌹🌷🌺🌹🌺🌹🌷🌷

( ఆంధ్రభూమి వారపత్రికలో ప్రచురితం )