🌺
ప్రతీ జీవితం ఓ ప్రయాణమే అన్నా కదా ! ఈ జీవితంలో ఎన్నో మలుపులు, ఆ మలుపుల్లో ఎన్నో జ్ఞాపకాలు ! అవి.. తీపివీ, కావచ్చు, చేదువీ కావచ్చు!
ఏవైనా మర్చిపోలేనివే అయి ఉంటాయి. కాకపోతే... తీపి జ్ఞాపకాలయితే మనసుకు సంతోషాన్ని, ఆహ్లాదాన్ని కలిగిస్తే... చేదు జ్ఞాపకాలు తలపుకొచ్చినప్పుడల్లా ముల్లులా హృదయాన్ని గుచ్చుతూనే ఉంటాయి. ఏది ఏమైనా, అన్నీ జ్ఞాపకాలే ! కానీ వీటన్నిటికీ అతీతంగా ఉండేవి, బాధకు దూరంగా ఉండేవీ చిన్ననాటి స్మృతులు ! తెలిసీ తెలియని వయసు.. ఇంకా ఊహ రాని లేత మనసుల్లో దాగినవీ అలాంటివి కొన్ని ఉంటాయి ప్రతివారి జ్ఞాపకాల పొరల్లో... అవి తీయనివా, చేదువా అని చెప్పలేము. లీలగా గుర్తుండిపోయిన చెరగని గురుతులు మాత్రమే ! అందులోనుంచి ఒకటి....
🙂 బాగా చిన్న వయసు. ఐదు లేక ఆరు సంవత్సరాల వయసు ఉంటుందేమో నాకు. సాయంత్రం మా ఇరుగుపొరుగు అమ్మలక్కల తో కలిసి బయటకు వెళుతూ నన్ను కూడా తీసుకెళ్ళింది మా అమ్మ. వాళ్ళ మాటల్లో నాకు తెలిసింది ఏంటంటే మేమంతా ఏదో బజార్ కి వెళ్తున్నామని ! దారిలో అడిగా మా అమ్మని,
" అమ్మా, మనం ఎక్కడికెళ్తున్నాం..? " అని.
" మాయాబజార్ కు.. " అన్నది మా అమ్మ.
అంటే అదేదో' బజార్ 'అనీ, అక్కడికి మేమంతా ఏదో కొనడానికి వెళ్తున్నామనీ అనుకొన్నా నేను వెంటనే. తీరా వెళ్ళింది మా ఊర్లో దూరంగా ఉన్న ఓ టెంట్ సినిమాకు! ఆ సినిమా పేరు ' మాయాబజార్ '.
ఆ రోజు అమ్మ తో కలిసి మట్టి రోడ్డెంట నడుచుకుంటూ వెళ్ళడం వరకు మాత్రమే గుర్తుంది నాకు... అదీ లీలగా.. ఉండీ లేనట్టుగా... ఆ సినిమా చూడ్డం గానీ, అందులో దృశ్యాలు గానీ ఎంత మాత్రమూ గుర్తు లేవు. లోపలికి వెళ్లగానే పడుకుని హాయిగా నిద్ర పోయానట !🙂
అదే సినిమా మరి కొన్ని సంవత్సరాల తర్వాత చూడడం జరిగింది. అప్పుడు కూడా ఆసాంతం గుర్తులేదు గానీ, కొన్ని దృశ్యాలు మాత్రం మైండ్ లో నిలిచిపోయాయి. అవి---
👌 రేలంగి ( ఉత్తర కుమారుడు) సావిత్రి ( శశిరేఖ) డాన్స్ చేస్తూ పాడే పాట.
"సుందరి నీవంటి దివ్య స్వరూపము
ఎందెందు వెదకిన లేదు కదా"
👌 ఘటోత్కచుడు విందారగిస్తూ పాడే పాట..
" వివాహ భోజనంబు వియ్యాలవారి విందు"
--- ఆ వేషధారి ఎస్. వి. ఆర్ అని అప్పుడు నాకు అస్సలు తెలియదు.
👌 ఇంకా.. మాయా మంత్రాలతో కూడిన కొన్ని దృశ్యాలు.. అవి చూస్తూ జనాలంతా పొట్టచెక్కలయ్యేలా పడీ పడీ నవ్వడం చాలా బాగా గుర్తు. అంతే! అంతకు మించి పెద్దగా ఏదీ మనసుకు పట్టలేదు.
మళ్లీ డిగ్రీ చేసే రోజుల్లో అనుకుంటా.. ఈ సినిమా మొదటి నుండీ చివరి దాకా ఆస్వాదిస్తూ చూడడం జరిగింది ఓ థియేటర్లో. అద్భుతం !అనిపించింది. అప్పుడే అర్థమైంది నాకు అదో దృశ్య కావ్యమనీ, కళాఖండమనీ !ఆ పదాలు మాయాబజార్ అనే ఈ సినిమాకు నూటికి నూరు పాళ్ళు సరిపోతాయని ! ఇంతకీ,సిన్మా చూసే ముందు---
* సావిత్రి శశిరేఖగా ఏం బాగుటుందబ్బా అనుకున్నా.. ఎందుకంటే, సావిత్రి అంటే సాత్వికమైన, ఇంకా విషాద భరిత పాత్రలకు అయితేనే బాగుంటుందన్న ఆలోచన, స్థిరాభిప్రాయం అప్పట్లో నాకు ఉండేది. కానీ చూశాక తెలిసింది-- సావిత్రి తప్ప మరెవరూ ఆ పాత్రకు సరిపోరని! ముఖ్యంగా--
" అహ, నా పెళ్ళంట" పాటలో ఆమె హావభావాలు, నృత్యం, మాయా శశిరేఖగా ' బాడీ లాంగ్వేజ్' మార్చడం! ఓహ్ ! అద్భుతం! అందుకే ఊరికే అంటారా 'మహానటి' అని ! అనుకున్నా.
* ఇక కృష్ణుడిగా ఎన్టీఆర్ నెంబర్ వన్! కాదనగలమా!
* మిగతా ప్రధాన పాత్రలు పోషించిన ఏఎన్ఆర్, ఎస్వీఆర్, గుమ్మడి, ముక్కామల, ఛాయాదేవి, సూర్యకాంతం మొదలైన హేమాహేమీల నటనా వైదుష్యం చిరస్థాయిగా నిలిచిపోయేదిగా ఉంద నిపించింది. అందుకేనేమో ప్రతీ నోటా మాయాబజార్ చిత్రం ఈ నాటికీ కీర్తించబడుతూ ఉంది.
ఇప్పుడైతే గ్రాఫిక్స్ అంటూ వచ్చాయి గానీ ఏ టెక్నాలజీ లేని ఆ కాలంలోనే అంతటి మాయలూ మహత్తులూ అద్భుతంగా, అత్యంత సహజంగా చిత్రీకరించారు అంటే వారి నైపుణ్యం అమోఘం! వర్ణనాతీతం! అందలి నటీనటులు, దర్శక నిర్మాతలు, సాంకేతిక నిపుణులు ఎవ్వరూ ఈనాడు లేకపోవచ్చుగానీ ప్రేక్షకుల గుండెల్లో ఎప్పుడూ వారు చిరంజీవులే, చిరస్మరణీయులే 🙏
చాలాా సంవత్సరాలు గడిచాక ఇదే సినిమాకు రంగులద్ది విడుదల చేశారు. అది టీవీలో వీక్షించడం మరో సరికొత్త అనుభవం 🙂
ఇప్పటికీ టీవీలో ఈ సినిమా చూసినప్పుడంతా -- పసితనంలో ఏవో కొనడానికి మాయాబజార్ కు పోతున్నాం అనుకున్న ఆ అమాయకత్వపు జ్ఞాపకం నా మదిలో మెదిలి నాలో నేనే నవ్వుకుంటుంటాను. 🙂🙂
*****************
No comments:
Post a Comment