ఆరోజు ఈశ్వరరావు గారింట్లో ఒకటే హడావిడిగా ఉంది. తెల్లవారితే సత్య నారాయణ వ్రతం. వ్రతం అంటే మాటలా మరి ! ఇంటిల్లిపాదీ చేతులు కలిపితే గానీ పనులన్నీ ఒక కొలిక్కి రావు. అందునా బంధుమిత్రులంతా వస్తున్నారాయె ! ఇక ఈశ్వరరావు సంగతి అయితే చెప్పక్కర్లేదు. యజమానిగా అన్ని బాధ్యతలూ మోయాల్సి రావడంతో తెగ హైరానా పడిపోతున్నాడు.
ఇలా ఊపిరాడని పనులతో తలమునకలవుతున్నా అతనికి మరుసటి రోజే ఇన్స్పెక్షన్ అన్న సంగతి అనుక్షణం గుండెల్లో ఓమూల గుచ్చుకుంటూ నే ఉంది. కారణం, అతను చేయవలసిన పనులు బోలెడు పెండింగ్ లో ఉన్నాయి. అర్ధ సంవత్సర పరీక్షల పేపర్ లు కాదు కదా కనీసం యూనిట్ పరీక్షల పేపర్లు కూడా దిద్దిన పాపాన పోలేదు. ఇంకా పూర్తి చేయాల్సిన రికార్డ్ పనులు కూడా అలాగే ఉన్నాయి.
ఆ సమయంలో యధాలాపంగా అతనికి ఆనందరావు గుర్తొచ్చాడు. ఈశ్వర్ రావు, ఆనందరావు ఒకే పాఠశాలలో గత కొద్ది సంవత్సరాలుగా పని చేస్తున్నారు. ఇద్దరూ ఒకే స్థాయి ఉద్యోగులూ పైగా సమవయస్కులు. కానీ ఇద్దరి మనస్తత్వాలు మాత్రం తూర్పు పడమర గా ఉంటాయి. ఈశ్వరరావు ఆస్తికుడు. ఎప్పుడూ పూజలు, పునస్కారాలు, వ్రతాలు-- ఇత్యాది తతంగాలతో మునిగితేలుతూ ఉంటాడు. ఆనందరావును పరమ నాస్తికుడని అనలేము గానీ అతని ఆచారవ్యవహారాల్లో ఆ పోకడలు కనిపించవు. కానీ, అన్ని విషయాల్లోనూ ఖచ్చితంగా ఉంటూ, ఎప్పుటి పనులప్పుడు పూర్తి చేస్తూ, ' work is worship ' అన్నదానికి నిదర్శనంగా ఉంటుంటాడు. ఈశ్వరరావు తద్భిన్నంగా ఉంటాడు. అతని పనులెప్పుడూ సకాలంలో పూర్తి కావు. అందుకే అతనంటే అందరికీ నిరసన.
ఈశ్వరరావుకర్థం కానిదొకటే. తనెప్పుడూ దేవుణ్ణి కొలుస్తూ, స్తుతిస్తూ ఉంటాడు. అయినా దేవుడు తనపై కరుణ చూపిస్తున్నట్లుగా కనిపించదు. కానీ ఎన్నడూ దేవుడికి చేతులు జోడించి దండం పెట్టని ఆనందరావే ఎప్పుడూ తన కంటే ఓ మెట్టు పైన ఎలా ఉంటున్నాడో బుర్ర బద్దలు కొట్టుకున్నా అతనికి అవగతం కాదు. పైగా ఇటీవలే అతనికి రెండు ఇంక్రిమెంట్ లు కూడా వచ్చాయి. అవి ఆనందరావు కష్టపడి ప్రైవేటుగా చదివి పొందిన MA; MEd డిగ్రీల తాలూకు ఇంక్రిమెంట్ లని ఈశ్వరరావు కు తెలుసు. అయినా అతని అంతరంగం ఒప్పుకోదు. ఇదంతా చూస్తోంటే అతనిపై ఈశ్వరరావుకు క్రమక్రమంగా ఏమూలో ఓ విధమైన ఈర్ష్య మెల్లగా చోటుచేసుకోవడం ఆరంభమైంది.
కొద్ది రోజుల క్రితం మధ్యాహ్నం బడి వదిలే ముందు ఆనందరావు పర్మిషన్ తీసుకుని ముందుగానే బయలుదేరాడు. ఇది గమనించిన ఈశ్వరరావు కారణం అడిగాడు.
" ఏమీ లేదు ఈశ్వర్, మా పాపకు వారంరోజులుగా జ్వరం పట్టిపీడిస్తోంది. ఎన్ని మందులు వాడినా తగ్గడం లేదు. విషజ్వరమేమోనని అనుమానంతో ఈ ఉదయం స్పెషలిస్ట్ కు చూపిస్తే వెంటనే హాస్పిటల్ లో చేర్పించమన్నాడు. అందుకే వెళ్తున్నా.. "
అంటూ హడావుడిగా వెళ్ళిపోయాడు.
" అదీ సంగతి ! ఇంతకాలానికి దేవుడి దృష్టి వీడిపై పడిందన్నమాట ! ఏ పూజలూ చేయకుండా దైవాన్ని అలక్ష్యం చేస్తే ఆ పాపం ఊరికే పోతుందా.. ఇప్పుడు తెలిసొస్తుంది ఘనుడికి... " అనుకుంటూ అతని పరిస్థితికి సానుభూతి చూపకపోగా లోలోన సంబరపడ్డాడు ఈశ్వర్ రావు.
ఆనందరావు మరుసటి రోజు సెలవు పెట్టాడు. ఆ తర్వాత మరికొన్ని రోజులు పొడిగించాడు. పాప పరిస్థితి ఎలా ఉందో అని స్కూల్లో అందరూ ఆందోళన పడసాగారు.
ఈలోగా ఇన్స్పెక్షన్ తేదీ ఖరారు చేయడం జరిగింది. ప్రతిసారి కంటే ముందుగానే ఇన్స్పెక్షన్ రావటం, అదీ వ్రతం అనుకున్న మరునాడే కావడం-- ఈశ్వర్ నెత్తిన పిడుగు పడినట్లయింది. పోనీ వ్రతం పైనెలకు వాయిదా వేసుకుందామా అనుకున్నాడో క్షణం.
" అమ్మో! ఇంకేమైనా ఉందా! బడి పనైనా ఎగ్గొట్టొచ్చేమో గానీ దైవ కార్యాన్ని వాయిదా వేస్తే ఇంకేమైనా ఉందా! "
ఈ ఆలోచనతో ఇంక అన్నీ పక్కన పెట్టేసి వ్రతం ఏర్పాట్లలో మునిగిపోయాడు ఈశ్వరరావు.
ఇన్స్పెక్షన్ రెండు రోజులుందనగా స్కూలుకు వచ్చాడు ఆనందరావు. అందరూ అతన్ని పరామర్శించారు. కూతురు గండం నుంచి గట్టెక్కినందుకు సంతోషించారు. ఈశ్వరరావు మాత్రం గుర్రుగా చూశాడు. ఇన్స్పెక్షన్ అయినా, వారం రోజులుగా సెలవులో ఉన్నా ఆనందరావు ఏ ఆందోళనా లేకుండా నిశ్చింతగా ఉన్నాడు. ఈశ్వర రావు మాత్రం తెగ హైరానా పడిపోతున్నాడు. ఓ పక్క స్కూల్ వర్క్, మరోపక్క ఇంట్లో వ్రతం గురించిన టెన్షన్-- అన్నీ కలిసి అతన్ని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తున్నాయి.
అనుకున్న విధంగానే వ్రతం రోజు రానే వచ్చింది. ఇంట్లో తతంగమంతా పూర్తయి, ఎక్కడివారు అక్కడికి వెళ్ళేసరికి రాత్రి బాగా పొద్దు పోయింది మరునాడే ఇన్స్పెక్షన్. అలసట వల్ల, బడలిక వల్ల, మానసిక ఆందోళన వల్ల ఉదయం త్వరగా లేవలేక స్కూల్కు ఆలస్యంగా వెళ్ళాడు ఈశ్వరరావు. అప్పటికే పర్యవేక్షణాధికారి వచ్చి ఉన్నాడు. అతని క్రమశిక్షణా రాహిత్యాన్ని, బాధ్యత లేనితనాన్ని, పేరుకు పోయిన రికార్డు పనుల్ని చూసి తల వాచేలా చీవాట్లు పెట్టాడు. అందరి ముందు అవమానభారంతో నిలబడ్డ ఈశ్వరరావుకు తల తీసేసి నట్లయింది. అది చాలదన్నట్లు ఆనందరావు పనితనాన్నీ, నిజాయితీని ప్రత్యేకంగా ప్రశంసించాడు.
ఇన్స్పెక్షన్ పూర్తయింది. అందరూ హాయిగా ఊపిరి పీల్చుకొని ఇళ్లకు బయలుదేరారు. కానీ ఈశ్వర్ రావు మాత్రం గుండె బరువెక్కి పోయి అలాగే తన క్లాస్ రూం లో కూర్చుండిపోయాడు. అందరూ వెళ్ళిపోయారు, కానీ ఆనందరావు మాత్రం తనను వెతుక్కుంటూ వచ్చాడు. ఈశ్వరరావు కళ్ళల్లో అప్రయత్నంగా గిర్రున నీళ్ళు తిరిగాయి.
తన భుజం మీద ఉన్న ఆనందరావు చేయి అదుముతూ,
" ఆనంద్, ఒకటడగనా, నీకు దేవుడిపై నమ్మకం లేదు. ఎన్నడు నీవు గుడికి వెళ్ళడం నేను చూడలేదు. కానీ, అన్నింటిలోనూ విజయం సాధిస్తున్నావు, నీ విజయ రహస్యం ఏమిటి?... " గొంతు పెగల్చుకుని అడిగాడు.
ఆనందరావు నవ్వి,
" నాకు దేవుడిపై నమ్మకం లేదని ఎప్పుడు చెప్పాను? ఏదో ఒక అతీతమైన శక్తి ఈ లోకాన్ని నడిపిస్తోందని నేను నమ్ముతాను. ఆశక్తే దేవుడంటాను. కానీ, ఈశ్వర్, ఒకటి గుర్తుంచుకో. నిత్యం ఆరాధిస్తూ ఉంటేనే దైవాన్ని కొలిచినట్లా? భక్తితో మనసులో తలుచుకుంటే చాలదా ! ఆ సంగతి గ్రహించని నీవు నీ ఉద్యోగ ధర్మాన్ని కూడా అలక్ష్యం చేసి, ఒక విధంగా దేవుణ్ణి అవమానించావు. ఎలాగంటావా? Duty is God -- పనే దైవం-- అన్నమాట నీకు తెలియనిదా! నీ విద్యుక్తధర్మాన్ని నిర్లక్ష్యం చేస్తే దేవుణ్ణి అలక్ష్యం చేసినట్లు కాదా!....... "
కొరడాతో చెళ్ళున కొట్టినట్లయింది ఈశ్వరరావు కి.
".... నా ఉద్యోగ ధర్మాన్ని నేను ఎప్పుడూ కాపాడుకుంటూ వస్తున్నాను. అందువల్ల నేను దేవుణ్ణి నిత్యం పూజిస్తూనే ఉన్నానని భావిస్తాను... " కొనసాగిస్తూ అన్నాడు ఆనందరావు.
ఏదో కొత్త విషయాన్ని అవగతం చేసుకున్న జ్ఞానిలా అక్కడ నుంచి లేచాడు ఈశ్వరరావు. ఆనందరావు భుజం మీద చేయి వేసి అతనితోపాటు ముందుకు కదిలాడు.
******************************************
🌷 భువి భావనలు 🌷
******************************************
No comments:
Post a Comment