టీవీలో సీరియల్ కు బ్రేక్ వచ్చింది. యాడ్స్ మొదలయ్యాయి. ఒకదానెంట ఒకటి టక టకా వస్తూ పోతున్నాయి. అదిగో మరోటి మొదలైంది ---
ఇద్దరు చిన్నపిల్లలు.అన్నాచెల్లెళ్ళు. భోంచేస్తూ మెల్లిగా వాళ్లలో వాళ్లే మాట్లాడుకుంటున్నారు. అది చూసిన వాళ్ళ అమ్మ నవ్వుకుంటూ,
" మళ్లీ గుసగుసలు.. " అనుకుంది.
విషయానికొస్తే ---
ఇలా చిన్న పిల్లలు గుసగుసలాడుకుంటుంటే చూడ్డానికి బాగానే ఉంటుంది. ఇంకా ముచ్చటేస్తుంది కూడా. కానీ... అదే పెద్దవాళ్లు ఇద్దరు లేక ముగ్గురు గుస గుస లాడుతూ, చెవులు కొరుక్కుంటూ ఉంటే... వాళ్లకు సమీపంలోనే ఉండి చూస్తున్న వాళ్లకి ఎలా ఉంటుంది !
** **** **
ఆ రోజు ఆదివారం. ఆరిన బట్టలన్నీ మడతలు వేయడం పూర్తి చేసి, అల్మరా లో సర్దుదామని హాల్లోకి వచ్చింది శ్రీవిద్య. అక్కడ సోఫాలో అత్తగారు, పక్కింటి పరమేశ్వరమ్మగారు ఇద్దరూ కూర్చుని గుసగుసలు పోతున్నారు.తను ' ఎంట్రీ ' ఇవ్వగానే ఆవిడ దూరంగా జరిగి వెంటనే స్వరం పెంచి,
" ఏమిటో అక్కా, చలి బాగా ఎక్కువైంది కదూ... "
అనేసింది తనవైపు ఓరగా చూస్తూ..
" అవును మరి... కరోనా కేసులు తగ్గాయట కదా... టీవీలో చెప్పారు..."
అత్తగారు అందుకుంది. ఒకదానికొకటి పొంతన లేని భాషణం ! బట్టలు సర్దేసి గదిలోకెళ్ళిపోయింది శ్రీవిద్య. హాల్లో మళ్ళీ గుసగుసలు మొదలు !
గట్టిగా మాట్లాడుకోవచ్చు గదా ! నేనూ వింటాకదా ఆ విశేషాలు ! అనుకున్న శ్రీవిద్య మెదడులోకి ,
" కొంపదీసి నా గురించే కాదుకదా... " అన్న అనుమానం గబుక్కున దూరి క్షణం ఉక్కిరి బిక్కిరి చేసేసింది. ఆమెకు ఆశ్యర్యం గొలిపే అంశం ఏమిటంటే ఇద్దరూ డెబ్భైకి చేరువలో ఉన్నారు.అంత 'లోవాల్యూమ్' ముచ్చట్లు వాళ్ళ చెవులకెలా ఎక్కుతున్నాయి? ఈ వయసులో అంతటి వినికిడి శక్తి ఎలా వచ్చింది వీళ్ళకి !ఇదీ... ప్రతీసారీ తనకు తాను వేసుకునే ప్రశ్న.
** **** **
క్లాసవగానే శ్రీవిద్య తర్వాత క్లాస్ లేనందువల్ల స్టాఫ్ రూమ్ కేసి నడిచింది. రూమ్ లో అడుగిడగానే సివిక్స్ మేడం సంఘవి, బోటనీ మేడం హరిత వాళ్ళ చైర్స్ నుండి ముందుకు వంగిపోయి ఏవో గుసగుసగా చెప్పుకుంటున్నారు. శ్రీవిద్యను చూడగానే ఠక్కున ఆపేసి, సర్దుక్కూర్చున్నారు. ఇలాంటి దృశ్యం అడపాదడపా తన కంటబడుతూ ఉండడం శ్రీ విద్యకు అలవాటే. ఆమెకు అర్థం కానిది ఏంటంటే అలా వాళ్ళు అంత రహస్యంగా ఏమి చెప్పుకుంటుంటారు? ఎవరి గురించి చెప్పుకుంటూ ఉంటారు? అనేదే !. అదేమిటో ! తను రాగానే ఠక్కున ఆపేసి సైలెంట్ అయిపోతారు. మొదట్లో పట్టించుకునేది కాదు గానీ, రాను రానూ ఏమిటో వాళ్లు తన గురించే ఏమైనా చెప్పుకుంటున్నారేమో అన్న శంక మొదలైంది శ్రీవిద్యకు. ఇది కేవలం ఆమె అపోహే కావచ్చు. క్రమేపీ ఇదో మానసిక సమస్యగా మారే ప్రమాదమూ ఉంటుందేమో కర్మ అని కాస్త టెన్షన్అవుతూ ఉంటుందీ మధ్య శ్రీవిద్య. ! కొందరైతే మరీ పక్కన ఎవరైనా ఉన్నా సరే వాళ్ల ఉనికే పట్టనట్లు గుసగుసలాడుతూ ఉంటారు.ప్చ్ ! ఇంట్లో అంటే పెద్ద వయసు వాళ్ళు, పొద్దుపోక కాలక్షేపానికి'ఏదోలే 'అనుకుంటే... వీళ్ళకేమిటి ఈ జబ్బు !అనుకుంటూ ఉంటుంది శ్రీవిద్య ఇలాంటి వాళ్ళను చూసినప్పుడల్లా.
బెల్లయింది.తర్వాతి క్లాసుకు బయలుదేరుతూ అప్రయత్నంగా పక్కనే ఉన్న జెంట్స్ స్టాఫ్ రూమ్ లోకి తల తిప్పింది . అక్కడ ఎకనామిక్స్ లెక్చరర్ టేబుల్ మీదకు వంగి చైర్ లో కూర్చున్న ఫిజిక్స్ లెక్చరర్ చెవిలో ఏదో గుసగుసగా చెప్తున్నాడు. ఆయనేమో ఈయన వేపు చెవి ఆనించి వింటూ నవ్వుతున్నాడు. ఠక్కున తల తిప్పేసుకుంది శ్రీవిద్య.
" బాబోయ్ ! వీళ్లూ గుసగుసలా ! ఇంతవరకూ ఆడాళ్ళకే ఈ జబ్బు సొంతమనుకున్నానే !"
అనుకుంటూ గబగబా క్లాస్ రూమ్ కేసి నడిచింది. అంతలో వెనకనుంచి,
" మేడం, క్లాస్ కా? "
అని వినిపించి, తిరిగి చూసింది. ఫిజికల్ డైరెక్టర్ కనక దుర్గ !
" ఏం ప్రశ్న ! కాలేజీలో ఉన్నా, క్లాస్ కు కాక సినిమా చూడ్డానికెళ్తానా.. "
అనుకుంటూ ఆగింది. సమీపించి,
"మేడం, ఇది విన్నారా?.. "
అంటూ మెల్లిగా చెవిలో ఏదో ఊదింది. అప్రయత్నంగానే కుతూహలంగా తనూ తల వంచి చెవి ఒగ్గింది. ఠక్కున ఏదో స్ఫురించి,
" మై గాడ్ ! నాకూ అంటుకుందా ఈ జబ్బు !"
అనుకుంటూ ముందుకు దృష్టి సారించింది. సరిగ్గా అప్పుడే ఆర్ట్స్ క్లాస్ నుండి బయటకొస్తూన్న తెలుగు లెక్చరర్ శ్రీవల్లి కంటబడ్డారిద్దరూ. ఆమె నవ్వేస్తూ,
" ఏమిటీ గుసగుసలు !..." అనేసింది. 😊
' ద్యావుడా !" నిటారుగా అయిపోయింది శ్రీవిద్య !
** **** **
మొత్తానికి ఈ గుసగుసలు కొందరికి మహాఇష్టం.మరికొందరికి అయిష్టం. ఎంత అయిష్టమయినా ఒక్కోసారి తప్పవు శ్రీవిద్య కు లాగా !
😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊
No comments:
Post a Comment